Thermiek tactiek

hoe krap draait eenieder meestal?
ikzelf draai zo krap als maar kan tot het minder hard omhoog gaat, en dan wat terug. sommigen willen het liefst zo vlak mogelijk draaien.

ik heb eens gelezen en ben mee eens dat bocht radius vaak vóór eigen effectiviteit van de kist gaat, en dat vaak zelfs 40~45 graden harder stijgt dan vlakker en ruimer, behalve in zwakke en/of grote bellen en vaak grote hoogte. (soms moet je vlakker en excentrisch om uberhaupt te stijgen in zwakke bellen, ook al mis je de halve bel dan)
dit is mijn stijl die me het best aanvoelt, en die goed met mijn AVA
werkt; ik zoek de kern en ga krapper tot het bijna minder hard omhoog lijkt te gaan en, en niet juist zo vlak mogelijk.
wat doen jullie en wat zijn jullie ervaringen? (ben ook erg benieuwd naar vario resultaten).

:halfrobot:

 

Ik vlieg ze redelijk vlak omdat je bij het bochten lift verliest en dus up elevator moet geven wat meer drag geeft en bla bla bla, de rest van het verhaal ken je wel... Zelf ben ik ook nog niet zo ervaren maar ik zal het eens aan de full scale zwevers bij mij op school vragen wat het beste is.

groeten

 

Goede vraag. Ik weet het eigenlijk niet. Op de een of andere manier merk je vanzelf of een bel groot of klein is. In grote bellen draai ik wat ruimer, in krappe bellen uiteraard met wat meer dwarshelling. Als het echt hard omhoog gaat maakt het me eigenlijk niet zo uit, het wordt pas belangrijk bij magere bellen, daar moet je een balans zien te vinden tussen zo min mogelijk dwarshelling (want meer dwarshelling is meer eigen dalen) en zo krap mogelijk om in het stijgen te blijven.
Ik kom op gevoel (of op vario) vaak prima omhoog, maar heel bewust een dwarshelling kiezen doe ik niet.

 

idem!

 

In principe probeer ik een bel zo vlak mogelijk uit te draaien. Ik vind nl. dat stijl draaien moeilijker is, in de zin van: je maakt sneller stuurfouten waardoor je een paar meter kwijt raakt (die je met stijler draaien nooit terugwint).
Uiteraard hangt dat af van de grootte van de bel, en dus ook van de hoogte waarop je bent, want thermiek wordt groter/breder naarmate de bel hoger komt.

Dus als ik al half tijdens de final een belletje denk op te merken zal ik eerder kort en stijl een poging wagen.
Zit ik op 100-200 m dan probeer ik het veel vlakker, en boven de 300 m lijkt het sowieso vaar dat de bel overal zit dus hoef je nauwelijks te draaien. Hooguit een beetje op dezelfde plek blijven (onder die wolk ...).

Gr. Dirk.

 

Draaien in een bel

Wel een leuke vraag hoeveel rol je moet gebruiken in een bel.

Vergelijk het eens met fietsen. als je heel langzaam fietst en je balanceert op eraf duvelen hoef je nauwelijks scheef te hangen.Ga je daarentegen wat sneller zal je al snel wat schever moeten hangen.

Een vliegtuig heeft een bepaald vleugel profiel en er moet wind over/onderdoor om de maximale effectiviteit van het profiel te kunnen benutten.

kortom heb je een hele lichte bel en het is verder bijna windstil en de diameter van de bel is behoorlijk groot kan je wat minder banken. is de bel krapper (meestal onderin) of staat er wat meer wind zal je normaliter iets sneller (moeten) vliegen en bank je wat meer. Ik heb tijden geprobeerd zo vlak mogelijk te draaien, helaas met niet al te best resultaat. Het aantal graden bank (rol) is zo op een forum naar mijn mening niet realistisch te noemen. Het hangt van te veel factoren af. Helemaal vlak is meestal niet haalbaar/effectief, meskant daarentegen lijkt een stukje te ambitieus en onzinnig. Als ik een getal zu moeten noemen zit ik bij redelijke bellen in diameter en wat wind ergens tussen de 20 en 40-45 graden denk ik.

er zullen ongetwijfeld tal van mensen zijn die het om allerlei goed bedoelende argumenten niet met me eens zijn, jammer dan. Als je op youtube zoekt zie je enkele gesprekken en demo's van David Hobby en Jo Wurtz. Dit zijn absolute toppers in de F3J scene en die mag je echt wel geloven.

Have fun

 

tof bedankt voor de reacties al.
idd Wurts en Hobby zijn bijna guru
volgens mij heeft Joe Wurts nog steeds een cross-country record op zijn naam staan sinds ergens in de jaren 80, en vloog met een 2-asser genaamd Wile E, die stak als een trein en thermiekte zeer fijn.

qua radius schijnen in krappe sterke bellen vaak paragliders bemande zwevers ervandoor te stijgen. maar bij grote of zwakke bellen stijgen de zwevers het best.
hoge liftcoefficient en/of lage vleugelbelasting is in krappe sterke bellen het best. (draait het krapst bij een nog redelijke bank hoek) en is nog belangrijker als de eigen daalsnelheid van het luchtvaartuig want in het midden stijgt het soms veel harder dan iets daarbuiten, dan dat bijv. een paraglider meer absoluut daalt dan een bemande zwever.

het viel me een paar keer op bij het aanschouwen van modelzwevers, dat als er meeuwen waren, de modellen vaak (ik niet dus) veel ruimer en vlakker draaien dan de meeuwen, terwijl ze ongeveer de zelfde eigenschappen hebben geloof ik.

ikzelf vlieg vaak blijkbaar net zo'n radius als de meeuwen en steeg echt heel goed, vandaar mijn nieuwschierigheid. ik leg haar vaak flink op de kant
op grote hoogte zie je weleens buizerds gewoon kris kras zweven, zonder heel schuin te gaan.

ik moet wel zeggen dat ik met de ariane v11 hotliner veel vlakker en ruimer vloog dan met de AVA, gewoon door hoe het aanvoelt. lijkt ook te kloppen want de ariane heeft zelfs met camber een lagere max. liftcoefficient, en ik vloog die met zeker 1.5 keer de vleugelbelasting van de AVA ook nog (en dat is nog licht voor een hotliner).
toch heb ik er ook zeer goed mee gethermiekt en ook shit-hoog gezeten (ontspannend niet echt )

 

vreemd maar als ik buizerds zie draaien op 30 meter liggen deze zeer vlak in een bank van ongeveer 20 graden max .
mijn max bank houdt ik bij de metrick(dubbele v stelling ) de laatste vstelling aan en dat is ongeveer een 15 graden .

bij de condor is dit weer een ander verhaal daar maak ik dan een bank van 30 tot40 graden mee ,maar is de draaicirkel ook groter . ik kies er dan voor om het vleugel oppervlak zo groot mogelijk te houden en dan in en uit de bel te draaien totdat de bel groot genoeg is om hem helemaal rond te cirkelen .

naar mijn inziens is krap draaien enkelt goed voor toestellen die een behoorlijke v stelling hebben of dubbele v stelling , zodat je beter kunt profiteren van max vleugeloppervlak in de bocht tov de stijgende lucht die recht omhoog gaat .
en als het waait is het beter om iets terug te steken en de bellen rustig op te pikken (traplopen ),hierbij geen up geven om de bel zolang mogelijk vast te houden ,want je verliest dan ook vliegsnelheid en als de bel voorbij is ook hoogte ,meer dan dat je iets down geeft tijdens het liften ,dat is beter want dan behoudt je vleigsnelheid.

ieder heeft zo zijn methodes die voor hem of haar werken .

ik heb in mijn jeugdjaren redelijk wat mogen leren van Henk Schrader op Deelen , die bleef altijd boven , als hij niet boven bleef hoefde je niet eens de lijn te pakken om toch te proberen ,want dan was er ook niks op dat moment ..

van hem heb ik ook geleerd om scherp te blijven op buizerds en wazige plekken in de lucht , daar zit gebeiteld thermiek (wazige lucht doordat de warmere lucht het licht vertekent )
tevens als je zwever moeilijker bestuurbaarder wordt zit je ernstig dicht bij een bel (toestel begint te waggelen of wil wegdraaien )welke je dus schuin benadert .

soms heb je ook van die momentendat je toestel helemaal verdwijnt in de lucht ,op dat moment laat ik de knuppels los en wacht tot hij weer zichtbaar is en vlieg daar weg . dan zit de bel tussen jouw en het toestel (dit gebeurt op grotere hoogtes pas )


wat nou echt de perfecte en ideale manier is om thermiek te benutten in een draaicirkel , dat is zowieso per toestel verschillend .

 

inderdaad vliegen buizerds nooit erg schuin.. hmm.. heeft misschien iets te maken met hun lage slankheid t.o.v. meeuwen en meeste modelkisten. ook paragliders draaien vlak.

en idd de AVA word echt onrustig op alle assen bij en word vaak weggedrukt bij het naderen van thermiek liet ze al goed merken (nog maar 2 vluchten maar wel 2h15min ;p)

trouwens nu je het zegt volgens mij heb ik die wazige lucht gezien, lijkt de kist ineens een stuk zichtbaarder als je maar iets dichterbij (dus uit de lift) komt.

tof

aanv. idd in en uit een heel kleine bel draaien is een goede tactiek om er íets mee te kunnen.

 

en als je vleugel opeens omhoog gesmeten wordt , bocht afmaken die je krijgt en iets meer richting de kant van de opgesmeten vleugel sturen .

 

idd ook een goede (heel vaak als ik het snel genoeg merk druk ik hem meteen erin,
weet vaak al waar het vandaan komt en kom er dan toch mooi terecht)

 

met wat voor kisten thermiekt eenieder dan het liefst?
ik merkte aan mijn AVA dat je langzaam moet steken, anders ben je zo je hoogte weer kwijt. en laatst met de wind ook. terwijl ze echt zéér goed stijgt in een bel/slurf.
daarom wil ik toch iets dat wat sneller kan erbij (zoals mijn sprite die ik evt. na een tijd zelf afbouw als ik die op een gegeven moment nog niet verkocht heb)
mijn AVA vleugels wil ik zelf een balsa zweefromp/staartvlakken bij bouwen voor licht weer (alle staartvlakken met vaste voorvlakken deze keer want ik denk dat ik mijn AVA romp had kunnen redden laatst als ik geen full flying stabilo had (minder piek liftkracht).
ik had al eens gezien dat grote schaalzwevers ondanks de dikke profielen meestal, supergoed steken vaak. ik ben benieuwd naar ervaringen met zulke kisten.

 

[URL=" - Radio Controlled Glider in Thermals, WSTech DataVario[/URL]

Deze houdt van bijna meskant

 

Het lekkerst thermiekt toch een full-size dlg. Die zijn zeer thermiekgevoelig, hebben een heel lage eigen daalsnelheid waardoor ook de zwakste bellen goed te pakken zijn, en toch steken ze vaak nog heel behoorlijk bij hogere snelheden. Met een dlg kan je soms op 5 meter hoogte nog een bel pakken. Het leukst vind ik als je op 5 meter op een nulletje kan hangen. Een vlucht van 3 minuten kan dan heel veel voldoening geven. De verhouding spanwijdte/performance is gigantisch bij deze vliegtuigen.

 

ah tof
ik heb een electro (*gnuif) dlg op mijn verlanglijstje gezet onlangs als complement voor de AVA. die zal echter niet heel veel zwaarder worden dan een dlg-dlg ;p dus ik denk dat dat nog steeds geldt voor die ook. lijkt me een erg tof allroundbakje voor verschillende weertypen.

 

Lecram,

Je vraagt hier om tegengestelde waarden. "Goed thermieken" bereik je vooral door lage vleugelbelasting, steken juist door hoge vleugelbelasting.

Als het je toch om de combinatie gaat zul je m.i. moeten denken aan een F3J-/F3B-achtige kist.
- Een F3J-kist is een kist met lage vleugelbelasting en over de volle vleugel flaps. Met die flaps kun je (door ze 1,5 mm omhoog te zetten) behoorlijk efficient een hogere snelheid vliegen. Als je zorgt voor een extra dun profiel gaat dat nog beter, maar dat betekent wel weer extra aandacht voor de liggerconstruktie (moet echt sterk zijn).
- een F3B-kist is zwaarder en vaak ook een tikkie kleiner (hogere vleugelbelasting) en heeft ook flaps over de hele spanwijdte. Als je hiervoor kiest (en zelf wilt bouwen en ontwerpen) zou ik uitgaan van een profiel waarmee zonder flap-uitslag goede thermiekeigenschappen bereikt worden, en de steek-eigenschappen realiseren door flap-instellingen.

Puur goed thermieken, dan moet je Fotors advies opvolgen. Voordeel van een DLG is dat hijdoor de ongeëvenaarde thermiekeigenschappen zelfs de kleinste belletjes kan oppikken. Zelfs op 5 à 10m hoogte. Nadeel is dan wel dat je, vanwege de grootte, niet te ver omhoog kunt (waar de thermiek vaak sterker is.

Nog even terugkomend op "die fantastische steek-kwaliteiten" van grote kisten. Ja dat is zo, maar dat kan alleen omdat ze zo groot zijn. Dat soort kisten vliegt zelden onder de 80 gram/dm2. 80 gram/dm2 wordt zelfs vaak als ondergrens genoemd. Dat ze met dat soor vleugelbelastingen toch efficiënt vliegen komt vooral omdat ze zo groot zijn. De hogere snelheid (vanwege de vleugelbelasting) en de groote koordes zorgen ervoor dat ze vliegen bij Reynoldsgetallen van 300.000 tot 1.000.000. Met een DLG haal je 300.000 net, tijdens de startfase.

Gr. Dirk.

 

ah cool
ja wat ik persoonlijk mis aan f3b en iets minder mis aan f3j kisten, is v-stelling.
dat stel ik zeer op prijs omdat voor mij enige zelfvliegenheid op rol vóór absolute wendbaarheid gaat persoonlijk, ivm comfortabel vliegen aan het randje van zichtbaarheid. verder vind ik eigenlijk 6 servos nog net iets veel. dat is eigenlijk mijn enige
motief tegen. ik weet dat f3b/j kisten absurde vliegprestaties hebben ;p en supervlak
steken. mijn ariane v11 was bijna een mini f3b kistje ook wat dat betreft.
wat ik mss. eens doe als ik zelf eens wat wil proberen op die schaal, is een kist die eigenlijk het meest cross-country te noemen is. (ook 5 servos zouden daarin gaan zoals ik het bedacht heb )

tnx

 

Zelf bouwen en ontwerpen!
Dan kun je aan al jouw eigen wensen voldoen.

Mijn F3J is eigenbouw. Mét V-stelling.
Dun en minder gewelfd wortel-profiel.
Iets dikker en iets meer gewelfd tipprofiel.
Weegt 2,1 kg bij 3m40 spanwijdte (<35 gr/dm2).
Is full lier bestand.

Kan redelijk hard, en thermiekt goed.
Maar laag bij de grond wordt hij met vlag en wimpel verslagen door een DLG ...

Gr. Dirk.

 

Leek draadje... beetje laat ontdekt...
Ik probeer meestal een beetje ruim in te draaien; met een model is de diameter dan toch al vrij klein ook bij een kleine rolhoek. Met een model zet ik doorgaans in met zo'n 20º, en pas dan aan afhankelijk van hoe het gaat. (Met de 1:1 zeilvlieger zal ik eerder 40 à 45º inzetten, maar dat hangt ook en vooral van de dag af). (Een zeilvlieger is een stuk langzamer dan een 1:1 zwever en kan dus relatief vlak in een kleine bocht draaien. Een parapente heeft dit voordeel nog iets meer.)
Ik vlieg thermiek met een Ellipsoïd, 280 cm span, alleen ailerons, geen flaps. Ook wel met de SportWing en de Geier, allebei vliegende vleugels die best willen stijgen maar niet goed steken... rond het clubveld, en met een motortje erin, vind ik dat al hartstikke leuk.
Overigens heeft de Ellipsoïd ook iets V-stelling bij de tippen, inderdaad geeft dat 'm een prettig semi-autostabiel karakter en dat is wel relaxed...

 

Thermiekzwevers

Er zijn een heleboel goede floaters en fb3 toestellen die wat betreft thermiekprestaties outstanding zijn.
Bird of Time /Sagitta/ Aquilla Grandé/Durex en Pike's om maar iets te zeggen.
Dit zijn zwevers die het vanzelfsprekend goed doen bij de minste thermiek.


Ik maak het mezelf liever iets moeilijker met zwevers waarvan men iets minder zou verwachten maar die toch goed afgesteld voor verrassingen kunnen zorgen.
Daarmee bedoel ik Cross-country toestellen die een beetje alle kanten uitkunnen en een semy-schaalvliegbeeld demonstreren.
Voor mij veel spannender dan met een dubbele knik of wedstrijdtoestanden.