Biereco verherbouwt: Wouter Goedkoop, Brutus Style

Het is me even niet duidelijk welk "rondje" je bedoelt...

Dat was mijn gedachte ook.
Op foto 1 LIJKT het of ik een boring zie midden in het vlak van het schuifblokje. Ik zie die boring niet op de andere foto. Daar zou die pin kunnen zitten.

Ik neem aan dat dit de schroeven zijn die nu onder die grote sleper van je zitten? Daar heb je al mee gevaren geloof ik, dus het functioneert nog steeds...

 

Die boring zit er. Luid en duidelijk.
En waarschijnlijk zit de pen verzonken in de andere helft van het schuifblok
Is niet door-en-door geboord.

Hoe dan ook: het is kl@te voor je, Bert.
Ik hoop dat Raboesch je kan helpen.

 

Dat hoop ik ook...

 

Wat roel zegt klopt wel denk, mogelijk is deze boring door mijn vader aangebracht, uit voor zorg.
Wat ik bedoel met de tweede foto is dat je een stukje rond in de schroefnaaf ziet waar het lager zit.
Ja, ik vaar nog steeds met deze schroeven, ik heb nu wel het toerental nog lager gemaakt naar 1000 omw-1 , heb nog niet gevaren, maar als het te langzaam is dan gaan ik naar 1÷2,5 zit nu 1÷3 overbrenging.
Maar wat ik al eerder heb aangegeven, ik verstel mijn schroeven niet als deze draaien, dat gaat veel te zwaar, de pen constructie naar de bladen is daar niet juist voor, zie eerder bericht.
Groetjes Ebro

 

Daar zit naar mijn mening iets goed fout dan: Deze schroeven stammen uit midden jaren 90, toen 5 kilo stelkracht ongeveer het gebruikelijke maximum was voor een servo.
De instructies vermelden niet dat je een buitengewoon zware servo moet gebruiken.
Nu moet ik zeggen, dat de plaatsing van het steunpunt voor het verstelmechanisme zoals jij dat ingebouwd hebt (afsteunend op de vertragingskast i.p.v. op de tunnel zelf) ook niet optimaal is.
Ik heb in ieder geval geen enkele aanwijzing dat de door mij gebruikte servo (10 kilo) er moeite mee heeft. Nu zit mijn naaf vol met vet. voordat ik dat gedaan had, liep de boel bij mij ook flink zwaarder...

Maar dat is een ander verhaal.
Morgen eerst bellen, kijken wat er mogelijk is, en dan hetzij zelf aan de slag, hetzij de hele bubs in de auto en op naar Zeewolde.

 

Succes! Hopelijk is het te repareren!

 

Zojuist met Hanco van Rabosch gebeld.

Het IS te repareren, maar niet door mijzelf helaas.

Als Raboesch de gehele klus zelf moet doen, MOET ik de as uit de romp bouwen, en dat is min of meer onmogelijk: Dan moet ik de Epoxy van voor tot achter losstoken, en dat zie ik niet zitten.
Alternatief trek ik zelf de schroef van de as, ik heb instructies gekregen HOE dat te doen: Ik moet schroefbladen, bladvoeten en naaf merken in één positie, zodat de delen later weer exact in dezelfde positie terug komen.
Daarna moet door verwarmen van de naaf, de schroef van het eindlager getrokken worden, dit zou gewoon met de hand moeten kunnen.

De enige optie voor Raboesch is om een nieuwe binnenas plus blok te fabriceren, dus daarvoor moet ik effe in de auto stappen, om de boel langs te brengen, en dan is het afwachten, want ze hebben het stervensdruk. Kan zomaar anderhalf, 2 maanden duren voor ze aan mijn probleempje toekomen..

Op de foto zie ik dat gat, maar volgens Hanco van Raboesch is dat NIET zoals zij het deden: In het oorspronkelijke ontwerp zijn de vier hardstalen pennen die de bladen aansturen, zodanig geboord dat ze half door de as, alf door het blokje lopen, waarmee de as een vierkante opsluiting krijgt, en daarna worden de pennen met een "permanente" Loctite in het blokje geperst. Dus moet dit:

de meest waarschijnlijke verklaring worden geacht.

Maar... nu ga ik aan het werk, want het is nogal een klusje...

 

Succes! Ik duim voor je!

 

En... De schroef ligt er af, de as is er uit, en.... Bij mijn exemplaar zat het TOCH met één pennetje vast, en dus is dat gaatje in mijn voorlaatste post NIET door Ebro zijn pa gedaan. Dat was blijkbaar ooit de standaard methode.
Dat is maar een heel dun pennetje van 1,5 mm (of zo, in ieder geval GÉÉN 2 mm, en het is niet door-en-door, dus alle krachten komen op één stukkie staal te staan. Dat KAN nooit goed gaan, en zal ongetwijfeld de reden zijn dat Ebro zijn pa dat ding destijds uit elkaar gehad heeft, want die zal ongetwijfeld hetzelfde meegemaakt hebben als ik...

Ik plaats later wel foto's, ik stap straks éérst in de auto. Ritje naar Zeewolde, hoogstpersoonlijk afleveren.

De schroef kwam er echter wel anders af dan ik verwacht had: Volgens beschrijving van Hanco zou het lager achter aan de koker blijven zitten, maar dat kwam mee, en de naaf kwam er met lager en binnenstomp en al uit.

 

Succes...

 

Nou... net terug van een bliksembezoekje aan Raboesch...

Ik kan nu al zeggen: Ebro, trek je schroeven maar, en breng ze maar naar Raboesch...

Toen ik de schroef overhandigde stond Hanco aanvankelijk een beetje verwonderd te kijken, want Pa de Wit, die heeft dat gaatje dus niet geboord, en deze schroeven zijn OUD... Van vóór Hanco zijn tijd in ieder geval, en daarmee kunnen ze tot wel 40 jaar oud zijn.

Hanco was niet 100% zeker, omdat hij dit ontwerp niet door en door kende, maar er moet hoe dan ook (ook als het wél het nieuwere ontwerp zou zijn geweest) een nieuw pitchblokje en as gemaakt worden, en in de kern van de zaak kan het ontwerp hooguit op details zoals die as-blok bevestiging veranderd zijn, dus de kans is vrij groot dat het met een ochtendje gefixt is (maar ja, een ochtendje vakman en handwerk, dan moet ik toch op rond de 250 Euro rekenen).

Goed... Het trekken van de schroef: Na eerst met hele lichte krasjes (/, //, /// en ////) zowel bladen, naaf en bladvoeten gemerkt te hebben, de schroef verwarmd. Daarmee zou volgens de telefonische info de schroef van het lager af moeten komen (lager zou dus aan de tunnelkoker moeten blijven hangen), en daar zou niet al te veel warmte voor nodig moeten zijn.
Nou... Ik heb het vet zien koken, en met de hand lostrekken zat er niet in. Heel voorzichtig met twee schroevendraaiers in de naad tussen eindflens en schroefnaaf, en ja hoor, daar kwam iets beweging. Maar dat bleek dus schroef, lager EN de bus waarmee het lager aan de tunnel vastzit, te zijn.

Nou ja, los is los, en daar ligt ie dan:


Daarna met wat geklootviool met de loctite in de cardankoppeling, en wat wegvijlen van braampjes her en der, kwam de as er ook uit.
Dit is het eind wat in de schroef zat:

Dat is dus het enkele afgebroken meenemer pinnetje.

Aan het einde van de schroefastunnel blijft dan dit zitten:




Schroef en as liggen nu in Zeewolde...

Nu is het wachten op bericht, hoplijk goed bericht.
Ze hebben het stervensdruk daar, dus het kan zomaar een paar weken duren voor Hanco er aan toekomt.
Maar ALS het lukt, heb ik daarna wel een schroef met een onverwoestbare aandrijf-as verbinding, en vermoedelijk een veel lichter lopende aansturing:
Met die penverbinding is er maar ÉÉN verbindingspunt, en zal het schuifblok een neiging tot kantelen hebben als de bladen versteld worden, en dus een neiging tot klemmen.
Bij de laatste uitvoering is de as vierzijdig rondom ingesloten, en is de kantelneiging weg, en de inwendige wrijving als het goed is beduidend minder.

Ik ben benieuwd, en ik ben gespannen...

 

vroeger zouden ze zeggen "we branden ondertussen een kaars op het offerblok"
Is misschien wat overdreven , maar wil wel duimen voor de goede afloop.

 

Laten we maar hopen op de goede afloop Bert. Bij mij wil echter het kwartje niet vallen hoe dit nu eigenlijk werkt. Ik zie een schroefaskoker met een eindflens op het buiteneind. Aan de schroef een stukje buis met daaromheen een kogellager, die in de schroefnaaf zit geperst? En dan een massieve as met daarin een deels afgebroken pennetje. Het stukje buis aan het kogellager gaat klem in de schroefaskoker en staat net als de koker stil. De massieve as gaat daar doorheen en verdwijnt in de schroefnaaf. In wezen is dan het busje het eindlager voor de schroefas die kan draaien en heen en weer kan schuiven. Het pennetje zit in het vierkante blok in de naaf en neemt die dus mee in een draaiende en schuivende beweging. Draaiend om de schroef aan te drijven en schuivend om de bladen te verstellen. En verduld, door het op te schrijven begin ik het te begrijpen. Gaan ze bij Raboesch nog iets aan de as met pen constructie veranderen Bert? Want in jouw begrip wordt die "onverwoestbaar". Gr. Klaas.

 

Ik had al bijna afgesloten met "ik zal maar alvast beginnen met bidden", maar ik wilde niemand voor het hoofd starten...
Maar spannend is het wel, ja...

Je beschrijving is vrij accuraat. Het enige wat op detail afwijkt, is dat de aandrijf/verstel as, die is niet gelagerd in dat buisje waar het grote kogellager op zit. In principe moet hij die net eens raken, want die as wordt gecenterd gehouden door het schuifblok, wat min of meer "strak" tussen de vier bladvoeten opgesloten zit.
Aan de voorzijde van de tunnel (droge zijde dus) zit een kogellager met schuifpassing, en dat is het enige lager wat de as steunt. Acjteraan steunt hij in de schroefnaaf, die op zijn beurt weer op dat grote lager draait.

En inderdaad, als het goed is gaan ze die penverbinding als volgt aanpassen: In het blok (eigenlijk heet dat het "pitch-juk") zitten vier pennen die de bladen aansturen.
Die pennen zijn in het latere ontwerp zodanig geboord, dat de boring half in het asgat valt. Hoewel de bewerking apart geschiedt, moet je het zo zien alsof ze dat gaatje boren terwijl de as op zijn plek zit, zodat er in de as een soort van spiebaan ontstaat, en duw je dan die stelpen op zijn plek, dan sluit die de as op.
En dát dus vier maal omdat er vier pennen voor vier bladen zijn.
Het grote verschil is: Met de oude constructie wordt de meenemer-pen op afschuifkracht belast (as en blokje proberen dat pennetje door te knippen) en op die belasting is staal niet zo heel erg sterk. Er vind geen vervorming of samendrukken plaats, dat is niet zo sterk.
Maar als je het op de nieuwe manier doet, dan zijn er 4 pennen die niet op afschuiving belast worden, maar op samendrukking. Probeer maar eens een harde rondstalen pen plat te drukken, dat lukt je niet erg eenvoudig.

Overigens, Hanco vertelde dat de beslissing om te stoppen met die verstelbare schroeven deels lag aan de relatief lage verkoopcijfers (van de versies met de met boutjes bevestigde bladen, die ik heb, zijn er ongeveer 300 gemaakt in zijn tijd, en van de kleinere schroeven met de nkelvoudig ingeschroefde bladen ongeveer 1000), maar hoofdzakelijk aan dat mensen ze zelf probeerden uit elkaar te halen, en dan met brokken bij Raboesch aanklopten... Daar hadden ze zoveel werk van dat die schroeven verkopen eigenlijk geld kostte. En de productie zelf was ook tamelijk arbeidsintensief, want het was in die tijd allemaal handwerk, en vrij tijdrovend.

Heel erg zonde eigenlijk. Er schijnen door de vorige eigenaar van Raboesch, die die schroef ontworpen heeft, dozen vol met onderdelen van ongeassembleerde schroeven met het vuil mee gegaan zijn.
Overigens is modelbouwspul maar een heel klein deel van wat ze daar doen. Ik zag twee doosjes schroeven liggen, maar anders had ik eigenlijk niet geweten dat ik bij Raboesch was...

 

Bert, Wees blij dat er bij Raboesch de kennis nog is en je verzoek om reparatie/modificatie niet is afgewezen. En dat het dan iets langer duurt, het zij zo. Inmiddels is je verlof al meer dan half voorbij en hoef je alleen morgen nog maar een bestemming te geven. Meer een plaagstootje, maar bij jou durf ik dat wel. Gr. Klaas.

 

Ik geef je een plaagstootje terug Mijn verlof is nog niet eens halverwege....

 

Mooi..
Goed gaan...

 

Oh ja, je had een extra week is het niet? Geniet er in ieder geval van! En nog bedankt voor de aanvulling van mijn gedachtegang m.b.t. de schroefconstructie. Gr. Klaas.

 

Ondanks de tegenvaller met die schroef, was ik dat heel zeker van plan, Klaas! Ik heb nog andere bootjes, ik heb nog vliegtuigen, ik heb twee brommertjes staan, ik vermaak me wel.

 

En dat grote Italiaanse beest alweer een compleet frame? Gr. Klaas.