In mijn bouwverslag van de Comet Douglas SBD Dauntless noemde ik helemaal aan het eind een ook door een CO2 motortje aangedreven eenvoudig hoogdekkertje wat al een tijd lang onafgebouwd in mijn bouwkamer rondhing, de Comet Curtiss Robin. https://www.modelbouwforum.nl/threads/project-dauntless.286824/page-2 Dat ik dat afgebouwd heb en meegenomen naar de IFFI was maar gelukkig, want de Dauntless had veel meer trimsessies in de buitenlucht nodig. (Overigens heeft hij dat nog niet gehad, vanwege het k* weer van het afgelopen jaar. Vind maar eens een droge dag boven de 15 graden met weinig wind... en dat je dan ook nog eens niet iets anders dringend te doen hebt) Afijn, de Robin deed het, nadat het Telco motortje weer los kwam, in de zaal onverwacht goed. Er bleken helaas een paar problemen de kop op te steken. De eerste was dat de hardhouten wielen uit de bouwdoos, die ik had geverfd en gemonteerd, te veel op de asjes te wiebelden. De asjes waren 0,8 mm staaldraad, de wielen waren gebust met 1,5 mm binnendiameter / 2 mm buitendiameter alu buis. Gelukkig had ik nog wat 1 mm binnendiameter / 2 mm binnendiameter buis, dus dat was snel verbeterd. Het andere probleem was het rode tissue. Hoewel mooi licht en van een heldere rode kleur, bleek dit tissue veel te gemakkelijk langs de nerf dus in de lengte te scheuren. Met als gevolg een groeiend aantal pleisters... Dit tissue kwam van een kantoorboekhandel, met de titel Japans zijdepapier. Kostte bijna niets... Naar aanleiding van de vliegdag in De Dumpel in Zeist van aanstaande zaterdag heb ik nog eens kritisch naar de mee te nemen modellen gekeken. En de Robin zat onder de maat... Ten eerste zat het motorschot los, gevolg van een aanraking met de muur van de gymzaal van de school waar de KNVvL in februari haar jaarvergadering hield. Op zich een leuke gelegenheid om onze pure vorm van modelvliegen te demonstreren aan lieden voor wie alles elektronisch moet, maar iets te klein voor de Robin, en dus had de Robin er nogal van geleden. Nu kun je natuurlijk weer een nieuw, hopelijk beter model bouwen, maar die staan snel in de weg... Daarom besloot ik de Robin te restaureren. Want, nadat het gewiebel van de wielen was verholpen en het motorschot opnieuw was vastgelijmd, kreeg ik meer en meer last van de tissuereparaties. Net als Toon Hermans in Vader gaat op stap met zijn Duitse schone. Vlekjes en plekjes! Dus viel de beslissing om het model uit elkaar te halen. Gelukkig zat alles slechts met enkele drupjes UHU Hart in elkaar. De vleugel en de staartdelen waren bekleed met betere kwaliteit (of makkelijker te verwerken, wie zal het zeggen?) geel tissue en waren nog ongeschonden. Het rode tissue op de romp liet zich weliswaar makkelijk in grote repen van de romp af scheuren, maar de restjes op de rompliggers en staanders moesten met een kwastje met aceton worden afgeweekt voordat ze los raakten. Na een paar uurtjes rustig soppen en plukken kon het kale rompje nog met een schuurblok worden bewerkt en zag het er weer prima uit. Ik heb alleen onder in de romp onder het CO2 tankje een vloertje van zacht 1 mm balsa toegevoegd om de tank te ondersteunen. Nu had ik een paar jaar geleden een aantal meters plasticfolie, bedoeld om documenten te lamineren, gekregen van HBzweef, een heer uit Harderwijk, op dit forum actief. Dit spul is uiterst licht en dun en laat zich opbrengen met een folieboutje in een koele stand. Het plakt goed en trekt erg mooi strak. Ik heb dit spul eerder gebruikt als onderlaag bij tissue. Bij wat zwaardere modellen, zoals klassieke VV power modellen, bleek dat de laag tissue zich bij een crash (ahum, zware landing) losliet van de plastic onderlaag, maar met lichtere en langzamer vliegende sportmodellen ging het prima. Dus dacht ik dat ik met een onderlaag van dit lamineerplastic de nadelen van het rode tissue kon ondervangen. Zo gezegd, zo gedaan. De eerste ervaring was dat het plastic mooi op het rompje ging. De tweede ervaring was dat de 2x2 romp latjes eigenlijk aan de zwakke kant waren om de krimp van het plastic op de vangen. De derde ervaring was dat het rompje erg makkelijk krom trekt, onder invloed van het krimpende plastic, maar het het rompje zich weer liet richten door het te torderen en de bout weer aan de juiste kant tegen het plastic te drukken. Hierbij hielp het om het rompje goed vast te houden in de machineklem. Na een paar pogingen had ik een tamelijk recht met plastic bekleed rompje. Daarna was het een kwestie van het nauwkeurig uitsnijden, aan de hand van de bouwtekening, van het tissue van de rompzijkanten. Een sterk argument om nauwkeurig te bouwen! Een voordeel van het lamineerplastic is dat de zijrampjes meteen al aanwezig zijn. Het plastic is bijna melkwit van kleur, maar zodra het door het boutje wordt aangeraakt, wordt het helder. En eigenlijk had ik de latjes van de raampjes van te voren rood moeten schilderen in plaats van er later streepjes rode tissue overheen te plakken. Op de zelfde manier kwamen ook de onder- en bovenkant aan de beurt. Een voordeel van tissue op plastic is dat 1 laag spanlak genoeg is. Een nadeel is dat de spanlak, en dus het papier, niet echt op het plastic hecht. Ik kwam dat tegen toen ik de gele streep op de romp had afgeplakt. Ik had hier mijn minst plakkende plakband, dat blauwe spul van de Action, gebruikt, maar bij het voorzichtig loshalen raakte er toch weer tissue los en scheurde het zelfs op een paar plaatsen. Maar afijn, na wat herstelwerkzaamheden konden de vleugel en staart, en vooral ook alle struts weer op en aan de romp worden gelijmd en had de Robin een face-lift ondergaan. Op de foto ontbreekt alleen nog het windscherm. Dat ligt al bij het rechter wiel en wordt morgen op z'n plaats gelijmd. Nu nog kijken hoe hij zaterdag in de Dumpel in Velp vliegt!
Ik gebruik mod podge om het papier op de folie vast te zetten , stinkt een heel stuk miner dan spanlak , en het zit redelijk aan elkaar vast . ( stuk vaster dan met spanlak ). Bol heeft het maar ook de lokale knutsel winkel verkoopt het hiet . 50 % verdunnen met water en net als met spanlak is dan een laagje voldoende om te spannen. Ik gebruik het ook voor mijn diesel kistjes en hoef ze dan niet verder af te lakken. Spul lost niet op ook niet na een jaar intensief dieselen.
Ik zie dat er matte en glanzende Mod Podge is, bij de Pipoos. Welke gebruik jij? En dan is er Crea Patch bij de Action. Zou het zelfde moeten zijn maar is een stuk goedkoper. Heeft iemand daar ervaring mee?
. Mooi werk weer Henk! Dat lamineer plastic voor de ruitjes is een goed idee / mooi alternatief! Veel eenvoudiger aan te brengen dan het dunne styreen en trekt nog mooi strak ook. Dat lamineer plastic ga ik ook eens proberen bij een kist met vlakke ruiten (niet de hele kist, maar puur de ruitjes). Tot zaterdag! Groeten, Ramses .
ik gebruik de matte variant , en ik doe zo lang met een potje dat ik het testen met ander spul niet de moeite vind . Dit wat ik nu heb werkt goed . en het kost ongeveer 1/10 van een blik spanlak .
Zaterdag in Velp stoof de Robin in één rechte lijn strak op de muur af, waar ook nog eens een bank voor stond. Daarna wat meer links gegeven op het richtingsroer wat weliswaar een bocht gaf, maar helaas te groot voor de hal... Ondanks een dappere acrobatische poging van Ramses om het model op te vangen, was de muur er weer sneller bij. Oorzaak blijkt te zijn dat er bij de noodreparatie in januari te veel rechts zijtrek in het motorschot was geslopen. Door de nieuwste crashes was het motorschot weer los gegaan. Dus heb ik de neus maar in z'n geheel los gesneden, op het onderste plankje na, wat het meest stabiele onderdeel van de constructie is. Nu is het neusje weer opgebouwd met de juiste domping en zijtrek op het motorschot.
Afijn, de Robin kan weer de lucht in. Maar, het Comet bouwdoosje is van een subtype wat verder nergens voorkomt. Misschien een prototype? In ieder geval een toestel met een andere motor en motorkap. Dat heb ik nagemaakt, maar helemaal tevreden ben ik er niet over. Dus ben ik weer wat in het rond gaan klikken, een ideale bezigheid op een regenachtige dag als deze. Dan blijkt dat Dumas ook een bouwdoosje van de Robin heeft, met een spanwijdte van 17,5 inch, okkernoot schaal volgens de fabrikant. En deze heeft wel de juiste neus. (En dan kan je zien dat mijn Robin neusje toch niet helemaal klopt...) https://www.dumasproducts.com/?product=curtiss-robin-kit-215 Maar 17.5 inch is aan de kleine kant. Nog wat verder doorklikkend, kom ik op een 25 inch Robin, van een ontwerp van Paul Bradley. Is ook in bouwdoosvorm uitgebracht, zie https://hummingbirdmodelproducts.com/scale/25-free-flight-scale-curtiss-robin maar is helaas uitverkocht. Wel verwijst deze website naar de site van Paul Bradley zelf, en dat blijkt een waar Walhalla! http://www.parmodels.com/free-flight-models.html Met onder andere de Curtiss Robin, met niet alleen de bouwtekening en de bouwbeschrijving gratis te downloaden, maar, en nu komt het, ook een file met de kleuren! Inclusief alle kentekens, emblemen en enige details. Kun je zo op dun wit tissue printen! (Wel je tissue rondom met plakband op een vel gewoon papier plakken, anders verkreukelt je printer het tissue). En bij de Robin blijft het niet, er is ook nog een Citabria, een DHC Otter, en zelfs een in CAD hertekende Comet Stinson Reliant, ook met alle files. Ik heb de tekening van deze Robin geprint, het zijn 6 vellen. Het leuke was dat mijn printer de tekening delen omzette op A4 formaat, waardoor ze iets kleiner werden. Nu 51,5 cm., bijna 20 inch. En dat vind ik nog een handzamer formaat ook! Kortom, de inspiratie vloeit weer hevig!
De Robin is ook klaar voor de IIFI. Hier en daar wat opgeknapt, en op het kielvlak de decals van Ramses geplaatst. Omdat de Luciole niet op tijd klaar is (bekleden van de vleugels van niet mooi genoeg geworden) zal de Robin het nog een jaartje moeten doen bij CO2.
. Hierbij een filmpje van jouw mooie Robin in Nijmegen geschoten door Bruno van Hoek: Groeten, Ramses .
De Curtiss Robin lijkt niet voor het geluk geboren. Of het ligt aan mij. In ieder geval was het tijdens de IIFI weer raak (letterlijk): de Robin knalde tegen een muur op, zodat de vleugel er af vloog. Gelukkig was er geen schade aan het hout omdat alle lijmverbindingen die los waren gegaan, op het lamineerplastic waren geweest. Dus heb ik het model met weinig moeite weer in elkaar gelijmd, en de volgende dag was alles droog en weer klaar voor de inzet. De zondag ging het weer mis, nu met een aanvaring met een tafelpoot; de grootste bedreiging van zaalmodellen. Voorlijst gekraakt, tissue stuk, je kent dat wel. Thuis gekomen besloot ik de Robin voor de 2e (of 3e?) keer te herbouwen. Het stabilo en het kielvlak waren onbeschadigd dus die werden voorzichtig verwijderd en weggeborgen. De vleugel werd van de romp losgehaald, evenals alle struts. Het rompje werd kaalgeplukt, wat dank zij het lamineerplastic makkelijk ging. De vleugel en struts werden kaal gemaakt met aceton: je kwast de onderdelen rijkelijk in met aceton, stopt de boel in een plastic vuilniszak, spuit er nog wat aceton achteraan en doet de zak dicht, waarbij je alle lucht er uit drukt. Dat laat je pakweg een kwartiertje liggen en je kunt het tissue er zo vanaf trekken. In mijn geval heb ik het iets langer laten liggen, omdat ik met iets anders bezig was. Resultaat was dat niet alleen het tissue er af kwam, maar de vleugel ook werd gereduceerd tot bouwpakketje! Dus de lijm had door de aceton ook losgelaten. Afijn, geen probleem want zo'n simpel vleugeltje in elkaar lijmen is een fluitje van een cent. Ik wilde echter nog twee andere dingen aanpakken. Ten eerste is de Robin zoals ie in de Comet bouwdoos zit niet erg schaalgetrouw. Vooral de neus. Dus die wilde ik aan de hand van de bouwtekening van Paul Bradley, zie de link hierboven, verbeteren. Het tweede punt was dat het een voordeel is als je bij de CO2 motor, tank en vulnippel kunt! En dat doe je door dit alles losneembaar te maken. Eerst dacht ik aan een soort cassette, die je in de neus schuift, zoals ik dat op de IIFI had gezien. Maar het neusje van de Robin is nogal slank dus het cassette idee is meer iets voor een model met een grote neus zoals met een stermotor. Toen kwam ik op het idee om gewoon een neusblok te maken! Maar dan niet met een propas met propeller en haak, maar met de CO2 unit. Daarom heb ik de neus weer opgebouwd, maar met een 1 mm triplex schot vlak achter de motor. De CO2 motor is ook op een 1 mm triplex schot gemonteerd, en het neusschot is zodanig uitgehold dat tank, buisjes en vulnippel er doorheen passen. Dan is er nog het voorstuk, van 12 mm zacht balsa, gevormd en uitgehold. De verbinding tussen deze delen zijn kleine, sterke magneetjes, van 3 x 2 mm. Linksboven en rechtsonder. Rechtsboven en linksonder komen bamboe pennetjes. Dan was het nog een kwestie van de vleugel weer in elkaar lijmen. Links is al klaar, rechts moet nog.
Inmiddels is de Robin weer een aantal stappen verder. De romp en de vleugel zijn opnieuw bekleed, en ook mijn minst favoriete klusje is geklaard: het bekleden van de stijlen! En dat zijn er nogal wat, bij de Robin. Nu moet alles 2 lagen spanlak krijgen, en dan kan de romp verder worden gedecoreerd, en de registratieletters op de vleugel worden aangebracht.
De Robin is er weer klaar voor. De belangrijkste modificatie is natuurlijk de losneembare motor/tank/vulnippel combinatie. Daardoor kan ik de tank buiten het model vullen, en de positie van de tank verder naar voren of naar achteren plaatsen om het zwaartepunt goed te krijgen. En ik kan makkelijker domping en zijtrek veranderen. Enige nadeel is dat het dashbord niet meer in de romp kon. Maar ik heb ook geprobeerd om wat meer schaalzuiverheid en details toe te voegen, om een hogere statische score te krijgen. De neus en de voorkant van de cabine zijn vooral veel meer op het origineel gaan lijken, maar ook zijn extra stijlen toegevoegd tussen het onderstel en de neus. En ik heb wat meer details van de motor ingebouwd en de oliekoeler onder de neus toegevoegd. De wielen zijn beter om de asjes geplaatst zodat ze minder wiebelen. Hier en daar moet ik nog wat rood bijwerken, maar verder moet hij het zo maar weer doen!
