Hey,
dank aan Niels en z'n groep in het vertrouwen!
Het toestel ziet er goed uit, cosmetisch gezien niet een beauty, maar ook zeker niet slecht. Dat er aandacht is besteed aan het ontwerp kan je wel merken, hij vliegt, ondanks zijn geringe vermogen, redelijk stabiel.
Vanochtend vroeg in de auto, vriendin ook even mee. Aangekomen op het veld, kwam al snel een deel van de groep, en even later een gifgroene bus met daarin het project.
Eerste indruk... stevig! Glas gelamineerd EPP met koolstof liggers, en een stevig aluminium onderstel.
Nog eens beter naar het toestel gekeken, zie je dat ze het zelf ZONDER hulp van rc-ers hebben gebouwd. De wielen van het landingsgestel waren erg klein, en de neus behoorlijk kort. De korte neus gaf me het gevoel van een moeilijk te behalen zwaartepunt, en na globaal "checken" bleek dat ook het geval.
Tevens schrok ik wel een beetje van de installatie. Een prima Futaba Fasst, idd een kleine buitenloper met BL regelaar, en een 4S lipo 4000 milli's. De schrik zat een beetje in de 7 (ZEVEN) servo's die de regelaar moest voeden, en dat aan een 2,4 ontvanger.
Nadat de pioniers nog eens eens 2KG extra aan het neuswiel hebben getaped, leek het zwaartepunt al iets beter, gevoelsmatig nog wat achterlijk, maar beter en dus het een poging waard.
Inderdaad volgas, in eerste instantie géén beweging. Met hulp van twee lopers werd het model op gang geduwd, en je zag het neuswiel een diepe spoor door de sneeuw trekken.
Ondanks dat bleef hij versnellen en gevoelsmatig werd hij wat lichter en bleef hij, langzaam, accelereren tot daadwerkelijk airborn!
Je merkte duidelijk dat het vermogen marchinaal was, dus gas erop houden, en héél voorzichtig hoogte proberen te winnen. Wat je ook merkte is, ondanks dat hij traag beweegt, de besturing wel direct aanvoelde.
In een verre bocht leek hij wat te blijven hangen met z'n besturing, echt verlate reactie's, de volgende poging gaat er een buffercondensator op de ontvanger (morgen dus).
Uiteindelijk de tweede bocht gedraaid, en weer richting start-landingsbaan, pas toen durfde ik het gas los te laten. Verwondelijk bleef hij behoorlijk zweven, toch opeens zakte hij behoorlijk snel. Gas erbij was te laat om hem nog wat op te vangen voor de "landing", hij dook op z'n neus, en dit koste een propje.
Het toestel voelt vertrouwd aan en leeft nog, m.a.w. succes voor vandaag, en morgen kan het dus weer.
De groep heeft inmiddels grotere wielen geplaatst, en een neusski. Tevens is de neus verlengd, om makkelijk aan het zwaartepunt te komen.
Het idee morgen is, maar dat moet de groep onderling natuurlijk uitmaken, om de vlucht over te doen met de 12Kg, en dan proberen op ooghoogte over de start/landingsbaan te vliegen, met mogelijk iets minder gas, en pas na de tweede ronde de landing proberen.
Mocht dit allemaal lukken, en mocht de regels het toelaten, dan nog eens proberen een extra kilo toe te voegen, enz...
Ze hebben knap werk geleverd, petje af! Langzaam, veel lift, redelijk stabiel en stevig!
Greetz, Aldert
). Stickbezetting mode 2 is super 
en succes morgen met de competitie!
