Ik heb het ooit eens gepresteerd mijn auto zó te repareren, dat ik vier versnellingen achteruit en eentje vooruit had. Dat zullen weinigen mij nadoen
!
In mijn vrijgezellentijd reed ik een Lotus Europa S2, zo'n heeeeel laag geval (107 cm hoog) met een polyester carrosserie. Deze was uitgerust met een Renault 16 motor en versnellingsbak met ingebouwd differentiëel. Op een gegeven ogenblik dacht ik, dat de versnellingsbak moest worden vervangen, dus ik haalde een Renault bak op de sloop. Inbouwen was een fluitje van een cent, want je kon overal met gemak bij. De aandrijfassen, die tevens dienden als reactie armen, zaten met een breekpen vast, dus even lostikken en met het losschroeven van een aantal bouten tilde je het ding er zo uit.
Na vervanging was de achteruit met gemak te vinden, maar vooruit was het een heel ander verhaal. Nu moest mijn zwager die mij hielp dringend naar huis, dus die bracht ik even. Bij het wegrijden hoorde je meteen het gierende geluid, dat de achteruit altijd maakte, dus toen wisten we al genoeg. Het hele stuk van Linschoten naar Woerden en weer terug heb ik zo gereden, waarbij het onheilspellende gekraak nog steeds klonk.
Er was dus niet eens wat mis met de versnellingsbak, maar er was een wiellager stuk en daarvan had ik er een paar voorradig omdat er per jaar altijd wel één of meer sneuvelden. Hoewel de auto er wél zo uitzag was 't ie niet echt berekend op mijn toenmalige rijstijl. Ook het feit, dat de aandrijfassen tevens als reactie arm dienden, was niet bevorderlijk voor de levensduur van de achterste wiellagers. Later heb ik deze constructie gewijzigd, waarbij ik uiteraard wel hulp nodig had, maar dat is een ander verhaal. Waarom ik die keer dacht, dat de versnellingsbak stuk was, is nog steeds een raadsel.
Wat was nu het geval: bij de Renault 16 zit de motor voorin en ligt de bak er vóór. Bij de Lotus zit de motor achterin en ligt de bak er achter. Wat ik had moeten doen is het differentiëel omdraaien om de draairichting aan te passen, maar daar had ik nooit bij stilgestaan. Op zaterdag avond heb ik toen de oude bak maar weer ingebouwd en het wiellager vervangen.
Overigens is de Lotus overgenomen door de garagehouder uit Linschoten, die er al wat aandelen in had zitten. De auto is volledig gerestaureerd, kanariepietjes geel gespoten en ligt al vele jaren te wachten om weer eens in elkaar gezet te worden. Aan mij is dan de ondankbare eer gegund om de bedrading te doen. Daaraan had ik namelijk nogal veel gewijzigd, terwijl we toen maar één kleur draad hadden: groen. Het mooie bedradingsschema, dat ik van alle wijzigingen had gemaakt, is onleesbaar geworden doordat iemand (niet ik!) z'n beker koffie erop liet vallen. Ga er dus maar eens aan beginnen.
Blijken dus bij de hoofdschakelaar de 0 en fase draad omgewisseld te zijn.
Er is ook een stopcontact, op een plek waar afgaand op de staat van de muur het in het verleden wel eens heeft gelekt.
nweer: 
