De bouw van de ADAMAS

webbing

Nu er kernen zijn begint het leuk te worden! Eerst eens gekeken en gepast om wat gevoel te krijgen met de afmetingen.

Ik heb trouwens de eerste kernen eens in een blauw afval schuim gesneden. De laatste jaren heb ik alleen DLG's gesneden, en dan nu zo'n dikke jetser!! Dat moest ik eerst proberen voor ik m'n goeie schuimplaat versneed. Een DLG vleugel naast de nieuwe kern deed me afvragen waar ik aan begonnen ben....



Ook even een indruk opdoen van de verbinder naast de kern:



Dat gaat allemaal wel passen.

Vervolgens belanden we bij het volgende hoofdstuk aan. De webbing.

Een geweldig hulpmiddel om gevoel bij de webbing te krijgen is een artikel van Mark Drela, in de Soaring Digest van Mei 2005, vanaf pagina 20:

http://www.rcsoaringdigest.com/pdfs/RCSD-2005/RCSD-2005-05.pdf

De sterktste ligger blijkt die te zijn in een met carbon beklede vleugel, onder 45°, ligger kern voorzien van kops balsa en glaswikkel.

Dat is ook mijn uitgangspunt.

In de rekensheet van Christian Baron heb ik de benodigde hoeveelheid glas 45° berekend.



Dan moet je dat verloop praktisch maken. Tja, hoe doe je dat, op zo'n manier dat je er niet minder om slaapt.....

Op 1350mm zit de deling met de buitenpanelen. Daar heb je dus 0.15mm glas nodig. Komt overeen met 1 laag 160grams glas. Echter, iets meer naar het midden van de vleugel heb je al meer nodig. Op het midden van de vleugel heb je praktisch het dubbele nodig. Twee lagen dus, van het 160grams glas.

Een snelle berekening liet zien dat over de hele ligger de webbing zo'n 70 gram zou wegen als ik die webbing alleen tussen de capstrips zou stoppen.

Voor het gemak heb ik besloten de complete liggers van de middenpanelen te voorzien van 2 lagen 160grams glas.

De liggers van de buitenpanelen krijgen dan 1 laag 160grams glas tussen het balsa en de schuimkern over de eerste 690mm, de laatste 690mm komt alleen schuim tussen de capstrips (ook geen balsa).

Iets over het balsa. De middenliggers krijgen over de volle lengte 4mm. De buitenligger krijgen in het begin 4mm, verlopend naar 2mm over een lengte van 690mm.

Dat betekend dat de buitenste 70cm ligger spaarzaam zijn 'gewebbed'. Hier ligt echter de volgende gedachte achter. Als een gebagde dunne DLG vleugel van 150cm spanwijdte al weg komt zonder webbing, met dat dunne huidje, dan moet een vleugel waar een relatief dikke carbonbhuid op zit, er zeker mee weg komen. In mijn DLG's gaat geen webbing, in deze vleugel komt het wel. Het betekend gewoon dat je de laatste 70cm lekker licht kan houden. Een lage massatraagheid is wat je moet nastreven. Al blijft alles een compromis.

Als capstrips en pakketen webbing tot één geheel zijn verlijmd, dan kies ik ervoor dezelfde hoeveelheid glas om de hele ligger heen te wikkelen. (behalve dus bij de laatste 70cm spanwijdte, daar zit het glas niet dubbel. Reden zie bovenstaande uitleg.)

Dan heb ik wel twee keer zoveel als berekend nodig is, maar, de ervaring met mijn Supra ligger liet zien dat de berekende hoeveelheid best aan de krappe kant is. Als een rand van een capstrip te scherp is, de vezels niet helemaal recht zitten, of weet ik het wat, dan faalt de constructie.

Dan de bouw van de kern. Eerst heb ik nauwkeurige schuimstrips gesneden. Schuimstrips ontharen en schuren.

Dan de rechtlijnige balsa planken kops verlijmen. Ik gebruik 4mm plaat, gewichtsklasse 68-71gram per plank.



Met spuitlijm heb ik het glas op de schuimkern geplakt.



Nu is dat glas net niet helemaal symetrisch van weefsel. Jammer voor daar waar maar een laag komt. Daar waar twee lagen komen heb ik het weefsel gespiegeld.

Je krijgt dan een pakket als hier onder te zien is, balsa-glas-schuim-glas-balsa:



Het glas wordt gesopt met epoxy. Als je dit sopt, is het leuk eens precies een hars-weefsel verhouding van 40-60 te berekenen. Ik maak dan wel 50-50 aan, maar door de beker met hars op de weegschaal te laten staan kijk ik hoe een 40-60 lay-up er uit moet zien.
Te droog glas blijft wittig, te nat glad glimt erg hard, precies goed blijft mat, en is niet wit.

En dit zaakje gaat dan de vacuumzak in. Onder vacuum verlijmen is echt prachtig!!

Na het uitharden heb ik de benodigde strips uit gezaagt met een figuurzaag. Dat ging machtig goed! Na bewerken met korte grove schuurlat, vervolgens met lange fijne schuurlat, en een bouwpakket ligt klaar:

 

Het is misschien nog niet zover, maar je gaat dit keer geen fratsen uithalen met het uittesten van de ligger, hoor!

Wordt een prachtige vleugel.

Als je nog een reststukje over hebt, kun je voor de gein de werkelijke laagdikte van je glas eens opmeten. Deze kan namelijk behoorlijk afwijken van de theoretische waarde van R&G, met mogelijke gevolgen voor de sterkteberekening.

 

Ik ga er heel rustig mee vliegen

Dank u

Ik heb de laagdikte bepaald door een pakket van 12 lagen dat onder vacuum bezig was uit te harden tot rudderhorn plaat op te meten en door 12 te delen. (nou, eigenlijk door 13, want onder en boven de plaat zit 93grams carbon. Dennis heeft graag carbon rudderhorns, al was het maar voor het idee....)

 

Kijk, dát noem je vliegTUIG als het eenmaal klaar is.

Jokkebrok!!

Die capstrip worden van de wortel naar de tip dunner en smaller. In het stuk waar kops balsa komt zit die versmalling in het schuim (vermoed van wel) of in het balsa?

 

In de middenligger komt die versmalling inderdaad in het schuim. Je hebt dan over een lengte van 1350mm (even geen rekening houdend met de aanwezigheid van de verbinders) dus 4mm balsa.

Bij de buitenligger is het anders. Daar komt het verloop zowel uit het schuim, als uit het balsa. Bij de verbinder is het balsa nog 4mm dik, 690mm verder is daar nog 2mm van over.

 

Ziet er strak uit. Netjes gesneden.

 

Bau einer DG 1000/1001 1:3,25 mit "schnellem Urmodell"

 

Weer wat engineering en ook wat plakwerk:

Zachtjes aan gaat het werk aan de ADAMAS ook door.

Ik was nog niet h e l e m a a l tevreden over de staart. Dit is versie 1:




Nu heb ik een versie 2. Ik vindt hem robuuster over komen. Ook wat neutraler dan versie 1. Versie 1 doet me toch teveel aan een F3J zwever denken. Nu, dat is niet waar de ADAMAS voor bedoelt is. Hij is bedoelt als elektrothermiekduurvluchtsportzwever..

Ik ga maar eens kijken of onderstaande staart uit te werken is naar iets bruikbaars.



Behalve eindeloos nadenken komen er toch ook echte onderdelen aan elkaar!

De neuslijsten zijn bijgewerkt met behulp van een laser gesneden mal. Die mal moest nog na bewerkt worden. Kennelijk op een andere machine gesneden als voorgaande mallen...

De helft van de blokken zijn nu aan elkaar gelijmd. Er zijn nu 8 lossen panelen.

Vanaf nu werk ik vanuit het midden naar de tips toe. De foto's geven niet helemaal goed recht aan de afmetingen. Bij het idee dat nu nog maar de helft van de spanwijdte op de werkbank ligt hap ik naar adem...



Ergens in de verte ligt een verbindertje, die gaat op de onderste capstrips gelijmd worden.

 

Ja, staart-2 vind ik ook mooier. Maar dat verbaast je waarschijnlijk niet. ;-)

 

Nee, Dirk, dat verbaast me niet!

Deze configuratie vindt ik practischer. Vooral omdat het stabilo flink hoger bevestigd zit. Ik land niet altijd op een heel glad gazon. Met een laag stabilo haak je dan sneller.

Ik heb alleen mijn kielvlak minder slank gehouden dan dat jij hebt gedaan. Ik kan dan een dieper roer maken.
Dat kan natuurlijk ook met een slank kielvlak. Maar dan kan ik het stabilo weer niet netjes kwijt, zonder zo'n stom hoekje (waar het rudder in loopt) er uit te halen...

Een dieper (in %) roer schijnt beter te zijn bij langere staartbomen. Hoe langer de staartboom, hoe groter de aanstromingshoek. En dan schijnt het verstandig te zijn om het roer (dus het draaiende vlak) diep te houden.

Anyway, ik ga kijken hoe in deze staart met HT profielen een hevel en hoogteroer servo geplaatst kunnen worden. Ook het richtingsroerservo wil ik toch in het kielvlak wegwerken. De aansturing wil ik knalhard/direct/spelingsvrij, en er mag niets uit steken.

 

Configuratie 1 wringt volgens mij al als je het toestel op vlakke grond legt (tip stabilo raakt eerder de grond dan tip vleugel). 2 vind ik mooi, o.a. omdat je er kennelijk niet "zo'n stom hoekje" uit hoeft te halen... (dat hoekje heeft me nog nooit gestoord, maar als ik dit plaatje zie vind ik het toch wel mooier)
Als vliegende vleugel liefhebber hebben mijn meeste toestellen geen rudder, en bij die het wél hebben vergeet ik nogal eens het te gebruiken...

 

Dat was mij nog niet eens opgevallen.... het zou me mateloos storen als ik de zwever zo zou bouwen dat het stabilo op de grond rust! Nog een punt voor configuratie 2!

Ik gebruik hem wel, wil niet zonder!

 

Hoe weet je dat zo zeker? De vleugel-helften zijn 3 meter lang (of zoiets) dus de romp hoeft maar een hele kleine hoek te maken wil de tip de grond raken. Bovendien moet het stabilo een stukje boven de romp liggen wil je nog een beetje 'down' kunnen geven. Hoe weet je dan dat de stabilo-tip de grons zal raken? De Supra en veel DLG's hebben deze configuratie, en daar speelt het probleem niet.

(en ik vind het veel mooier, maar dat argument geldt al helemaal niet)

 

Ik weet niks zeker, maar volgens de tekening zit er wel een duidelijke V-stelling in de vleugel, dus de kans leek me zonder meer aanwezig...

 

Ah, het was een aanname
Ik werk in de software, één van de wijsheden is de volgende: "Assumption is the mother of all fuckups"

 

De vleugel raakt de grond eerder.
Maar ... het stabilo komt wel erg dicht bij het gras.
Als je landt op een golfbaan die meer dan een week geleden is gemaaid ... :|

 

Dirk was me voor!

Het is dat Bart met de mogelijkheid kwam, anders had ik hier niet bij stil gestaan!

(en nu weer verder bouwen.)

Mogen weer werken. Knaken verdienen voor een DIKKE VETTE AANDRIJVING

@Wubbe: in de werktuigbouw werken we met de wet van Murphy....

 

Yessss!!!

 

even passen...

Dit wilde ik al een tijdje doen, alle schuimkernen achter elkaar plaatsen om een indruk te krijgen van de vleugel in wording.

Dus eerst de tekeningen uitgerold en aan elkaar geplakt. Ik had een tekening per vleugelhelft, maar dat bleek niet goed te gaan... Ik had nog geen 10 onderdelen aan elkaar geplakt of het mes kon er al weer in. (GRRRRRRR, uberprutser.....) Goed, inmiddels is het weer goed.

Eenmaal aan elkaar op de vloer in de woonkamer is het resultaat naar mijn beleving vrij indrukwekkend! Die spanwijdte, en straks 6-6.5 kilo's, op papier moet dat werken... Maar als ik eraan denk 6 pakken yoghurt in m'n rechterarm boven m'n hoofd te houden kan ik me er nog niet zo veel bij voorstellen. Een klein twijfeltje sluipt naar binnen: die tips, had ik die niet beter iets breder kunnen houden?!? Anyway, krijg ik tijd van leven, stug doorbouwen, dan zal ik het meemaken.





vreselijke kwaliteit filmpje...sorry!

 

Indrukwekkend Berrie!! Heel gaaf

Ga even bij Dirk langs en laat hem zn Alpina in elkaar zetten.
En dan maar rondjes door de tuin rennen met die kist boven je hoofd.
Is wel iets kleiner maar wel zwaarder