Roel van Essen
Forum veteraan
Coryl: natuurlijk mosterd vér na de maaltijd, maar: komen er inderdaad rupsbanden onder?
Zo ja vraag één: waarom dan 4 motoren?
Een rupsvoertuig heeft genoeg aan 1 tandkrans per rups, mits uiteraard de motor/motoren sterk genoeg zijn...
Tweede vraag: als er rupsen onder komen: hoe denk je ze te gaan spannen? Bij een Shermantank en afgeleide types gebeurde dat over het algemeen met een spindel waardoor het 'spanwiel' verder naar achteren werd getrokken (mits het spanwiel achteraan zit natuurlijk) Techniek van de jaren '40. Voordeel: simpel systeem, nadeel: moet vaak 'op spanning' gebracht worden.
Een ander systeem (minder goed voor je gras) is van de M113-familie: een drukcylinder die je met een vetpatroon op spanning brengt. Voordeel: blijft beter op spanning: nadeel vieze handen van de chauffeur.
Bij beide systemen is het nodig om zoveel verschil tussen max op spanning en max ontspannen aan te houden dat, indien nodig er een schakel uit de rupsband gehaald moet kunnen worden om de track weer op spanning te krijgen. (Een stalen rupsband 'lubbert uit' doordat de dubbele ogen, waarmee de schakels aan elkaar vastzitten, slijten. En omdat de tandkrans van het aandrijfwiel ook slijt, waardoor de track in de loop der tijd op het aandrijfwiel steeds verder naar binnen komt te zitten.)
Een track die niet op de juiste spanning staat vliegt er vrij snel af, zeker bij krappe bochten.
Een 'wat minder aangenaam moment' voor de hele tankbemanning om de track weer op z'n plaats te krijgen, zeker in het veld.
Been there, done that, got the T-shirt and dirty hands...
Zo ja vraag één: waarom dan 4 motoren?
Een rupsvoertuig heeft genoeg aan 1 tandkrans per rups, mits uiteraard de motor/motoren sterk genoeg zijn...
Tweede vraag: als er rupsen onder komen: hoe denk je ze te gaan spannen? Bij een Shermantank en afgeleide types gebeurde dat over het algemeen met een spindel waardoor het 'spanwiel' verder naar achteren werd getrokken (mits het spanwiel achteraan zit natuurlijk) Techniek van de jaren '40. Voordeel: simpel systeem, nadeel: moet vaak 'op spanning' gebracht worden.
Een ander systeem (minder goed voor je gras) is van de M113-familie: een drukcylinder die je met een vetpatroon op spanning brengt. Voordeel: blijft beter op spanning: nadeel vieze handen van de chauffeur.
Bij beide systemen is het nodig om zoveel verschil tussen max op spanning en max ontspannen aan te houden dat, indien nodig er een schakel uit de rupsband gehaald moet kunnen worden om de track weer op spanning te krijgen. (Een stalen rupsband 'lubbert uit' doordat de dubbele ogen, waarmee de schakels aan elkaar vastzitten, slijten. En omdat de tandkrans van het aandrijfwiel ook slijt, waardoor de track in de loop der tijd op het aandrijfwiel steeds verder naar binnen komt te zitten.)
Een track die niet op de juiste spanning staat vliegt er vrij snel af, zeker bij krappe bochten.
Een 'wat minder aangenaam moment' voor de hele tankbemanning om de track weer op z'n plaats te krijgen, zeker in het veld.
Been there, done that, got the T-shirt and dirty hands...
