Al een tijdje ben ik fan van het concept 'slepen'. Ben eigenlijk al veel te lang bezig aan een Big Lift, waar ik op een gegeven moment wat vastgelopen ben met de bouw en de motivatie ervoor kelderde.
Maar toch zou ik slepen dit seizoen! Ik kwam overeen met een clublid dat hij een EPO EasyGlider zwever zou uitrusten met een sleepkoppelingetje en dat ik m'n Calmato hoogdekker zou voorzien van een sleephaak.
Ook voor hem was dit een eerste zweeftoestel met sleepkoppeling. Hij had al een paar keer gehangen na een flink uit de kluiten gewassen sleper die hem vertikaal naar boven kon takelen, maar nu zou het veel behoedzamer moeten gebeuren... Laat ons zeggen: beiden kunnen we vrij aardig vliegen, maar als sleepduo was dit 0,0 qua ervaring.
De Calmato vliegt op 5 cellen en heeft power genoeg voor snoepdropping dus een EPO zwever van 2m span zou toch ook moeten lukken?
Gisteren was het dan zover... de omstandigheden waren eigenlijk verre van ideaal. Nat en vrij lang gras, een lekkere crosswind en niet al te grote wielen op de Calmato. Ik had thuis het neuswiel van dia. 65mm nog snel vervangen door eentje van 75 mm maar dat was het dan ook...
Toch onze zin doorgezet en een koord voorzien van een 25-tal meter.
Nog wat foto's genomen voor het vertrek, en al afscheid genomen van de kisten en dan gas op de lolly.
Toch wat gezonde stress eigenlijk
De Calmato kwam traag op gang, verdomd traag zelfs. Het natte lange gras remde de EasyGlider behoorlijk af, maar na een meter of 15 had hij toch voldoende snelheid om los te komen. En toen moest ik met de sleper nog een redelijk eind doorgaan om überhaupt wat snelheid op te bouwen.
Na nog wat tientallen meters gaf ik dan toch wat voorzichtjes up en klom hij zeer gestaag weg. Een flauwe klimmende bocht en ingeschat op 60m hem afgezet. Koordje afgooien en landen en enkele minuutjes later ook de Easyglider op de grond. GELUKT!
Het vliegen zelf viel eigenlijk heel goed mee. Gewoon rustig een bochtje nemen en full power klimmen.
De tweede sleeppoging moest afgebroken worden omdat ik in zeer nat gras terecht kwam en dat remt natuurlijk enorm af. De zwever was wel al in de lucht, koppelde los en probleemloze landing.
De derde poging was net zoals de eerste zeer behoedzaam bij het opstijgen te noemen maar hebben we al wat langer als span doorgevlogen, tot een 100m. Na deze vluchten voelden we dat we ons geluk aan het opsouperen waren en we er wat teveel vertrouwen in begonnen te krijgen volgens de omstandigheden en zijn we ermee gestopt.
Het was nog niet op de limiet vliegen maar laat ons zeggen dat de limiet dicht genoeg lag ;-)
Maar ik was een geweldige ervaring rijker en dit smaakt uiteraard direct naar meer.
Toch een kleine droom verwezenlijkt hiermee
Maar toch zou ik slepen dit seizoen! Ik kwam overeen met een clublid dat hij een EPO EasyGlider zwever zou uitrusten met een sleepkoppelingetje en dat ik m'n Calmato hoogdekker zou voorzien van een sleephaak.
Ook voor hem was dit een eerste zweeftoestel met sleepkoppeling. Hij had al een paar keer gehangen na een flink uit de kluiten gewassen sleper die hem vertikaal naar boven kon takelen, maar nu zou het veel behoedzamer moeten gebeuren... Laat ons zeggen: beiden kunnen we vrij aardig vliegen, maar als sleepduo was dit 0,0 qua ervaring.
De Calmato vliegt op 5 cellen en heeft power genoeg voor snoepdropping dus een EPO zwever van 2m span zou toch ook moeten lukken?
Gisteren was het dan zover... de omstandigheden waren eigenlijk verre van ideaal. Nat en vrij lang gras, een lekkere crosswind en niet al te grote wielen op de Calmato. Ik had thuis het neuswiel van dia. 65mm nog snel vervangen door eentje van 75 mm maar dat was het dan ook...
Toch onze zin doorgezet en een koord voorzien van een 25-tal meter.
Nog wat foto's genomen voor het vertrek, en al afscheid genomen van de kisten en dan gas op de lolly.
Toch wat gezonde stress eigenlijk
De Calmato kwam traag op gang, verdomd traag zelfs. Het natte lange gras remde de EasyGlider behoorlijk af, maar na een meter of 15 had hij toch voldoende snelheid om los te komen. En toen moest ik met de sleper nog een redelijk eind doorgaan om überhaupt wat snelheid op te bouwen.
Na nog wat tientallen meters gaf ik dan toch wat voorzichtjes up en klom hij zeer gestaag weg. Een flauwe klimmende bocht en ingeschat op 60m hem afgezet. Koordje afgooien en landen en enkele minuutjes later ook de Easyglider op de grond. GELUKT!
Het vliegen zelf viel eigenlijk heel goed mee. Gewoon rustig een bochtje nemen en full power klimmen.
De tweede sleeppoging moest afgebroken worden omdat ik in zeer nat gras terecht kwam en dat remt natuurlijk enorm af. De zwever was wel al in de lucht, koppelde los en probleemloze landing.
De derde poging was net zoals de eerste zeer behoedzaam bij het opstijgen te noemen maar hebben we al wat langer als span doorgevlogen, tot een 100m. Na deze vluchten voelden we dat we ons geluk aan het opsouperen waren en we er wat teveel vertrouwen in begonnen te krijgen volgens de omstandigheden en zijn we ermee gestopt.
Het was nog niet op de limiet vliegen maar laat ons zeggen dat de limiet dicht genoeg lag ;-)
Maar ik was een geweldige ervaring rijker en dit smaakt uiteraard direct naar meer.
Toch een kleine droom verwezenlijkt hiermee
