Bouwdraadje Keilkraft Piper Supercruiser

Vòòr de zomer al begonnen met de bouw van een modelletje van Keilkraft nl de Piper Supercruiser. Bedoeld als vrije vlucht model of evt. met radiobesturing. Origineel voor inbouw van een half cc dieseltje maar in een eerste versie maar eens voorzien van een elektro combinatie. Met een lange hete zomer achter de rug is van het verder afbouwen weinig gekomen.Maar met de Dutch Old Warden Meeting in het vooruitzicht ga ik toch een poging doen voor een eindsprint.

Het bouwdoosje is afkomstig uit de nalatenschap van onze Tiemen en bestond uit een aantal latjes, een motorkapje, een paar velletjes tissue bespanpapier en een aantal plankjes balsa waarop ribben en spanten waren getekend. Een bouwbeschrijving ontbrak evenals een goede tekening en diverse onderdelen zoals cockpitraampjes, staaldraad voor het landingsgestel, wielen etc. Kennelijk was de bouwdoos niet meer volledig. Maar geen nood. Op internet kon ik de tekening als PDF downloaden en de ontbrekende onderdelen kon ik wel opscharrelen uit mijn eigen voorraad of alsnog aankopen.

 

De stand tot afgelopen zondag:

Romp, vleugel en stabilo in ruwbouw klaar voor bespannen. Apparatuur ingepast. Maar nog genoeg werk te doen.

 

Gisteren het model bespannen met Polyspan. Omdat ik het officiële spul niet in huis had om de Polyspan op te brengen (een soort balsarite, een lijm die geactiveerd wordt door hitte mbv een strijkbout) heb ik een paar proefstukjes gemaakt om te kijken of iets anders ook werkt. Ik had gelezen dat dit spul op vinylbasis was dus ik heb het geprobeerd met verdunde houtlijm (ook op vinylbasis), polyvinylalcohol (de naam zegt het al) en ook heb ik een proefstukje gemaakt met 150% verdunde Creation alleslijm uit het assortiment van de knutselafdeling van de Action. Verdund met aceton dus. Verdunde houtlijm en polyvinyl acohol (losmiddel) warengeen succes maar zie daar: de Creation alleslijm werkt subliem. Met de strijkbout kun je deze lijm perfect opnieuw activeren ook na enkele dagen nog. En niet onbelangrijk: het kost geen drol.
Wel heb ik het balsahout aan de randen eerst behandeld met poriënvuller om te voorkomen dat de lijm te veel in de poriën dringt. Maar nodig was het waarschijnlijk niet.

Morgen verder want de witte kleur van de Polyspan bevalt me niet.

 

Bekleding voorzien van een geel kleurtje mbv de airbrush. Ik had nog Rotring artist airbrush inkt liggen en het resultaat was geweldig in mijn ogen totdat ik nitro cellulose spanlak opbracht om de Polyspan te sealen. De spanlak lijkt de airbrush inkt op te lossen en te concentreren zodat het resultaat minder is. (een beetje vlekkerig) Misschien volgende keer een ander seal product gebruiken.
Nu eerst maar genoegen nemen met een Old timer look.

Overigens Enke; bedoel je dat de vrije vluchters die de bekleding opbrengen met met thinner verdunde Pattex contactlijm behalve het geraamte ook de randen van de bekleding insmeren? Dat heb ik niet gedaan. Alleen natuurlijk bij overlapping van de bekleding. In mijn geval was eenzijdige opbrenging voldoende.

 

Ik vraag het me af....

 

Oeps, onenigheid in vrije vlucht gelederen.

 

Vertel !

 

Tegenwoordig gebruikt bijna iedereen icarex. Daar hebben we nu een lijm voor die je 1 keer aanbrengt en t zit ram vast. Voor het mylar wordt eigenlijk altijd bison kit gebruikt (wel de gele dan). Voor alles met papier gebruikt je spanlak als lijm en direct als sealer.

En aangezien de coating op icarex op basis van PU is, gebruiken sommigen nu PU blanke lak om de bekleding opnieuw te sealen.

Papier wordt eigenlijk nog weinig gebruikt dus is pattex naar mijn mening niet meer het meest gebruikt

 

Verklaar opnieuw sealen svp. Blijft Icarex normaliter onbehandeld?

 

Ik heb met de eigenaar van een vliegerwinkel hier uitvoerig over gesproken. Omdat het icarex met een aardig hete strijkbout wordt gestreken (hechten/krimpen) raakt de coating beschadigd. Dus even wat PU lak eroverheen. Spanlak kan ook. Dat is wat ik zelf doe namelijk. Maar.....

Spanlak verdund met slecht kwaliteit aceton slaat wit uit op icarex. Ik ga nog eens een proefstuk maken waarop ik spanlak smeer verdund met laboratory grade aceton. Zien wat er gebeurd. Maar goed, spanlak verdund met 2k autolak verdunner geeft geen reactie. Reageert helaas op weer met de lijm maar met wat oefening bekleed je grote vleugels in een mum van tijd.

Leuk feitje: icarex weegt net zo veel als oracover light maar is beresterk. Voor de liefhebbers heb ik wat icarex over. Maar stuur me daarvoor maar priveberichtje..

 

Normaal wordt icarex in vliegers gebruikt en dus of genaaid of alleen geplakt, maar ze verhitten het niet dus de coating blijft intact.

 

Erg leerzaam dit alles.

 

Je blijft leren zo... Duik voor de grap maar eens in de composiet onderdelen die we tegenwoordig gebruiken. Gaat weer een hele andere wereld open.

Maar goed weer even on topic. De kist moet dus af voor zaterdag?

 

Ja ik weet het. Even lijmpauze.

 

Welke lijm is dat dan?

 

Hele speciale...

 

Zonder gekkigheid, ik moet thuis even de bus opzoeken...

 

Even teruggrijpend op een eerdere fase in de bouw.
De romp van de Piper Supercruiser heeft geen vlakke onder- of bovenkant en kan niet op de bouwplank en op de tekening worden uitgelijnd. Dat baarde me van te voren zorgen of ik de romp zo wel recht zou kunnen bouwen. De spanten bestaan uit 4 delen elk welke wél op de tekening kunnen worden uitgericht en verlijmd. Als je dat zuiver doet en deze spanten provisorisch tussen de romp zijkanten plaatst en de romp aan de achter en voorzijde met knijpers en of elastieken vastzet en een touwtje binnen in de romp strak spant van voor naar achteren kun je de romp redelijk nauwkeurig uitlijnen. Bekijken van boven en onder en horizontaal en de spanten eventueel verplaatsen en parallel zetten. Ben je tevreden dan lijm de je de spanten met cyano vast. Op deze manier is de romp recht. Een extra spant werd geplaatst voor de electromotor welke enkele graden domping en zij scheefstelling kreeg en de originele motor balken voor de dieselmotor werden weggelaten.

 

Een probleem waar ik tegenaan liep toen ik de tekening uit printte is de onnauwkeurigheid van de PDF-file die ik van een site geplukt had. Kennelijk gaat het scannen van de originele tekening niet altijd even nauwkeurig. In mijn geval waren alle lijnen op de tekening niet even recht die recht hadden moeten zijn en waren sommige onderdelen die symmetrisch moesten zijn dat niet. Maar even checken met de liniaal en corrigeren en het wordt werkbaar. Mogelijk dat ook de originele tekening wat slordig is gemaakt maar dat lijkt me niet zo aannemelijk.

 

Inmiddels is het model op de beglazing van de cockpit en wat finishing touches na
klaar en kan zijn maiden tegemoet zien. De eerlijkheid gebiedt dat dit pas in de loop van deze morgen zover was dus de Dutch Old Warden had ik niet gered. Dank aan de weergoden en Enke Bleriot voor het niet-doorgaan vandaag.