Tsja.... op het gevaar af voor gek versleten te worden, wat meer van het achterste van mijn tong:
Bij de meeste mensen die dit gedrag vertonen, is de constante drang naar upgraden niet meer dan een excuus voor het feit dat men in de eigen optiek niet de resultaten haalt die men graag wil halen (en meestal is dat een "druk" die men van buiten af voelt, de zogeheten peer-pressure ofwel het niet onder willen doen voor je vrienden).
Een upgrade is dan een verklaring voor het uitblijven van succes in het verleden, en aangezien je altijd eerst weer met het spul moet leren omgaan, ook een mooi tijdelijk excuus voor het niet onmiddellijk ontstaan van het gewenste succes. En aangezien dat succes in eerste plaats al niet aan het gebrek aan spullen lag, is het dus alweer de aanloop naar de volgende upgrade. Net zo lang tot je niet anders kunt dan toegeven dat het niet aan de upgrades lag maar aan jezelf (en NIEMAND, ook ik niet, spreekt die gedachte zelfs maar voor zichzelf uit) en dan is het einde hobby....
Was bij mij niet anders toen ik er nog heilig van overtuigd was dat je met helicopters loopings en rollen moest kunnen vliegen, en ik dat maar niet op kon brengen.
Uiteindelijk heb ik ooit 3 keer een looping gevlogen, en kwam er achter dat dat niks voor mij was (gelukkig) en daarna hield de drang naar upgrades redelijk op. Nu ik er over nadenk, ging daarna de hobby ook tijdelijk redelijk stilliggen, er is toen een periode van ongeveer anderhalf jaar geweest waarin ik nauwelijks vloog.
Ben daarna de kant van schaalvliegen (vliegen, niet bouwen) op gegaan, en ben nog wat later ook gaan lesgeven, en de enige upgrades die ik tegenwoordig nog doe, zijn echte upgrades waar het lesgeven beter van wordt (betere zenders, 7 jaar geleden) of de leerlingen profijt van hebben (ontstekings sets, lager brandstofverbruik en dus gelijkblijvende leskosten ondanks de crisis, afgelopen najaar).
Ik ben alweer jaren redelijk fel gekant tegen "upgrades" die eigenlijk geen upgrades zijn maar een vervanging van eigen vaardigheid, en wel omdat ik sinds ik op deze manier bezig ben, juist enorm veel plezier beleef aan het fijnslijpen van mijn eigen vliegvaardigheid in de richting die IK wil (non-E-stab vliegen) en me niet meer op laat leggen dat als je niet "dit of dat, zus of zo" kunt, dat er dan iets niet goed is.
Ik beleef weer de pure kick van het vliegen, precies zo als toen ik voor het eerst als 15 jarig jochie met mijn chartertje op het veld stond. En deze kick is blijvend, ebt niet weg. Ik heb heli's waar ik al meer dan tien jaar mee vlieg, en waar wel aan gemodificeerd wordt, maar niet aan ge-upgrade in de zin zoals waar jij last van had. Sterker nog, ik sloop er eerder onderdelen af....
Een enorme bevrijding, dat ik niet meer iedere paar jaar een nieuwe zender, nieuwe gyro, nieuwe servo's of nieuwste E-stab hoef, maar gewoon iets koop (desnoods iets ouds), en met mijn eigen vaardigheid in de lucht breng.
Vermoedelijk had jij met de muziek het zelfde beleefd als je de kont tegen de krib gegooid had, en in plaats van steeds duurdere drumcomputers te kopen, een drumkit had gekocht, en zélf had leren drummen.... wie weet had je dan nu in een bandje gespeeld en armen als een bosaap gehad
Groet, Bert
Bij de meeste mensen die dit gedrag vertonen, is de constante drang naar upgraden niet meer dan een excuus voor het feit dat men in de eigen optiek niet de resultaten haalt die men graag wil halen (en meestal is dat een "druk" die men van buiten af voelt, de zogeheten peer-pressure ofwel het niet onder willen doen voor je vrienden).
Een upgrade is dan een verklaring voor het uitblijven van succes in het verleden, en aangezien je altijd eerst weer met het spul moet leren omgaan, ook een mooi tijdelijk excuus voor het niet onmiddellijk ontstaan van het gewenste succes. En aangezien dat succes in eerste plaats al niet aan het gebrek aan spullen lag, is het dus alweer de aanloop naar de volgende upgrade. Net zo lang tot je niet anders kunt dan toegeven dat het niet aan de upgrades lag maar aan jezelf (en NIEMAND, ook ik niet, spreekt die gedachte zelfs maar voor zichzelf uit) en dan is het einde hobby....
Was bij mij niet anders toen ik er nog heilig van overtuigd was dat je met helicopters loopings en rollen moest kunnen vliegen, en ik dat maar niet op kon brengen.
Uiteindelijk heb ik ooit 3 keer een looping gevlogen, en kwam er achter dat dat niks voor mij was (gelukkig) en daarna hield de drang naar upgrades redelijk op. Nu ik er over nadenk, ging daarna de hobby ook tijdelijk redelijk stilliggen, er is toen een periode van ongeveer anderhalf jaar geweest waarin ik nauwelijks vloog.
Ben daarna de kant van schaalvliegen (vliegen, niet bouwen) op gegaan, en ben nog wat later ook gaan lesgeven, en de enige upgrades die ik tegenwoordig nog doe, zijn echte upgrades waar het lesgeven beter van wordt (betere zenders, 7 jaar geleden) of de leerlingen profijt van hebben (ontstekings sets, lager brandstofverbruik en dus gelijkblijvende leskosten ondanks de crisis, afgelopen najaar).
Ik ben alweer jaren redelijk fel gekant tegen "upgrades" die eigenlijk geen upgrades zijn maar een vervanging van eigen vaardigheid, en wel omdat ik sinds ik op deze manier bezig ben, juist enorm veel plezier beleef aan het fijnslijpen van mijn eigen vliegvaardigheid in de richting die IK wil (non-E-stab vliegen) en me niet meer op laat leggen dat als je niet "dit of dat, zus of zo" kunt, dat er dan iets niet goed is.
Ik beleef weer de pure kick van het vliegen, precies zo als toen ik voor het eerst als 15 jarig jochie met mijn chartertje op het veld stond. En deze kick is blijvend, ebt niet weg. Ik heb heli's waar ik al meer dan tien jaar mee vlieg, en waar wel aan gemodificeerd wordt, maar niet aan ge-upgrade in de zin zoals waar jij last van had. Sterker nog, ik sloop er eerder onderdelen af....
Een enorme bevrijding, dat ik niet meer iedere paar jaar een nieuwe zender, nieuwe gyro, nieuwe servo's of nieuwste E-stab hoef, maar gewoon iets koop (desnoods iets ouds), en met mijn eigen vaardigheid in de lucht breng.
Vermoedelijk had jij met de muziek het zelfde beleefd als je de kont tegen de krib gegooid had, en in plaats van steeds duurdere drumcomputers te kopen, een drumkit had gekocht, en zélf had leren drummen.... wie weet had je dan nu in een bandje gespeeld en armen als een bosaap gehad
Groet, Bert
.