Berrie
Vriend van modelbouwforum.nl
webbing
Nu er kernen zijn begint het leuk te worden! Eerst eens gekeken en gepast om wat gevoel te krijgen met de afmetingen.
Ik heb trouwens de eerste kernen eens in een blauw afval schuim gesneden. De laatste jaren heb ik alleen DLG's gesneden, en dan nu zo'n dikke jetser!! Dat moest ik eerst proberen voor ik m'n goeie schuimplaat versneed. Een DLG vleugel naast de nieuwe kern deed me afvragen waar ik aan begonnen ben....
Ook even een indruk opdoen van de verbinder naast de kern:
Dat gaat allemaal wel passen.
Vervolgens belanden we bij het volgende hoofdstuk aan. De webbing.
Een geweldig hulpmiddel om gevoel bij de webbing te krijgen is een artikel van Mark Drela, in de Soaring Digest van Mei 2005, vanaf pagina 20:
http://www.rcsoaringdigest.com/pdfs/RCSD-2005/RCSD-2005-05.pdf
De sterktste ligger blijkt die te zijn in een met carbon beklede vleugel, onder 45°, ligger kern voorzien van kops balsa en glaswikkel.
Dat is ook mijn uitgangspunt.
In de rekensheet van Christian Baron heb ik de benodigde hoeveelheid glas 45° berekend.
Dan moet je dat verloop praktisch maken. Tja, hoe doe je dat, op zo'n manier dat je er niet minder om slaapt.....
Op 1350mm zit de deling met de buitenpanelen. Daar heb je dus 0.15mm glas nodig. Komt overeen met 1 laag 160grams glas. Echter, iets meer naar het midden van de vleugel heb je al meer nodig. Op het midden van de vleugel heb je praktisch het dubbele nodig. Twee lagen dus, van het 160grams glas.
Een snelle berekening liet zien dat over de hele ligger de webbing zo'n 70 gram zou wegen als ik die webbing alleen tussen de capstrips zou stoppen.
Voor het gemak heb ik besloten de complete liggers van de middenpanelen te voorzien van 2 lagen 160grams glas.
De liggers van de buitenpanelen krijgen dan 1 laag 160grams glas tussen het balsa en de schuimkern over de eerste 690mm, de laatste 690mm komt alleen schuim tussen de capstrips (ook geen balsa).
Iets over het balsa. De middenliggers krijgen over de volle lengte 4mm. De buitenligger krijgen in het begin 4mm, verlopend naar 2mm over een lengte van 690mm.
Dat betekend dat de buitenste 70cm ligger spaarzaam zijn 'gewebbed'. Hier ligt echter de volgende gedachte achter. Als een gebagde dunne DLG vleugel van 150cm spanwijdte al weg komt zonder webbing, met dat dunne huidje, dan moet een vleugel waar een relatief dikke carbonbhuid op zit, er zeker mee weg komen. In mijn DLG's gaat geen webbing, in deze vleugel komt het wel. Het betekend gewoon dat je de laatste 70cm lekker licht kan houden. Een lage massatraagheid is wat je moet nastreven. Al blijft alles een compromis.
Als capstrips en pakketen webbing tot één geheel zijn verlijmd, dan kies ik ervoor dezelfde hoeveelheid glas om de hele ligger heen te wikkelen. (behalve dus bij de laatste 70cm spanwijdte, daar zit het glas niet dubbel. Reden zie bovenstaande uitleg.)
Dan heb ik wel twee keer zoveel als berekend nodig is, maar, de ervaring met mijn Supra ligger liet zien dat de berekende hoeveelheid best aan de krappe kant is. Als een rand van een capstrip te scherp is, de vezels niet helemaal recht zitten, of weet ik het wat, dan faalt de constructie.
Dan de bouw van de kern. Eerst heb ik nauwkeurige schuimstrips gesneden. Schuimstrips ontharen en schuren.
Dan de rechtlijnige balsa planken kops verlijmen. Ik gebruik 4mm plaat, gewichtsklasse 68-71gram per plank.
Met spuitlijm heb ik het glas op de schuimkern geplakt.
Nu is dat glas net niet helemaal symetrisch van weefsel. Jammer voor daar waar maar een laag komt. Daar waar twee lagen komen heb ik het weefsel gespiegeld.
Je krijgt dan een pakket als hier onder te zien is, balsa-glas-schuim-glas-balsa:
Het glas wordt gesopt met epoxy. Als je dit sopt, is het leuk eens precies een hars-weefsel verhouding van 40-60 te berekenen. Ik maak dan wel 50-50 aan, maar door de beker met hars op de weegschaal te laten staan kijk ik hoe een 40-60 lay-up er uit moet zien.
Te droog glas blijft wittig, te nat glad glimt erg hard, precies goed blijft mat, en is niet wit.
En dit zaakje gaat dan de vacuumzak in. Onder vacuum verlijmen is echt prachtig!!
Na het uitharden heb ik de benodigde strips uit gezaagt met een figuurzaag. Dat ging machtig goed! Na bewerken met korte grove schuurlat, vervolgens met lange fijne schuurlat, en een bouwpakket ligt klaar:
Nu er kernen zijn begint het leuk te worden! Eerst eens gekeken en gepast om wat gevoel te krijgen met de afmetingen.
Ik heb trouwens de eerste kernen eens in een blauw afval schuim gesneden. De laatste jaren heb ik alleen DLG's gesneden, en dan nu zo'n dikke jetser!! Dat moest ik eerst proberen voor ik m'n goeie schuimplaat versneed. Een DLG vleugel naast de nieuwe kern deed me afvragen waar ik aan begonnen ben....
Ook even een indruk opdoen van de verbinder naast de kern:
Dat gaat allemaal wel passen.
Vervolgens belanden we bij het volgende hoofdstuk aan. De webbing.
Een geweldig hulpmiddel om gevoel bij de webbing te krijgen is een artikel van Mark Drela, in de Soaring Digest van Mei 2005, vanaf pagina 20:
http://www.rcsoaringdigest.com/pdfs/RCSD-2005/RCSD-2005-05.pdf
De sterktste ligger blijkt die te zijn in een met carbon beklede vleugel, onder 45°, ligger kern voorzien van kops balsa en glaswikkel.
Dat is ook mijn uitgangspunt.
In de rekensheet van Christian Baron heb ik de benodigde hoeveelheid glas 45° berekend.
Dan moet je dat verloop praktisch maken. Tja, hoe doe je dat, op zo'n manier dat je er niet minder om slaapt.....
Op 1350mm zit de deling met de buitenpanelen. Daar heb je dus 0.15mm glas nodig. Komt overeen met 1 laag 160grams glas. Echter, iets meer naar het midden van de vleugel heb je al meer nodig. Op het midden van de vleugel heb je praktisch het dubbele nodig. Twee lagen dus, van het 160grams glas.
Een snelle berekening liet zien dat over de hele ligger de webbing zo'n 70 gram zou wegen als ik die webbing alleen tussen de capstrips zou stoppen.
Voor het gemak heb ik besloten de complete liggers van de middenpanelen te voorzien van 2 lagen 160grams glas.
De liggers van de buitenpanelen krijgen dan 1 laag 160grams glas tussen het balsa en de schuimkern over de eerste 690mm, de laatste 690mm komt alleen schuim tussen de capstrips (ook geen balsa).
Iets over het balsa. De middenliggers krijgen over de volle lengte 4mm. De buitenligger krijgen in het begin 4mm, verlopend naar 2mm over een lengte van 690mm.
Dat betekend dat de buitenste 70cm ligger spaarzaam zijn 'gewebbed'. Hier ligt echter de volgende gedachte achter. Als een gebagde dunne DLG vleugel van 150cm spanwijdte al weg komt zonder webbing, met dat dunne huidje, dan moet een vleugel waar een relatief dikke carbonbhuid op zit, er zeker mee weg komen. In mijn DLG's gaat geen webbing, in deze vleugel komt het wel. Het betekend gewoon dat je de laatste 70cm lekker licht kan houden. Een lage massatraagheid is wat je moet nastreven. Al blijft alles een compromis.
Als capstrips en pakketen webbing tot één geheel zijn verlijmd, dan kies ik ervoor dezelfde hoeveelheid glas om de hele ligger heen te wikkelen. (behalve dus bij de laatste 70cm spanwijdte, daar zit het glas niet dubbel. Reden zie bovenstaande uitleg.)
Dan heb ik wel twee keer zoveel als berekend nodig is, maar, de ervaring met mijn Supra ligger liet zien dat de berekende hoeveelheid best aan de krappe kant is. Als een rand van een capstrip te scherp is, de vezels niet helemaal recht zitten, of weet ik het wat, dan faalt de constructie.
Dan de bouw van de kern. Eerst heb ik nauwkeurige schuimstrips gesneden. Schuimstrips ontharen en schuren.
Dan de rechtlijnige balsa planken kops verlijmen. Ik gebruik 4mm plaat, gewichtsklasse 68-71gram per plank.
Met spuitlijm heb ik het glas op de schuimkern geplakt.
Nu is dat glas net niet helemaal symetrisch van weefsel. Jammer voor daar waar maar een laag komt. Daar waar twee lagen komen heb ik het weefsel gespiegeld.
Je krijgt dan een pakket als hier onder te zien is, balsa-glas-schuim-glas-balsa:
Het glas wordt gesopt met epoxy. Als je dit sopt, is het leuk eens precies een hars-weefsel verhouding van 40-60 te berekenen. Ik maak dan wel 50-50 aan, maar door de beker met hars op de weegschaal te laten staan kijk ik hoe een 40-60 lay-up er uit moet zien.
Te droog glas blijft wittig, te nat glad glimt erg hard, precies goed blijft mat, en is niet wit.
En dit zaakje gaat dan de vacuumzak in. Onder vacuum verlijmen is echt prachtig!!
Na het uitharden heb ik de benodigde strips uit gezaagt met een figuurzaag. Dat ging machtig goed! Na bewerken met korte grove schuurlat, vervolgens met lange fijne schuurlat, en een bouwpakket ligt klaar:
