Bouwverslag deel 19
Alweer een verslag geplaatst in mijn weblog. Hieronder de kopie:
Bouwverslag ss Rotterdam 1:200 (deel 19)
De afleveringen volgen elkaar ineens snel op. Gedeeltelijk komt dat omdat ik even "vast" zit. Ik had gisteravond laat de dekwanden gespoten met het idee dat ik dan vandaag aan de afwerking kon beginnen nadat ik de (plank)dekken had gespoten (hierover straks meer). Omdat de temperatuur ondertussen wat is opgelopen had ik ze (voor het eerst na de winter) vannacht in de berging laten liggen. Vanochtend wilde ik ze gelijk met de krant ophalen, en wat is het geval: nog één kleverig geheel. Ik had gedacht dat die 10 graden die ze als minimum opgeven niet zo erg nauw kwam, maar dat is kennelijk een misrekening (het was 7 graden). Dus nu liggen ze in mijn werkkamer te drogen, maar dat duurt wel even, vandaar…..
Dan maar een apart verslag over de dekken. Dinsdag was het schitterend weer, dus al in de loop van de ochtend naar de ss Rotterdam gereden. Het was erg rustig, maar ik liet me vertellen dat het met de Paasdagen erg druk was geweest. Ik heb de "Uitwaaien & Zwaaien Tour" genomen, dat is een tour zonder gids die je over de dekken leidt aan de hand van een audiofoon die wat tekst en uitleg geeft op diverse "ankerpunten" tijdens de wandeling. Er valt wat mij betreft nog wel wat bij te schaven aan de werkwijze (je zag mensen die meer aandacht besteedden aan de bediening van de audiofoon dan aan het schip), maar het moet gezegd worden: er lopen overall "stewards" of "suppoosten" (of hoe je ze ook wil noemen) rond die erg behulpzaam zijn. Een aantal kende ik nog van mijn bezoeken aan het voormalige info-centrum, en deze mensen zijn echt enthousiast (een aantal hebben ook op haar gevaren).
Maar mijn hoofddoel was natuurlijk de dekken, en dat was wel een verrassing. In de eerste plaats waren de verschillen behoorlijk groot. Dit is het eerste wat je ziet als je van de loopplank aan het achterschip komt:
Het Lido (zwembad)terras. Van een kop koffie drinken is daar nog geen sprake, want het is nog niet open. In de krant las ik dat dat de komende weken gaat gebeuren. Wat opvalt is in eerste instantie dat het er erg netjes bijligt (kritiek komt later). Het is wel goed te zien dat de dekbeplanking geheel vernieuwd is. Wat de kleur betreft had ik een wat onbestemd gevoel. Veel lichter dan ik gedacht had, en wel erg "grijs". Als je dat vergelijkt met oude foto's:
Maar ik heb al eerder mijn twijfels geuit over de kwaliteit van oude kleurenfoto's. De meeste dekken hebben wel het uiterlijk van de eerste foto, maar er zijn ook uitzonderingen. Op de promenade van het sloependek ziet het er bijvoorbeeld zo uit:
Dit is wel een overdekt dekgedeelte, dus misschien maakt dat verschil uit.
Wat mij betreft was dan ook de conclusie: dit kan je nooit goed namaken. Maar na wat bezinken bedacht ik me: je kan het eigenlijk ook nooit fout doen (een variant op dat half lege en half volle glas). Dus naar de verfhandel gegaan, en me gestort op een kleurenwaaier. Het moest niet te donker zijn, niet te geel maar misschien licht beige-achtig met een grijze ondertoon. Na lang aarzelen wat uitgezocht (vraag me niet naar de exacte kleur, de benamingen die ze hiervoor bij Histor gebruiken slaan nergens op, wat moet je bijvoorbeeld met een kleur die "tevredenheid" heet). Spuitbus aan laten maken, en uitproberen maar. Het eerste resultaat:
Op zich, qua kleur nog helemaal niet zo slecht (blijft moeilijk hoor, ik zie hier toch op de foto weer een wat groenige teint die er in werkelijkheid niet is). Maar toch, het is het niet. Na een tijdje besefte ik wat de oorzaak is: het is te gladjes, zonder nuancering, het leeft niet. Op dat moment wist ik het echt niet meer, tot ik me herinnerde eens een huishoudelijk klusje gedaan te hebben met transparante beits. En toen ik die teruggevonden had bleek het nog teak te zijn ook. Op waterbasis, dus lost het de spuitlaag niet op. Gewoon maar eens uitgeprobeerd, en dit was het resultaat:
Ik vond het resultaat verrassend. Niet alleen vond ik de kleur beter, het "leeft" meer. De beits blijft wat vlekkerig, maar dat geeft nu juist de nuancering die ik miste. Overmoedig geworden nog een tweede laag erop:
En, iedereen mag erover denken wat hij wilt, ik kwam hierbij tot te conclusie : dit gaat het worden!!! Eerlijk gezegd vond ik het aanvankelijke resultaat nog wat te glanzend, en heb ik er hierboven eerst nog een laag transparante zijdeglans laag over gespoten. Maar het besluit is gevallen: zo gaat het voor de rest van de houten dekken gebeuren. En zo kruipen we op ons doel af……. Nu maar wachten tot ik verder kan.
Maar nu wel weer tijd voor zowel de foto als de blunder van de week. Als foto heb ik weer gekozen voor de brug van onze dame. De vorige keer was het daar zo druk dat ik alleen een foto van de communicatie apparatuur kon maken (zie eerder verslag). Nu was het lekker stil, en kon ik het hele commandocentrum eens goed bekijken. En het meest opvallende vond ik……het roerwiel:
Ik was stomverbaasd. Je herinnert je van die foto's van enorme, bijna manshoge roerwielen op met name oude zeilschepen, maar ook gewone tegenwoordige schepen hebben volgens mij dikwijls ook nog behoorlijk grote. En dan dit grote schip met zo'n dinky toy stuurtje. Mijn eerste gedachte: het moet wel een erg volgzame dame geweest zijn…………..
Als blunder van de week deze keer eens één, eigenlijk twee die niet uit eigen koker komt. Tijdens de tour kwam je op het eerste klas sportdek het volgende tegen:
Op de audiofoon werd gezegd dat de rode pylon (met dat "drang"hekje erom heen) daar stond om de exacte plaats te markeren waar de toenmalige koningin Juliana op 20 augustus 1959 de vlagwisseling als onderdeel van de overdracht van RDM aan de HAL had uitgevoerd. Laten daar nu foto's van zijn (natuurlijk):
(let even niet op de rode cirkels die komen later nog aan bod). In de beschrijving van de ceremonie staat duidelijk dat dit aan stuurboordzijde plaatsvond, en dat is op de foto ook goed te zien. De pylon staat echter midscheeps. Ik denk bij zoiets: als je dit doet, doe het dan goed want dat kost geen enkele extra moeite.
Het tweede punt is geen echte blunder denk ik, maar meer één van kostenbesparing en/of beschikbaarheid van teakhout in grote afmetingen. Toen ik de dekken bestudeerde viel het me op dat de planken korter waren dan ik had gedacht, en dat ze over 1/3 van de lengte versprongen (zie de foto's hiervoor van het lido terras en het eerste klas sportdek) en niet veel langer en verspringend over 1/4 lengte wat ik dacht dat het geval was. Dat mijn herinnering goed was wordt bewezen door onze koningin-moeder op voorgaande foto. De cirkeltjes laten zien dat de kopse voegen elke vijf planken op dezelfde positie komen, en dat dus de planken met 1/4 verspringen. Ik vermoed dat deze "geschiedenisvervalsing" een bewuste keuze is geweest omdat teakhouten planken van zo'n 6 à 6,5 meter met een dikte van 63,5 mm (2,5 duim) en een breedte van zo,n 18 cm tegenwoordig niet makkelijk meer verkrijgbaar zijn, of in ieder geval peperduur (het mocht wat kosten, maar er zijn grenzen). Als je dan noodgedwongen tot kortere lengten besluit, dan is het logisch dat je ook "het verspringen" van de beplanking aanpast.
Het zijn wellicht ondergeschikte details, maar wel leuk om je in te verdiepen.
Als alles droog is, ga ik maar weer eens verder. Voor het moment eerst maar even "een bakkie doen". Tot de volgende keer.
Groet,
Ad Bakker
ntopic: anders vervuil ik dit mooie draadje 
