Bouwverslag deel 17
Zojuist maar weer eens een aflevering in mijn ss Rotterdam weblog geplaatst. Hieronder de gebruikelijke kopie.
Bouwverslag ss Rotterdam 1:200 (deel 17)
Ik had me weer voorgenomen pas weer een verslag te schrijven als er "bouwresultaten" te melden waren. Hoewel niet echt spectaculair vond ik de voortgang met de verlichting daar toch reden genoeg voor.
Maar als eerste, voor de verlichting, de chronologgische gang van zaken. Ik ben doorgegaan met het etsen van de dekken en wanden voor het boven-promenadedek. De vorige keer heb ik daar al iets van laten zien, en hieronder het totale resultaat van dit dek.
De vijf dekdelen liggen links al (los) op hen plaats. Alle dekwanden en "plank" dekdelen liggen rechts. Aanvankelijk ging het gesmeerd met de in totaal 8 platen van 25x17 cm. Maar op het laatst ging er weer van alles fout. In de eerste plaats kreeg ik problemen met de printer. Dat zag ik pas toen bij een dekdeel (tweede van onder op de foto) het oppervlak zowel aan de voor- als aan de achterkant ook flinke etssporen vertoonde. Na alles nalopen bleek de zwarting van het belichtingsmasker niet volledig. Hoewel ik net een nieuwe zwarte inktpatroon in de printer had gedaan. Daarbij had ik me al geërgerd aan het feit dat de winkel de XL patronen weer eens niet had, en ik de veel duurdere normale patronen moest nemen. En nu begaf kennelijk deze patroon het al weer na een paar (ik geloof 8 ) afdrukken. Dit zijn wel afdrukken die zwarte inkt vreten (alles wat niet geëtst moet worden wordt tenslotte zwart op het masker). Hoewel ik al eens mijn neus gestoten had, ben ik uit balorigheid toen maar naar zo'n zaak gegaan waar ze inktpatronen bijvullen. Tot nu gaat dat goed, maar de toekomst moet nog leren of dat stand houdt (de vorige keer niet dus). Het "beschadigde" dekdeel is trouwens op zich nog wel te gebruiken, omdat het net toevallig een volledig overdekt stuk is.
Het volgende probleem dat optrad was dat de etstijd steeds meer ging toenemen. Uiteindelijk heb ik het (ik denk net) gehaald, maar toch maar gelijk nieuw besteld. Zondagavond besteld, pakketje werd dinsdag bezorgd. Ik denk dat die leveranciers weten dat ik zit te smachten om eens lekker op z'n Hollands te kunnen schelden dat iets weer eens te laat is, en me die pret gewoon niet gunnen.
Als volgende moesten de dekdelen op 1 mm triplx gelijmd worden. Daar is weinig aan te zien, vandaar geen foto. Dan moest de plafondverlichting voor de promenades van het onderliggende promenadedek klaargemaakt worden. Zoals al eerder gezegd heb ik hiervoor SMD leds van het type 1206 gekocht, waaraan de bedrading al aangesoldeerd is. Ik blijk echter een andere versie aangeschaft te hebben dan ik aanvankelijk uitgeprobeerd heb. Deze hadden al dunne draadjes, maar de 100 stuks ik later besteld blijk te hebben zijn bedraad met 0,1 mm koperdraad met een doorzichtige isolerende kunststof coating. De uiteinden van de ca, 17 cm draden die aan de leds gesoldeerd zijn, zijn weliswaar vertind maar voor mijn doel veel te lang. De onderlinge afstand is bij mij maar zo'n 5 cm. Na het afknippen tot de juiste lengte moet zo'n draadje gestript worden voor het solderen. Een normale striptang kan je natuurlijk wel vergeten, dus maar wat uitgeprobeerd. Eerst met een aansteker er onder. Maar dan heb je verkoolde resten op de draad die je er dan toch af moet krabbelen. Uiteindelijk probeer ik maar gewoon met een mesje heel voorzichtig wat van de isolatie weg te krabben. Dat is gelukt, al denk ik dat pas als je de soldeerbout ertegen houdt de laatste resten van de isolatie wegbrandt. Dat blijkt ook wel uit het feit dat het even duurt voordat de soldeertin wil hechten aan de draadjes. Als iemand een suggestie heeft, houd ik me aanbevolen!! (@Wim: jij had het pas over soldeerpasta, werkt dat ook voor het aan elkaar verbinden van dunne draadjes?).
Ik heb al eens gemeld dat ik geen groots soldeerder ben, en ook in dit geval heb ik mijn naam Bakker weer volledig waargemaakt. Maar het belangrijkste is: het blijft zitten en als je er aan trekt breekt één van de draadjes, en niet de verbinding. Ik had voldoende afgeknipte draadjes, dus ik kon het natuurlijk weer niet laten om daar een paar testjes voor uit te voeren.
De ledjes heb ik ingebouwd in dik papier/dun karton (ongeveer 0,25 mm dik) en om ruimte te creëren voor de bedrading (of eigenlijk de soldeerdruppels) heb ik dat aan de bovenkant bekleed met latjes van 0,7 mm dik. Zo kwam ik precies aan mijn streven van niet dikker dan 1 mm. Hieronder het plafond van de voorkant van de promenade met de lampjes al brandend ingebouwd.
De bovenste foto is dus de kant die tegen de onderkant van het boven-promenadedek wordt gelijmd. De andere, straks wel zichtbare kant is te zien op de onderste foto. Ik heb het papier overigens nog wel gespoten, want op de één of andere manier blijf ja dat (evenals met kunststof) altijd zien. De pietepeuterige draadjes zijn goed te zien, en ik heb het nagemeten en ik kom op 0,1 mm inclusief de bekleding!!
De zwarte punten op de bovenste foto, waar de draadjes naar toe lopen corresponderen met gaten in het dek erboven. Bij toeval (het mag ook wel eens meezitten) heb ik per dekdeel met verlichting eronder precies één plaats die binnen de dekhuiswanden van het bovenliggende dek ligt, en waar ik dus op een onzichtbare manier de draden kan doorvoeren.
Dan wil je natuurlijk ook wel eens zien hoe het er in werkelijkheid uit gaat zien. Dus provisorisch het plafond tegen hey onderpromenadedek geklemd en op de goede plaats op het dekhuis van het promenadedek gelegd. Hieronder een impressie:
De bovenste foto geeft een goed beeld van het plafond met 3 verlichtingspunten aan stuurboordkant. Van de bakboordkant is er nog net één te zien. Als je er recht tegen aankijkt (onderste foto) zie je "lampen" niet meer, maar wel de "gloed" ervan. Op de foto komt dit wat minder uit, in werkelijkheid is dat beter te zien. Maar, het hoeft wat mij betreft geen "kerstboom" te worden, en ik vind het al mooi als je staks, als ook de buitenwand ervoor zit allen een zekere lichtgloed door de ramen daarvan ziet. En zoals het er nu naar uitziet gaat dat ook wel lukken.
Inmiddels zijn ook de andere plafonddelen met verlichting (6 lampen aan stuurboord en 6 aan bakboord) klaar en heb ik dus in totaal 3 groepen van 6 lampjes voor dit dek. Dat aantal komt goed uit omdat ik met 6 lampjes in serie met 1 weerstand op 24 Volt werk.
Het uitvalpercentage is me ontzettend meegevallen, tot nu toe is er maar één lampje gesneuveld en dat was door een ongelukje dat niets met het soldeer en montagewerk te maken had. Ik moet natuurlijk niet te vroeg juichen, want het blijft kwetsbaar en bij de definitieve montage wordt het echt wel goed uitkijken. Na elke stap in de montage controleer ik trouwens de werking even, want anders wordt het eindeloos zoeken als er een storing optreedt. Wat dat betreft ben ik nu wel blij dat ik een instelbare voeding heb gekocht. Ik kan dan de spanning aanpassen aan het aantal lampjes in serie dat ik wil testen.
Dat was het tot nu toe. Volgende stappen zijn het spuiten van de dekken en dekwanden, monteren van de dekken met daaronder de plafonds, en het afmonteren (deuren, beglazing) en definitieve montage van de dekwanden. Daarna, maar dat duurt nog wel een weekje of twee denk ik, gaan we op herhaling met het volgende (sloepen) dek.
De blunder van de week was natuurlijk weer met het etsen. Hij lijkt een beetje op het "spiegelen" waar ik eerst problemen mee had. Om de zaken een beetje op orde te houden ets ik codes voor de wanden in de dekplaten en de wanden zelf. Op de dekken komen die aan de voorkant, maar onzichtbaar binnen de grenzen van de dekwanden. Op de dekwanden komen die aan de (onzichtbare) achterkant. Als je aan het etsen bent, dan is het moment van dooretsing (te volgen door er een zaklamp achter te houden) altijd spannend. Ook is de tijdsduur tussen de eerste "dooretsing" en het moment dat alles klaar is een maat voor de kwaliteit van je etsing. Je zit dus altijd met spanning op dat moment van eerste dooretsing te wachten. Ook toen ik tot mijn grote verbazing ineens op een groot aantal plaatsen bijna gelijktijdig dooretsing zag. Wat bleek: ik had de wandcodes aan zowel de voor- als de achterkant staan (aan de voorkant vergeten weg te halen, na spiegelen). Dus weer een plaat voor de prullenbak!!
Als foto van de week weer eens één uit de al eerder genoemde "lofzang" van de Engelse scheepsarchitect Payne, "Grande Dame". Hier passeert zij het Panama kanaal.
Op zich niet zo'n bijzondere foto, maar ik werd gegrepen door haar groot(s)heid in deze setting. Overigens moet dit een foto zijn van na 1974, omdat de romp hier al donker is.
Tot de volgende keer
Groet,
Ad Bakker
)
