Pitts Model 12 (2.2mtr)

Ik gebruik voor grotere oppervlakten dan of resthout of een speelkaart om de pi gelijkmatig te verdelen.en dat er wat overbulkt is alleen maar een teken dat net iets te veel is gebruikt,maar je weet wel zeker dat je te bekijken oppervlaktes verlijmd zijn

Ik blijf het een goede lijm vinden samen met witte houtlijm , gebruik ik niet veel anders. Op 24 uurs epoxy of dunne en middel cyano na.

 

Oh man, ik moet gaan opschieten.

Gaaf hoor Jaap. "Kleed" de kist echt aan die details in stabilo en kielvlak. mag ik je iPhone even lenen??

Grz

Mark

 

Ik was heel erg aan het twijfelen over die 'schaal' afrondingen, want ik vond het wel wat erg 'retro'.

Maar je had me overtuigd met je stabilo.
Ik vind het ook echt mooi geworden!

Handig joh zo'n iPhone!


Goed, ik heb niet (helemaal) stil gezeten. Ik ben met de vleugels bezig geweest:

-servo-plankje maken en in de vleugel verlijmen
-verstevigingen voor het roerhoorntje
-balsa erop zodat het een 'bakje' wordt
-verstevigingen voor de struts in de vleugels
-gaten voor struts boren
-gaten voor het servosnoer
-indekken
-beplanking op maat snijden
-rolroer lossnijden
-servobakje uitzagen

Echt serieproductie. Het is een dubbeldekker. Er zijn vier! vleugels. uppydogeyes:

Ik heb 1 vleugel af. De 2e ingedekt en andere vleugels zijn klaar om ingedekt te worden. Dus het schiet echt goed op met die vleugels!

Alvast mijn excuses. Sommige foto's zijn met mijn telefoon gemaakt. De accu's van mijn (echte) camera waren leeg.

Servo-plaat en verstevigingen voor de struts.


Servo-bakje en verstevigingen voor het roerhoorntje.



Dan eerst maar eens kijken of de gaten voor de struts goed geboord zijn. De onderste vleugelbuis moest ook worden ingekort met maarliefst 9mm, dus dat heb ik ook gelijk gedaan. Goed excuus om de kist maar weer in elkaar te zetten.


Afgerond stabilo en kielvlak komen ook mooi tot hun recht zo.


Jup, alle struts lijken te passen!


Carbon buisje om gaten te prikken in de foam ribben zodat later de servo-kabel er doorheen kan. In de triplex wortelrib en het servobakje heb ik gaten geboord.


stukje draad er door zodat ik later het servosnoer er aan kan knopen en er doorheen kan trekken. Ik moet nog een hoop snijden en schuren aan de vleugels dus ik wil nu nog niet de servokabels trekken, want dan kunnen ze beschadigen. Dit stuk draad is afval.


Indekken die handel. Daarvoor gebruik ik twee piepschuim 'mallen' die gesneden zijn op dezelfde manier als de foam ribben. Alleen heb ik in plaats van het binnenste deel de twee buitenste delen bewaard. Zo druk ik mooi gelijkmatig de vleugel aan. Dan een houten plaat erop en daarop weer een kilo of 10 aan gewicht.


Na een paar uur wachten tot de lijm droog is, kan de vleugel uit de mal. Ik heb meteen het rolroer uitgesneden omdat ik benieuwd was of dat nog een beetje ging.


Zoals je kunt zien had ik namelijk wat teveel PU lijm gebruikt. Zoals gebruikelijk.


Wat snijden en schuren en het roer ziet er al goed uit. De scharnierlijsten moeten nog in de goede hoek worden geschaafd en de zijkanten moeten nog van dun triplex worden voorzien (vandaar de ruimte tussen de zijkant van de vleugel en het rolroer)


Gaten voor de struts en het roerhoorntje weer opgezocht. Ook het servobakje vast (deels) opengesneden.


Gewicht van de ruwbouw vleugel is 505 gram (weegschaal op 0 gesteld met piepschuim erop, dus dat telt niet mee).

 

Lekker bezig Jaap! Als ik dit zo zie, begint het bij mij ook weer te jeuken, helaas heb ik tegenwoordig te weinig tijd om écht te bouwen (ARF is geen bouwen) maar óóit begin ik weer eens aan een echt bouwproject, uiteindelijk geeft het toch zeer veel voldoening....

 

Het geeft inderdaad een hoop voldoening.

Maar ARF's hebben ook wel hun voordelen. Ik durf een stuk ruiger te vliegen met mijn ARF's dan met mijn zelfbouw kisten. Daar heb je toch meer een band mee omdat er zo veel tijd in zit.
Maar een zelfbouwkist kun je helemaal volgens je eigen smaak en volgens je eigen specificaties bouwen.

Ik vind het wel prettig om zowel met ARF als met zelfbouw te kunnen vliegen.

 

Ik ben weer druk met de pitts bezig geweest. Deze keer met de wingstruts.

Weer lekker met carbon en epoxy prutsen.


Halverwege..


..Eerste strut ingesopt.


De andere strut heb ik natuurlijk meteen ook gesopt.
Een nachtje wachten en dan de dremel en het schuurblok erbij om al het overtollige materiaal eraf te halen. Is altijd een oncomfortabel klusje want ik draag daarbij een mondkapje en een veiligheidsbril. Carbon stof wil ik liever niet inademen of in mijn ogen krijgen.

En dan zijn beide struts aan 1 kant klaar.
Ik heb in een van de struts sleuven gefreesd. In die sleuven heb ik vervolgens de servokabels voor de servo's in de twee bovenste vleugels gelijmd. Zo zijn de servokabels in de strut weggewerkt en onzichtbaar.


Dan weer een paar lagen carbonfiber en epoxy erop.
Voor de strut met de kabels erin heb ik even paar gaten in een plank hout geboord. Zo kan ik toch mooi gelijkmatig gewicht op de stut leggen en tegelijkertijd de kabels vrij houden.


Weer een nachtje wachten en een paar uurtjes oncomfortabel slijp en schuurwerk later en de struts zijn klaar! Nog een beetje stoffig, maargoed.


Servokabels naar de bovenvleugel zijn straks onzichtbaar! Erg fraai vind ik zelf.


Nog maar een foto, gewoon voor de zekerheid.


Ik ben persoonlijk erg tevreden over de struts. Je kunt nooit genoeg carbon hebben!


Afgelopen week ben ik even bij Jan van Welkom - rc-planes - langs gereden voor het ophalen van de krachtbron voor de pitts.

Een DLE 111. De mejzlik prop had ik al even klaar liggen.


Ik heb er meteen maar een Walbro WJ71 carburateur bij gekocht. Die schijnt wat makkelijker en nauwkeuriger af te stellen te zijn dan de standaard EMAS. Aangezien ik geen held ben met het afstellen van motoren dacht ik het mezelf maar zo makkelijk mogelijk te maken. Daarnaast liggen een paar NGK CM6 bougies. het zwarte kastje is een toerentellertje. Die had ik nog liggen en die ga ik eens gebruiken voor de DLE.

 

Had niet gehoeven hoor: mijn DLE-111 heeft nu meer dan 100 vluchten achter de kiezen, en heb ik nooit meer hoeven bijstelllen.....

Goed werk verder!

 

Aan het tweeling broertje van mijn pitts wordt ook hard gebouwd. Die is nog net iets verder af dan die van mij (maar ik haal hem nog wel in hoor ). Anyway, voor die kist is de aandrijving ook binnen. Dat wordt een electro-setup.

De motor is een monsterlijk grote Plettenberg Predator 30. Die wordt IN de spinner gemonteerd die erachter ligt. De motor hangt dus in zijn geheel voor/buiten de romp! De prop is een Rasa klap prop waarbij de bladen elk aan een kant van de motor worden bevestigd. Een erg fraaie combinatie. Het geheel wordt aangestuurd door een Jeti Spin 200 regelaar. De vier lipo's 6S 5000mA lipo's die ernaast liggen vormen met zijn viertjes een groot 12S2P pakket wat in zijn geheel weer in de pitts geschoven wordt. Dus alle vier de accu's laden voor 1 vluchtje! En dat is weer eens wat anders dan de 3S 2200mA lipo die ik in mijn funjet gebruik.

Het is dat ik bij ons op het veld die vier accu's niet makkelijk geladen krijg, want anders was ik ook voor zo'n setup gegaan. Mooie techniek, nooit meer een motor afstellen en natuurlijk veel minder trillingen (dus minder slijtage aan de kist en de servo's). Ik ben er stiekum een beetje jaloers op.

Maar aan de andere kant erg leuk om straks een brandstof en een electro pitts te kunnen vergelijken qua vlieggedrag.

Jij hebt gewoon de standaard EMAS in gebruik? Nouja, als die EMAS het gewoon goed doet heb ik nog een reserve carburateur achter de hand!

 

Ik heb op mijne, na een vlucht of 60 ook de EMAS zo vermogelijk gesmeten dan dat ik kon en geïnvesteerd in een walbro.

Het is een hele andere motor, zou ik meteen weer opnieuw doen!

 

Gave struts. Erg mooi geworden zo...

Als je te dicht in de buurt komt hou ik toch gewoon informatie achter...

Grz

mark

 

..Of nog erger: Je houdt onderdelen achter


Ik ga de struts trouwens nog wel wat aanpassen. De servo-kabels komen nu door het carbon naar buiten. Dat is vrij scherp. Ik ben bang dat het carbon op een gegeven moment door de isolatie heen snijdt. Als de servokabels bewegen (trillingen en in/uitpluggen van vleugels). Aangezien carbon geleidend is kun je dan vervelende effecten krijgen als je meerdere aders doorsnijdt. Dus ik ga nog even netjes met wat krimpkous een paar tules/sokjes maken. Die epoxy ik vast op de struts zodat de de servo-kabels niet meer kunnen buigen of bewegen in de buurt van het carbon. Als ze niet kunnen bewegen ten opzichte van het carbon kunnen ze ook niet doorgesneden worden door het carbon.

Had ik eigenlijk meteen moeten doen. Waar de servo-kabels de strut in en uit gaan even wat krimpkous om de kabeltjes heen. Maargoed, dan maar achteraf knoeien met epoxy

Zijn van die kleine dingetjes..

 

Ik kreeg opmerkingen dat dit topic al wat ver weg was gezakt.
Nouja, ik heb niet stil gezeten. In tegendeel. Ik ben flink aan het buffelen geweest. Maar het was nogal monotoon/repetatief werk. Als je met twee stabilo's en vier vleugels bezig bent kom je nogal vaak hetzelfde tegen. Vandaar dus al een tijdje geen update.

Wat is er in de tussentijd allemaal gebeurd?

Op de eerste foto zie je drie klusjes in 1 foto.

Rechtsonder scharnieren waar een stukje balsa op gelijmd is. Ik had in beide stabilo's een scharnier een beetje uit het midden van de scharnierlijst zitten. Waar de zijkant van het roer langs het stabilo loopt zat dus een millimeter hoogteverschil. Dat was geen gezicht en dat heb ik zo aangepast.

Daarboven alle roerhoorntjes afgetekend.

Links ligt de wingstrut waar de servokabels doorheen lopen. Waar de servokabels uit de strut komen, lopen ze langs het carbonfiber. Dat is scherp en geleidt. Bij trillingen gaat dit misschien schaven en schuren en als het carbon door de isolatie gaat krijg je kortsluiting.
Vandaar dat ik overal wat krimpkous omheen gedaan heb en die krimpkous in het carbon vast heb geepoxied. Dan weet ik teminste zeker dat er geen beweging in de servokabels zitten ten opzichte van het carbon. Als ik meteen die servokabels door krimpkous had laten lopen voordat ik het spul gelamineerd had met carbon had ik me dit klusje kunnen besparen en was het wat netter geworden. Maargoed. Het werkt.



Neuslijst van stabilohelften op maat geschuurd.


Scharnierlijst van stabilo gefolied en scharnieren er (nog niet verlijmd) in.


En het andere stabilo ook klaar. Zie ook balsa blokjes op het scharnier om de hoogte te compenseren.


Scharnierlijst van een van de vleugels op maat gemaakt.


Uitslag van rolroer. Er zijn vier rolroeren. Ze zijn bijna een meter lang en dik 10cm diep. Lijkt me voldoende uitslag voor een voldoende rolsnelheid.


Uitgezaagd roerhoorntje er in.


Andere vleugel ook gedaan. roerhoorntje nog niet op de foto


Een van de (schuine) bovenvleugels.


De andere bovenvleugel.

 

Aan de andere Pitts is ook gewerkt.

Motormount gebouwd voor motor(tje)
Het is een holle 'buis' van balsa plaat. De motor wordt door de buis vastgeschroefd.


Zo ziet het er uit met de motorkap eroverheen en de spinner op de motor.


Dat balsa gaat natuurlijk niet alle kracht van de motor weerstaan.
Dus wordt het geheel gelamineerd met een paar lagen carbonfiber onder 45 graden. Daar moesten wel wat simpele malletjes voor worden gemaakt.


Na een uurtje of 8 drogen kan de motormount uit de mal.


Vakwerk!

 

Motormount netjes bijgewerkt. Alsof hij zo uit de winkel komt.



Wordt straks een raar gezicht als die kap en spinner erop zitten en alles is gemonteerd. Dan kijk je langs de spinner in de kap en dan denk je.. Waar is de motor??. Rare statische demokist zonder motor met een prop en spinner op een paaltje er voor de show op gelijmd.

 

Weer verder gegaan met de vleugels. Een hoop werk vier van die vleugels bouwen!

Ik ben begonnen met alle hoeken van de scharnierlijsten nog eens na te meten om te controleren of alles gelijk is. Dat was niet zo, dus ik heb nog flink wat aan de scharnierlijsten moeten schuren om alles netjes te krijgen. Vooruit maar het is nu teminste netjes en als het goed is krijgen we straks op alle rolroeren dezelfde uitslag.

Voor alle vleugels stukjes balsa pasgemaakt, op maat geschuurd en de kiertjes netjes opgevuld. Op het uiteinde van het rolroer zat al een stukje balsa. Dat had ik er al ingezet voordat de vleugel dichtgemaakt werd.


Oud bankpasje gebruik om de kier tussen de vleugel en rolroer vast te stellen. Zo heb ik bij alle vier de vleugels dezelfde kier.


Een van de (schuine) bovenvleugels. In werkelijkheid loopt het rolroer parallel met het einde van de vleugel. Door de bolling van de vleugel en het perspectief lijkt dat op deze foto echter niet zo.


Scharnieren erin. Even droog passen om te zien of alles netjes beweegt.


Uitslag van het roer controleren.


Door naar de volgende vleugel.


Van de schuine vleugels heb ik alleen de buitenste scharnieren er in gezet.
Puur om even te passen of het allemaal klopt. Morgen weer verder.

 

Ik kan even niet met de vleugels verder, omdat ik wat 0,8mm triplex nodig heb om de kopse kant af te werken. Dit moet eerst. Daarna kan de kopse kant gefolied worden. Als de kopse kant gefolied is kan de scharnierlijst worden gefolied en dan kunnen de scharnieren worden verlijmd.

Dus de vleugels even opzij gelegd en weer terug gegaan naar het stabilo. Dat had ik helemaal afgewerkt en de kopse kanten en scharnierlijsten in de folie gezet. Dus de scharnieren konden erin worden gelijmd. Ik heb daarvoor een nogal uitgebreide procedure, maar zo voorkom je wel dat er lijm in de scharnieren loopt.

Allereerst heb ik de scharnieren wat geschuurd zodat ze wat ruwer worden. Dan hecht de epoxy wat beter. Vervolgens heb ik de scharnieren goed ingepakt met tape. Dat is even een precies klusje want je wilt het daadwerkelijke scharnier beschermen zodat er geen epoxy bij kan komen.


Ik plak ook tape op de scharnierlijsten zodat er minder epoxy op de scharnierlijsten komt.


Dat ziet er dus zo uit.


Dan eerst de scharnieren even ontvetten met aceton. En dan kunnen we lijmen.

Ik gebruik een injectiespuit met dikke naald om de epoxy in de openingen voor de scharnieren in de scharnierlijst de spuiten. Flink vol en dan lekker verspreiden met een stukje dun vliegtuigtriplex.


Daarna de scharnieren zelf insmeren met epoxy en opletten dat ik alle gaatjes in de scharnier vol laat lopen met epoxy. En dan kunnen de scharnieren erin. Als epoxy gebruik ik R&G 40 minuten epoxy. Ook wel bekend als '24 uurs epoxy' omdat het na 24 uur pas echt uitgehard is. 40 minuten is de verwerkingstijd.

En deze epoxy wordt na ongeveer een uurtje of 4 heel erg dik en plakkerig. Dan peuter ik voorzichtig alle tape tussen de scharnieren uit. De epoxy loopt dan niet meer uit, dus zal de scharnieren niet meer vervuilen. Als je langer wacht dan wordt de epoxy zo hard dat het verwijderen van de tape een enorm gepruts wordt. Als de ik de tape er tussen uit heb verwijder ik eventuele epoxy restjes van de scharnierlijsten met een wattenstaafje gedoopt in aceton. De aceton lost de epoxy op, maar tast de folie niet aan.

Een uurtje of 6 tot 8 na het lijmen is de epoxy al zo hard dat het een en ander effectief aan elkaar gelijmd is. Dan ga ik de roeren flink heen en weer bewegen. Eventuele epoxy dat toch de scharnieren heeft bereikt komt er dan langzaam tussenuit maar blijft op het scharnier zitten. Ook hiervoor gebruik ik weer een wattenstaafje met aceton. Flink wrijven over het scharnier (want de epoxy is bijna uitgehard) om alle restjes te verwijderen.

Nou ben ik wel voor een beetje extra zekerheid, dus ik borg de scharnieren altijd met stukjes sate-prikker. Dus met een 2mm boortje gaten boren door de scharnierlijst en stukjes sate-prikker erin.


Ik pas de sate-prikkers eest en knip ze dan een millimeter te kort af. Vervolgens smeer ik ze in mijn houtlijm en druk ik ze in het roer. Het laatste stukje druk ik ze aan met een andere sateprikker zodat ze mooi verzonken liggen. Doe je dit niet en je gaat proberen de sate-prikker later vlak te schuren, dan schuur je eerder het balsa weg dan de (veel hardere) sate-prikker.


Alle gaatjes opgevuld en geschuurd. Als er straks folie overheen gaat is het onzichtbaar. En ook al is het niet helemaal onzichtbaar, het zit aan de onderkant, dus alleen zichtbaar voor de echte liefhebbers die op het veld op hun rug onder de kist kruipen!


Goed, stabilo is nu klaar. Voor de vleugels moet ik nog even wachten op triplex. De roerhoorntjes kunnen nog niet in de vleugels en stabilo omdat ik nog wacht op de aluminium servohoorntjes en ik dus niet weet hoe ik de roerhoorntjes moet uitlijnen. (ligt aan de dikte van die alu servohoorntjes). De middenvleugel kan ik nog niet doen omdat ik wacht op een huls voor de vleugelbuis. De motor kan er nog niet op omdat ik wacht op een motormount.

Poeh. Misschien moet ik voortaan wat eerder bedenken wat ik nodig heb en wat eerder bestellen.

Dan zetten we de romp maar weer op tafel. Daar zitten nog wel 50 kleine klusjes aan om me bezig te houden.

 

Dit topic was alweer weggezakt naar de tweede pagina. Hoog tijd voor een update!

Ik heb een paar verschillende klusjes gedaan....

Allereerst heb ik een mooi gat in mijn stabilo gemaakt. Als je goed kijkt zie je de huls (waar de stabilobuis straks in gaat) zitten.


Het gat zit op ongeveer 5 cm van het einde van de huls af. Zo kun je mooi zien hoe lang die huls is en hoe lang (dus) de stabilo buis het stabilo in gaat.


De gaten weer opgevuld met een paar laagjes vliegtuig-multiplex. Daarna alles netjes vlak gemaakt, opgevuld en weer vlakgeschuurd.

Midden in dat vliegtuig-multiplex wordt straks een gat geboord. Dat gat gaat door de huls en door de stabilobuis heen. Vervolgens tap ik daar draad in en dan schroef ik daar een inbus-boutje in om het stabilo vast te schroeven. Dan kan ik straks met 1 boutje het stabilo monteren. Het andere boutje blijft vastzitten in het stabilo en de buis blijft dus in een van de stabilo helften zitten.

Veel makkelijker en sneller dan wat je bij de meeste ARF kisten ziet, namelijk vier schroefjes die van onder uit het stabilo in de romp geschroef worden.


In elke vleugel heb ik ook twee gaten geboord en weer opgevuld met vliegtuig-multiplex. Deze gaten worden later gebruikt om de twee buitenste wingstruts aan te monteren.

Daarna was het tijd voor een van de (vind ik) vervelendste en tijdrovendste klusjes. Het inlijmen van de scharnieren in de vleugels.

Allereerst de scharnieren opgeruwd met een grof schuurblok en vervolgens de vleugels en de scharnieren afgeplakt.


Een close-up van een paar opgeruwde en afgeplakte scharnieren.


Epoxy erin en een uurtje of drie / vier wachten tot de epoxy een beetje hard wordt (voelt dan ongeveer aan als kauwgum)


Dan voorzichtig de tape ertussenuit prutsen. Als je dat eerder doet is de epoxy nog zo vloeibaar dat je de kans loopt de scharnieren te bewegen of dat de nog vloeibare epoxy alsnog in het scharnier loopt. Als je langer wacht dan vier uur is de epoxy zo hard dat je uren bezig bent met een scalpel om alle tape en epoxy ertussenuit te bikken. Dat had ik dus bij vleugel 3 en 4. Ik heb al vaker te lang gewacht en je zou toch denken dat ik daar van leer, maar nee hoor. Een uurtje of twee prutsen om het spul schoon te krijgen dus.


Eigenlijk was het volgende klusje de scharnieren borgen met sate-prikkers. Maar daar had ik even geen zin aan. Dus maar even iets anders "tussendoor". De servo's in de vleugels. Daarvoor heb ik de volgende onderdelen klaar liggen. Ik gebruik een dikke kavan ball-link aan de servokant en een kwik-link aan de kant van het roer.


Van een stuk aluminium hoekprofiel heb ik hoekstukjes gezaagd. Gaatje erin en boutje erdoor om het hoekstukje in de inslagmoeren te schroeven die ik in de vleugels had gemonteerd toen de vleugel nog niet ingedekt was.


Servo's erin.


Detailfoto.


Alles netjes uitgelijnd. Zie ook de twee verstevigingen in de vleugel voor de struts waar ik het eerder over had.

 

Mooi gaat het worden.

 

Even een praktische vraag, ik zie dat men voor een 100cc motor vaak voor een 1 liter tank kiest. Dat lijkt mij persoonlijk wat aan de ruime kant. Ik wil eigenlijk voor een 750cc tank gaan. Mijn vluchtjes duren maximaal een keer 12 minuten. Vaak ongeveer de helft. Met wat extra marge heb ik aan 14 tot 15 minuten vliegtijd ZAT! Zou ik dan met 750cc uitkomen?

Bedankt Serge, leuk om te horen! Ik ben wel een beetje jaloers dat ik nog niet zo snel kan bouwen als jij. Als ik zie hoe snel jij af en toe kisten bouwt! Maargoed, al doende leer ik steeds bij.

 

Makkelijk