Gisteren kon ik het niet laten. Eind van de middag voor de bewolking even een paar handstartjes gemaakt. Zelfs een keer een belletje opgepikt en een paar minuten kunnen vliegen. Maar al met al deed hij niet helemaal wat ik wilde. Later bleek op teletekst dat de wind ook best stevig was en daar waar ik vlieg is het dan erg turbulent.
Zojuist, nadat de bijkeuken naar tevredenheid van mijn vrouw weer was ingericht na het opnieuw witten van gisteren, nog maar eens gaan vliegen. De eerste handstartjes was gelijk weer een paar keer raak. Samen met de ooievaars de sterke bellen kunnen vliegen. Ook de spoiler eindelijk kunnen proberen en tot mijn verbazing blijft hij goed vliegen. De spoiler in het midden had niet mijn voorkeur, maar het is zo veel makkelijker bouwen dan wat verder in de vleugel.
Toen ook maar het rubber geprobeerd en dat ging super. De haak lijkt precies op de goede plek te zitten. Nou was het wel erg goed weer, dus heel moeilijk was het niet om boven te blijven. Maar de eerste indruk is dat het werk niet voor niks was. Foto’s of film heb ik helaas niet. Ik was alleen. Maar de blauwe lucht, ooievaars, buizerd en veel thermiek met daarin de doorzichtige rode vleugels; jullie hebben er vast zelf wel een plaatje bij. Toch in deze rare tijd dus nog even een glimlach. Sterkte allemaal.