Modelvliegen in China, India, Singapore en Maleisie.....
- Topicstarter brabo in het buitenland
- Startdatum
Ik moet eerlijk zeggen dat getoonde foto deze lekkernij niet echt eer aan doet.
Onderstaande foto's heb ik een paar weken geleden gemaakt tijdens een bezoek aan Guangzhou in het zuiden van China
Deze jongen (of meisje) kost dus 20 euro..!!! Dat is een weekloon voor een normale arbeider
En zo worden ze opgedient. Het vlees is een beetje paarskleurig en iets steviger dan dat van een garnaal. De schaal is ERG sterk en kan je alleen maar openknippen.....
Nu ben ikzelf wel een echt liefhebber van seafood en kan er ook echt van genieten wanneer ik aan de kust ben.
Hier in Xi'an heb je ook veel vis enzo, maar dat wordt met trucks in tanks levend vervoerd. Gezien de staat van de logistiek niet echt een recept voor versheid.....
De riviervis blijf ik ver vandaan gezien de staat van de vervuiling in de rivieren.....
Groet
Roald
ik heb ook redelijk wat bezoekjes aan china gedaan voor het bedrijf waar ik voor werkte.
Daarmee heb ik ook redelijk wat met de locals gegeten.
Nou het meest ranzige wat ze mij hebben voor geschoteld was toch wel koeie tong en maagwand.
verder nog een goeie tip voor mensen die er naartoegaan.
Hotpotten moet je niet doen de dag voor je gaat vliegen.............................
verder vond ik het echt leuk om mee te maken.
vooral het verkeer tuuut tuuut tuuut als ze ergs langs willen...ja ook midden in de nacht
De stad waar ik voornamelijk zat was Shanghai
Daarmee heb ik ook redelijk wat met de locals gegeten.
Nou het meest ranzige wat ze mij hebben voor geschoteld was toch wel koeie tong en maagwand.
verder nog een goeie tip voor mensen die er naartoegaan.
Hotpotten moet je niet doen de dag voor je gaat vliegen.............................
verder vond ik het echt leuk om mee te maken.
vooral het verkeer tuuut tuuut tuuut als ze ergs langs willen...ja ook midden in de nacht
De stad waar ik voornamelijk zat was Shanghai
Laatst bewerkt:
ik zou zon kreeft nog voor geen 1000 euro opeten.
tegende tijd dat hij op je bord komt is hij al dood en gekookt, ik verwacht dat hij niet
veel schade meer kan aanrichten
::;
veel schade meer kan aanrichten
::;
Zou hij dat ook doen als zijn scharen niet gebonden zijn, ik denk het niet hij zou dan niet zo een held zijnJe weet niet wat je mist ...
Dit is zo'n kreeft uit Thailand ... mjumjumjum ...
deel 25
Hallo allemaal,
Wel grappig dat het eten zulke reacties opriep. Ik realiseer me plotseling dat het mij allemaal niet meer zo opvalt.
Ik krijg wel eens vragen ofdat ik niet ooit moe wordt van dat Chinese eten, iedere dag. Nou, ja, wel eens ooit. Er zijn bepaalde kruiden die ze bijna in ieder gerecht gebruiken die me wel eens te veel worden. Ik kan dan ook echt uitkijken om eens naar de McDonald’s te gaan.
Nou kan je niet echt spreken van “de” Chinese keuken. Het land is natuurlijk enorm, met een veelvoud van etnisch minderheden die allemaal hun invloed hebben. Door flink uit te wisselen is keuze overal echt heel groot en is er altijd wel wat iets wat lekker is, of op zijn minst eetbaar.
Wat wij in Nederland bij de lokale Chinees halen heeft natuurlijk erg weinig te maken met wat we hier eten. Sowieso zijn de meeste gerechten die we in Nederland kennen afkomstig uit Hong Kong / Guangdong. Daarnaast waren de meesten Chinezen die in Europa een restaurant begonnen nauwelijks geschoold of getraind om professioneel te koken en dan werden de gerechten (die al niet zo bijster goed klaargemaakt werden) ook nog eens aangepast aan wat zij dachten wat de lokale smaak was. Het resultaat kunnen we nu bij de lokale Chinees halen ;-)
Ik heb hier wel eens een foto laten zien van een uitgebreide Chinese rijsttafel die ik had gegeten tijdens een van mijn bezoeken aan NL. Ze konden totaal geen enkel gerecht herkennen en vonden het er maar vies uitzien. Zo zie je maar weer……
Nu is natuurlijk wel zo dat als je in een land als dit verblijft, het wel handig is om geen kieskeurige eter te zijn. Ik heb daar zelf nooit echt moeite mee gehad en ben altijd wel te vinden voor iets nieuws. Zeker als het uit de zee komt. Maar je komt hier toch wel dingen tegen die echt wel wennen zijn, zoals het eten van varkensoren, varkenspoten, kippenpootjes, eendennek, kwallen en meer van dat vrolijks. Vaak is de smaak eigenlijk wel ok, maar is het gewoon het idee en de niet zo aantrekkelijke presentatie. Vaak is het goed te eten als het maar onherkenbaar is…..
Wij hebben dat in Nederland natuurlijk ook. Volgens mij wil je ook niet weten wat er allemaal in worsten, frikadellen en kroketten verdwijnt en die smaken toch ook goed…..? Wanneer er dan gebraden koeienbuikwand wordt opgediend dan zou het in een keer vreemd zijn..;-)
Nu moet ik ook wel zeggen dat ik daar wel een stuk gemakkelijker in ben geworden, anders is het geen doen om hier te leven. Ik heb ook mensen van ellende vervroegd zien vertrekken omdat ze echt niet aan het eten konden wennen, naast alle andere ongemakken.
Over het algemeen hebben ze hier best wel een sterke opinie over het eten in bepaalde streken. Onze provincie Shaanxi is beroemd om de bami, vanwege de graan productie, waardoor mensen uit deze omgeving altijd collectief klagen over de slechte kwaliteit van de bami in andere gebieden. Het eten uit de Sichuan wordt in het algemeen als het beste van China gezien (maar is veeeeeeel te heet voor normale stervelingen). Er wordt gezegd dat ze in Guangdong alles eten wat niet snel genoeg kan wegrennen (waarop mijn antwoord is dat wij Europeanen dat van alle Chinezen zeggen) en het eten in Shanghai wordt algemeen tot het slechtste beschouwd. Met dat laatste ben ik het niet helemaal eens, het slechtste wat ik ooit heb meegemaakt was het eten in Qinhai. Vanwege de grote hoogte (gemiddeld 3000m) kookt water bij een veel lagere temperatuur, wat weer invloed heeft hoe alles smaakt.
Een grappig nieuwtje was de eerste overwinning van de nationale dierenbeschermingsorganisatie. Die kregen het voor elkaar dat onlangs het serveren van hondenvlees werd verboden. Enerzijds vanwege de onhygiënische toestanden bij het slachten en bereiden ervan. Anderzijds vanwege het lijden van de beesten. De discussie die daarop losbarste was wel leuk. Met name de discussie over de ethiek van het eten van een trouwe viervoeter. In mijn optiek dezelfde discussie waarom wel koeienvlees eten en geen paardenvlees (smaakt trouwens ook uitstekend ;-) )
Het omgekeerde is ook het geval: wij Nederlanders hebben best wel dingen die ze niet overal kunnen appreciëren. De verse haring is er een van, maar een onverwachte hier is: drop ! Daarvan gaan ze hier collectief (en in sommige gevallen letterlijk) van over hun nek. Op een of andere manier doet het de Chinezen denken aan medicijnen met slechte smaak en krijgen ze het echt niet naar binnen. Ik heb er tot nu toe maar een meegemaakt die het wel kan waarderen en dan ook alleen maar bepaalde soorten. Leuk is het wanneer we nieuwe medewerkers hebben die dan tijdens vergaderingen door mij een dropje aangeboden krijgen. Omdat het niet gepast is om te weigeren wordt die dan tegen heug en meug met veel moeite naar binnen gewerkt terwijl alle andere collega’s (die mijn practical jokes ondertussen kennen) vol belangstelling de persoon in kwestie zitten te observeren…..moet kunnen op zijn tijd…;-)
Dingen die ikzelf echt niet wegkrijg zij bijvoorbeeld “stinkend tofu”, een soort gefermenteerde tofu die meestal in straattentjes gefrituurd wordt. Dat stinkt alsof ze een dood paard aan het cremeren zijn en de smaak kan ook al niet veel anders zijn.
Het ergste voor mij is echter: zeekomkommers !!!! Heeft niets met komkommers te maken, maar is een zeediertje wat echt niet te eten is. Erg populair en duur (waarschijnlijk daarom ook zo populair). Het smaakt een beetje naar rottend rubber….We hebben een klant waarbij tijdens de diners nooit alcohol gedronken wordt (echt een uitzondering) maar die hebben een zeekomkommer farm in zee van 4 vierkante kilometer !!!! Het enige wat je daar te eten krijgt is….juist ja :-( Dan liever naar een klant die een voorkeur heeft voor die Chinese likeur/bocht Baizou genoemd.
Dit is zo’n lekker dier
En zo is tie klaargemaakt
Een aantal dingen hebben we bij ons bijvoorbeeld helemaal niet, maar in het zuiden weer wel:
Slangen, kan je eentje uitkiezen en wordt dan klaargemaakt
Padden, die hebben we trouwens bij ons ook, maar dan veel groter
Nadeel van het eten van kleinere dieren (kip, konijn ed.) in China is dat ze in kleine brokjes gahakt worden die makkelijker te eten zijn met stokjes. Maar dat is dan wel inclusief de botten en dus moet je altijd om de botten heen eten. Bij de buitenlanders wordt deze bereidingswijze “roadkill” genoemd. Je wordt er trouwens wel handig in. Ik kan bijvoorbeeld ook een garnaal pellen zonder die met de vingers aan te raken ;-)
Overigens kunnen we er in Europa ook wel wat van….Deze dingen kregen we tijdens een diner aan zee in Portugal tijdens de WK F3A, afgelopen jaar. Had ik ook nog nooit gezien….
En dan weer terug naar het vliegen……
Enige idee wie deze ietwat nors uitziende heer is die met die kist komt aanzetten……?
Dat is dus de Japanner Giichi Naruke, 2x ex-wereldkampioen F3A en nu mentor van de nummer 3 van afgelopen WK F3A, Onda. Maar ook een van de grootste invloeden van het F3A vliegen in Azie.
De foto is genomen eind januari in Guangzhou op het veld waar ik wel eens ga trainen met mijn vliegmaatjes Alex and Louis.
Hoe dit kwam was weer een heel leuk verhaal.
Degene die alle stukjes hebben gelezen kunnen zich misschien nog wel herinneren dat mijn allereerste deelname (en bezoek) aan een kunstvluchtwedstrijd in mei 2007 was. Dat was op de Gaoan Cup in Henan. Beetje rare ervaring omdat ik nog nooit op zo’n wedstrijd was geweest.
[72624] modelvliegen-china-4
De hoogtepunten voor mij waren de demo’s van Curtis Youngblood en van Naruke. Waarbij ik zo onder de indruk was van de laatste, dat ik daarmee wist wat ik wilde mbt vliegen. Met alle modelvliegavonturen als gevolg.
Nu was het zo dat ik al een paar keer in Guangzhou was wezen trainen met Louis uit Guangzhou en Alex Lau uit Hong Kong en tijdens een van de weekenden vonden we dat we toch iets meer moesten doen om de nieuwe programma’s te leren.
Plotseling kwam Alex (die bijna iedereen in dat wereldje kent) met het idee om de caller van Naruke, Ken Hirose, te vragen voor een trainingssessie. Die was net gepensioneerd van zijn job in Futaba en had niets te doen. Uiteraard durfde we zelfs niet te denken om Naruke te vragen, want die zou wel meer te doen hebben dan wat Chinezen en een verdwaalde Nederlander te trainen.
Zo gezegd, zo gedaan. Natuurlijk wilde Ken wel komen, we moesten wel ticket en hotel betalen. Uiteraard was dat geen probleem want we hadden flink wat deelnemers. Een paar weken voordat hij zou komen kwam er een email ofdat het aanbod ook zou gelden wanneer hij nog iemand mee zou nemen. Bleek dat Naruke erg geïnteresseerd was om mee te komen. Niet alleen omdat hij het bij eerdere bezoeken erg naar zijn zin had gehad, maar ook omdat er in Guangzhou nogal wat Japanners wonen waarvan hij er verschillende lang niet meer gezien had. Zo vliegt er op de club in Guangzhou zijn oude caller uit de 80er jaren, Kohira.
Dus eind januari was het zover, Hirose en Naruke kwamen naar China……
Grappige was dat de belangstelling erg groot was, ondanks het slechte weer, behalve bij de twee grote teams uit Beijing en Shanghai. Die hadden geen zin om te komen. (of misschien hadden we het ze vooraf moeten vertellen…..ha ha ha)
In totaal hadden we 3 volle dagen die gevuld werden met inspecties van de vliegtuigen, proefvliegen en trimmen door Naruke, heel veel voorvliegen waarbij je dan achteraf commentaar kreeg voor verbeteringen en aan het einde een wedstrijdje waarbij iedereen moest vliegen en beoordeeld werd zoals tijdens een wedstrijd. Er kwamen ook wat buitenlandse juryleden over om te zien wat nou de Japanse interpretatie was van de nieuw schema’s P11 en F11.
Uiteraard werd er ’s avonds flink gegeten, zoals gebruikelijk is in Azië bij bijzondere aangelegenheden. Met name de Japanners in Guangzhou waren uiterst verheugd en hadden allemaal vrijgenomen om zoveel mogelijk mee te kunnen maken.
Om het een beetje in perspectief te plaatsen: Naruke heeft hier in Azie een soort god status. Hij wordt gezien als de belangrijkste drijfveer achter de Japanse F3A scene en bijna iedereen vliegt hier met een design van hem of op zijn minst een kopie (het blijft China ;-) )
Het was erg nat, maar we konden tussen de buien toch flink veel vliegen
Eerst wat uitleg en instructies
Dan de inspecties
Met in sommige gevallen toch wel wat werk om de kisten te verbeteren
Ben hier de de CA lijm mee aan het helpen te drogen. Die wordt in de stabilo buizen gesmeerd om de speling te verkleinen
Speciale truuk om de bougies voor de YS170 te prepareren
En dan het invliegen en trimmen
Hij vliegt met ontzettend lange sticks
Toen was het mijn beurt. In dit geval met mijn Altair wat een Naruke design is. Man, wat knapte deze kist op van zijn trimming. En het was al zo’n goed ding, nu ik nog……
Alex met de Neptuno van Jetlegend
Het was ontzettend nat, maar toch heel veel gevlogen. Na het landen was het wel altijd grappig, want de wielen hadden nul grip en was het een soort schaatsen
Mijn vliegmaatje Qiang Long uit Xi’an was ook meegekomen
En weer meer uitleg
Plaatselijke restaurant kwam iedere keer lunch brengen
Dit is Ken Hirose
En hier Naruke met zijn oude vriend Asagawa. Die laatste is gepensioneerd maar leeft in Guangzhou omdat het leven daar goed en erg goedkoop is
Dit is trouwens de electrische versie van de Neptuno. Die vlieg ik nu ook.
Wie zegt dat electrisch vliegen zoveel betrouwbaarder is ? Niet als je aggregaat er mee stopt……..Dat was wel lachen want de persoon in kwestie zit ons brandstofvliegers altijd te pesten als er een motorprobleempje is. Nu was die zelf aan de beurt.
De opslag bij het veld. Erg lekker want je kan de kisten daar gewoon laten. Sowieso is het hele complex bizar. Er was ooit iemand die een vakantiepark had gebouwd voor modelvliegers. Inclusief hotel met zwembad. Het is echter nooit afgemaakt en erg vervallen. Nu huren de lokale vliegers dat voor een appel en een ei……
Ik moest even doorstarten want een hond vond mijn vliegtuig wel lekker smakelijke prooi…..
Tijdens een van de avonden zijn we bij Jetlegend op bezoek geweest. Mijn vriend Louis is mede eigenaar van die club. Hoofdactivieit is de productie van modeljets, maar ze hebben ook twee F3A modellen in het programma.
Hier zitten ze te kijken naar de tweede productiemodel van de electrische versie (de klant is toevallig een grote Nederlander….)
En weer eens lekker eten. Ik weet niet hoeveel kilo ik altijd aankom als ik met deze club op stap ben ;-)
Een van de Japanse expats in Guangzhou, Kohira, vliegt daar ook F3A. Hij mag vanwege veiligheid geen autorijden in China (vrij gebruikelijke regel bij internationale bedrijven, officieel ook voor Volvo medewerkers maar wij hebben een uitzondering). Maar in zijn geval wordt er voor het weekend niets geregeld. Dus komt hij naar het veld op een electrische fiets want dat mag wel !!! Alsof dat veiliger is ;-) Ken Hirose moest natuurlijk even proberen…..
Rechts is Kohira. Spreekt drie woorden Chinees en 4 engels…….kan toch niet makkelijk zijn om dan hier te werken
En zo gaat Kohira dan naar huis. Is trouwens ook niet naast de deur…….Dus hij was iedere keer te laat voor het diner
Naruke die mijn Altair uittrimt. Hij vond het de fijnste kist van allemaal. Dat het de enige was die door hem was ontworpen zal daar vast niets mee te maken hebben ;-)
Een van de avonden hadden de lokale Japanners het diner geregeld, uiteraard Japans.
Alhoewel Naruke in het begin een beetje nors overkomt, blijkt hij heel vriendelijk te zijn en heel veel humor te hebben. Zijn karikaraturen van andere mensen zijn onnavolgbaar en hier zit hij de twee vliegers na te doen die met tray en lange sticks vliegen (waaronder ikzelf)
Soms krijg je wel eens een “system overload” van al die informatie…
Hij was ook niet te beroerd om de .50 klasse kistje van een lokale vlieger te trimmen
Dit is een van de Japanners die in Guangzhou wonen. Zijn auto raakt net de grond met de onderkant……
….en hij had lekkere Japanse lunchboxen bij zich
Dragon Li uit Hong Kong kwam ook langs. Die kennen elkaar al meer dan 20 jaar
Dragon was ook een van de slachtoffers van de spekgladde baan
Dit is de kist van Kohira, die was een week ervoor letterlijk in twee stukken gebroken tijdens een crash maar met seconden lijm weer aan elkaar geplakt
De afsluitende wedstrijd…….
En natuurlijk de groepsfoto’s weer….
Het afsluitende diner bij de vismarkt. Wat ze daar niet allemaal hadden….
En ze waren erachter gekomen dat iemand die dag jarig was…..mocht meteen het diner betalen….
Het was een hele interessante ervaring om de dagen met de twee Japanners door te brengen. We hebben allemaal ontzettend veel geleerd en flink wat vorderingen gemaakt. Het was interessant om te ervaren hoe zij een vliegtuig trimmen, afstellen en waarnaar ze op zoek zijn in het vlieggedrag. Vooral Ken Hirose heeft een enorm scherp oog voor kleine foutjes en probleempjes in iemand vliegen en kan met een paar aanwijzingen iemand echt een flink stap laten maken.
Voor mijzelf was het, naast een leuke tijd met vrienden, ook leuk om te zien dat het kringetje rond was. Naruke was toch een beetje de inspirator om F3A te gaan vliegen en nu was hij aan het helpen om weer een stapje verder te komen.
Hier is nog een kleine impressie, bij de tweede helft maar stoppen want dat is alleen maar het diner:
Dat was het weer voor deze keer
Groet
Roald
Hallo allemaal,
Wel grappig dat het eten zulke reacties opriep. Ik realiseer me plotseling dat het mij allemaal niet meer zo opvalt.
Ik krijg wel eens vragen ofdat ik niet ooit moe wordt van dat Chinese eten, iedere dag. Nou, ja, wel eens ooit. Er zijn bepaalde kruiden die ze bijna in ieder gerecht gebruiken die me wel eens te veel worden. Ik kan dan ook echt uitkijken om eens naar de McDonald’s te gaan.
Nou kan je niet echt spreken van “de” Chinese keuken. Het land is natuurlijk enorm, met een veelvoud van etnisch minderheden die allemaal hun invloed hebben. Door flink uit te wisselen is keuze overal echt heel groot en is er altijd wel wat iets wat lekker is, of op zijn minst eetbaar.
Wat wij in Nederland bij de lokale Chinees halen heeft natuurlijk erg weinig te maken met wat we hier eten. Sowieso zijn de meeste gerechten die we in Nederland kennen afkomstig uit Hong Kong / Guangdong. Daarnaast waren de meesten Chinezen die in Europa een restaurant begonnen nauwelijks geschoold of getraind om professioneel te koken en dan werden de gerechten (die al niet zo bijster goed klaargemaakt werden) ook nog eens aangepast aan wat zij dachten wat de lokale smaak was. Het resultaat kunnen we nu bij de lokale Chinees halen ;-)
Ik heb hier wel eens een foto laten zien van een uitgebreide Chinese rijsttafel die ik had gegeten tijdens een van mijn bezoeken aan NL. Ze konden totaal geen enkel gerecht herkennen en vonden het er maar vies uitzien. Zo zie je maar weer……
Nu is natuurlijk wel zo dat als je in een land als dit verblijft, het wel handig is om geen kieskeurige eter te zijn. Ik heb daar zelf nooit echt moeite mee gehad en ben altijd wel te vinden voor iets nieuws. Zeker als het uit de zee komt. Maar je komt hier toch wel dingen tegen die echt wel wennen zijn, zoals het eten van varkensoren, varkenspoten, kippenpootjes, eendennek, kwallen en meer van dat vrolijks. Vaak is de smaak eigenlijk wel ok, maar is het gewoon het idee en de niet zo aantrekkelijke presentatie. Vaak is het goed te eten als het maar onherkenbaar is…..
Wij hebben dat in Nederland natuurlijk ook. Volgens mij wil je ook niet weten wat er allemaal in worsten, frikadellen en kroketten verdwijnt en die smaken toch ook goed…..? Wanneer er dan gebraden koeienbuikwand wordt opgediend dan zou het in een keer vreemd zijn..;-)
Nu moet ik ook wel zeggen dat ik daar wel een stuk gemakkelijker in ben geworden, anders is het geen doen om hier te leven. Ik heb ook mensen van ellende vervroegd zien vertrekken omdat ze echt niet aan het eten konden wennen, naast alle andere ongemakken.
Over het algemeen hebben ze hier best wel een sterke opinie over het eten in bepaalde streken. Onze provincie Shaanxi is beroemd om de bami, vanwege de graan productie, waardoor mensen uit deze omgeving altijd collectief klagen over de slechte kwaliteit van de bami in andere gebieden. Het eten uit de Sichuan wordt in het algemeen als het beste van China gezien (maar is veeeeeeel te heet voor normale stervelingen). Er wordt gezegd dat ze in Guangdong alles eten wat niet snel genoeg kan wegrennen (waarop mijn antwoord is dat wij Europeanen dat van alle Chinezen zeggen) en het eten in Shanghai wordt algemeen tot het slechtste beschouwd. Met dat laatste ben ik het niet helemaal eens, het slechtste wat ik ooit heb meegemaakt was het eten in Qinhai. Vanwege de grote hoogte (gemiddeld 3000m) kookt water bij een veel lagere temperatuur, wat weer invloed heeft hoe alles smaakt.
Een grappig nieuwtje was de eerste overwinning van de nationale dierenbeschermingsorganisatie. Die kregen het voor elkaar dat onlangs het serveren van hondenvlees werd verboden. Enerzijds vanwege de onhygiënische toestanden bij het slachten en bereiden ervan. Anderzijds vanwege het lijden van de beesten. De discussie die daarop losbarste was wel leuk. Met name de discussie over de ethiek van het eten van een trouwe viervoeter. In mijn optiek dezelfde discussie waarom wel koeienvlees eten en geen paardenvlees (smaakt trouwens ook uitstekend ;-) )
Het omgekeerde is ook het geval: wij Nederlanders hebben best wel dingen die ze niet overal kunnen appreciëren. De verse haring is er een van, maar een onverwachte hier is: drop ! Daarvan gaan ze hier collectief (en in sommige gevallen letterlijk) van over hun nek. Op een of andere manier doet het de Chinezen denken aan medicijnen met slechte smaak en krijgen ze het echt niet naar binnen. Ik heb er tot nu toe maar een meegemaakt die het wel kan waarderen en dan ook alleen maar bepaalde soorten. Leuk is het wanneer we nieuwe medewerkers hebben die dan tijdens vergaderingen door mij een dropje aangeboden krijgen. Omdat het niet gepast is om te weigeren wordt die dan tegen heug en meug met veel moeite naar binnen gewerkt terwijl alle andere collega’s (die mijn practical jokes ondertussen kennen) vol belangstelling de persoon in kwestie zitten te observeren…..moet kunnen op zijn tijd…;-)
Dingen die ikzelf echt niet wegkrijg zij bijvoorbeeld “stinkend tofu”, een soort gefermenteerde tofu die meestal in straattentjes gefrituurd wordt. Dat stinkt alsof ze een dood paard aan het cremeren zijn en de smaak kan ook al niet veel anders zijn.
Het ergste voor mij is echter: zeekomkommers !!!! Heeft niets met komkommers te maken, maar is een zeediertje wat echt niet te eten is. Erg populair en duur (waarschijnlijk daarom ook zo populair). Het smaakt een beetje naar rottend rubber….We hebben een klant waarbij tijdens de diners nooit alcohol gedronken wordt (echt een uitzondering) maar die hebben een zeekomkommer farm in zee van 4 vierkante kilometer !!!! Het enige wat je daar te eten krijgt is….juist ja :-( Dan liever naar een klant die een voorkeur heeft voor die Chinese likeur/bocht Baizou genoemd.
Dit is zo’n lekker dier
En zo is tie klaargemaakt
Een aantal dingen hebben we bij ons bijvoorbeeld helemaal niet, maar in het zuiden weer wel:
Slangen, kan je eentje uitkiezen en wordt dan klaargemaakt
Padden, die hebben we trouwens bij ons ook, maar dan veel groter
Nadeel van het eten van kleinere dieren (kip, konijn ed.) in China is dat ze in kleine brokjes gahakt worden die makkelijker te eten zijn met stokjes. Maar dat is dan wel inclusief de botten en dus moet je altijd om de botten heen eten. Bij de buitenlanders wordt deze bereidingswijze “roadkill” genoemd. Je wordt er trouwens wel handig in. Ik kan bijvoorbeeld ook een garnaal pellen zonder die met de vingers aan te raken ;-)
Overigens kunnen we er in Europa ook wel wat van….Deze dingen kregen we tijdens een diner aan zee in Portugal tijdens de WK F3A, afgelopen jaar. Had ik ook nog nooit gezien….
En dan weer terug naar het vliegen……
Enige idee wie deze ietwat nors uitziende heer is die met die kist komt aanzetten……?
Dat is dus de Japanner Giichi Naruke, 2x ex-wereldkampioen F3A en nu mentor van de nummer 3 van afgelopen WK F3A, Onda. Maar ook een van de grootste invloeden van het F3A vliegen in Azie.
De foto is genomen eind januari in Guangzhou op het veld waar ik wel eens ga trainen met mijn vliegmaatjes Alex and Louis.
Hoe dit kwam was weer een heel leuk verhaal.
Degene die alle stukjes hebben gelezen kunnen zich misschien nog wel herinneren dat mijn allereerste deelname (en bezoek) aan een kunstvluchtwedstrijd in mei 2007 was. Dat was op de Gaoan Cup in Henan. Beetje rare ervaring omdat ik nog nooit op zo’n wedstrijd was geweest.
[72624] modelvliegen-china-4
De hoogtepunten voor mij waren de demo’s van Curtis Youngblood en van Naruke. Waarbij ik zo onder de indruk was van de laatste, dat ik daarmee wist wat ik wilde mbt vliegen. Met alle modelvliegavonturen als gevolg.
Nu was het zo dat ik al een paar keer in Guangzhou was wezen trainen met Louis uit Guangzhou en Alex Lau uit Hong Kong en tijdens een van de weekenden vonden we dat we toch iets meer moesten doen om de nieuwe programma’s te leren.
Plotseling kwam Alex (die bijna iedereen in dat wereldje kent) met het idee om de caller van Naruke, Ken Hirose, te vragen voor een trainingssessie. Die was net gepensioneerd van zijn job in Futaba en had niets te doen. Uiteraard durfde we zelfs niet te denken om Naruke te vragen, want die zou wel meer te doen hebben dan wat Chinezen en een verdwaalde Nederlander te trainen.
Zo gezegd, zo gedaan. Natuurlijk wilde Ken wel komen, we moesten wel ticket en hotel betalen. Uiteraard was dat geen probleem want we hadden flink wat deelnemers. Een paar weken voordat hij zou komen kwam er een email ofdat het aanbod ook zou gelden wanneer hij nog iemand mee zou nemen. Bleek dat Naruke erg geïnteresseerd was om mee te komen. Niet alleen omdat hij het bij eerdere bezoeken erg naar zijn zin had gehad, maar ook omdat er in Guangzhou nogal wat Japanners wonen waarvan hij er verschillende lang niet meer gezien had. Zo vliegt er op de club in Guangzhou zijn oude caller uit de 80er jaren, Kohira.
Dus eind januari was het zover, Hirose en Naruke kwamen naar China……
Grappige was dat de belangstelling erg groot was, ondanks het slechte weer, behalve bij de twee grote teams uit Beijing en Shanghai. Die hadden geen zin om te komen. (of misschien hadden we het ze vooraf moeten vertellen…..ha ha ha)
In totaal hadden we 3 volle dagen die gevuld werden met inspecties van de vliegtuigen, proefvliegen en trimmen door Naruke, heel veel voorvliegen waarbij je dan achteraf commentaar kreeg voor verbeteringen en aan het einde een wedstrijdje waarbij iedereen moest vliegen en beoordeeld werd zoals tijdens een wedstrijd. Er kwamen ook wat buitenlandse juryleden over om te zien wat nou de Japanse interpretatie was van de nieuw schema’s P11 en F11.
Uiteraard werd er ’s avonds flink gegeten, zoals gebruikelijk is in Azië bij bijzondere aangelegenheden. Met name de Japanners in Guangzhou waren uiterst verheugd en hadden allemaal vrijgenomen om zoveel mogelijk mee te kunnen maken.
Om het een beetje in perspectief te plaatsen: Naruke heeft hier in Azie een soort god status. Hij wordt gezien als de belangrijkste drijfveer achter de Japanse F3A scene en bijna iedereen vliegt hier met een design van hem of op zijn minst een kopie (het blijft China ;-) )
Het was erg nat, maar we konden tussen de buien toch flink veel vliegen
Eerst wat uitleg en instructies
Dan de inspecties
Met in sommige gevallen toch wel wat werk om de kisten te verbeteren
Ben hier de de CA lijm mee aan het helpen te drogen. Die wordt in de stabilo buizen gesmeerd om de speling te verkleinen
Speciale truuk om de bougies voor de YS170 te prepareren
En dan het invliegen en trimmen
Hij vliegt met ontzettend lange sticks
Toen was het mijn beurt. In dit geval met mijn Altair wat een Naruke design is. Man, wat knapte deze kist op van zijn trimming. En het was al zo’n goed ding, nu ik nog……
Alex met de Neptuno van Jetlegend
Het was ontzettend nat, maar toch heel veel gevlogen. Na het landen was het wel altijd grappig, want de wielen hadden nul grip en was het een soort schaatsen
Mijn vliegmaatje Qiang Long uit Xi’an was ook meegekomen
En weer meer uitleg
Plaatselijke restaurant kwam iedere keer lunch brengen
Dit is Ken Hirose
En hier Naruke met zijn oude vriend Asagawa. Die laatste is gepensioneerd maar leeft in Guangzhou omdat het leven daar goed en erg goedkoop is
Dit is trouwens de electrische versie van de Neptuno. Die vlieg ik nu ook.
Wie zegt dat electrisch vliegen zoveel betrouwbaarder is ? Niet als je aggregaat er mee stopt……..Dat was wel lachen want de persoon in kwestie zit ons brandstofvliegers altijd te pesten als er een motorprobleempje is. Nu was die zelf aan de beurt.
De opslag bij het veld. Erg lekker want je kan de kisten daar gewoon laten. Sowieso is het hele complex bizar. Er was ooit iemand die een vakantiepark had gebouwd voor modelvliegers. Inclusief hotel met zwembad. Het is echter nooit afgemaakt en erg vervallen. Nu huren de lokale vliegers dat voor een appel en een ei……
Ik moest even doorstarten want een hond vond mijn vliegtuig wel lekker smakelijke prooi…..
Tijdens een van de avonden zijn we bij Jetlegend op bezoek geweest. Mijn vriend Louis is mede eigenaar van die club. Hoofdactivieit is de productie van modeljets, maar ze hebben ook twee F3A modellen in het programma.
Hier zitten ze te kijken naar de tweede productiemodel van de electrische versie (de klant is toevallig een grote Nederlander….)
En weer eens lekker eten. Ik weet niet hoeveel kilo ik altijd aankom als ik met deze club op stap ben ;-)
Een van de Japanse expats in Guangzhou, Kohira, vliegt daar ook F3A. Hij mag vanwege veiligheid geen autorijden in China (vrij gebruikelijke regel bij internationale bedrijven, officieel ook voor Volvo medewerkers maar wij hebben een uitzondering). Maar in zijn geval wordt er voor het weekend niets geregeld. Dus komt hij naar het veld op een electrische fiets want dat mag wel !!! Alsof dat veiliger is ;-) Ken Hirose moest natuurlijk even proberen…..
Rechts is Kohira. Spreekt drie woorden Chinees en 4 engels…….kan toch niet makkelijk zijn om dan hier te werken
En zo gaat Kohira dan naar huis. Is trouwens ook niet naast de deur…….Dus hij was iedere keer te laat voor het diner
Naruke die mijn Altair uittrimt. Hij vond het de fijnste kist van allemaal. Dat het de enige was die door hem was ontworpen zal daar vast niets mee te maken hebben ;-)
Een van de avonden hadden de lokale Japanners het diner geregeld, uiteraard Japans.
Alhoewel Naruke in het begin een beetje nors overkomt, blijkt hij heel vriendelijk te zijn en heel veel humor te hebben. Zijn karikaraturen van andere mensen zijn onnavolgbaar en hier zit hij de twee vliegers na te doen die met tray en lange sticks vliegen (waaronder ikzelf)
Soms krijg je wel eens een “system overload” van al die informatie…
Hij was ook niet te beroerd om de .50 klasse kistje van een lokale vlieger te trimmen
Dit is een van de Japanners die in Guangzhou wonen. Zijn auto raakt net de grond met de onderkant……
….en hij had lekkere Japanse lunchboxen bij zich
Dragon Li uit Hong Kong kwam ook langs. Die kennen elkaar al meer dan 20 jaar
Dragon was ook een van de slachtoffers van de spekgladde baan
Dit is de kist van Kohira, die was een week ervoor letterlijk in twee stukken gebroken tijdens een crash maar met seconden lijm weer aan elkaar geplakt
De afsluitende wedstrijd…….
En natuurlijk de groepsfoto’s weer….
Het afsluitende diner bij de vismarkt. Wat ze daar niet allemaal hadden….
En ze waren erachter gekomen dat iemand die dag jarig was…..mocht meteen het diner betalen….
Het was een hele interessante ervaring om de dagen met de twee Japanners door te brengen. We hebben allemaal ontzettend veel geleerd en flink wat vorderingen gemaakt. Het was interessant om te ervaren hoe zij een vliegtuig trimmen, afstellen en waarnaar ze op zoek zijn in het vlieggedrag. Vooral Ken Hirose heeft een enorm scherp oog voor kleine foutjes en probleempjes in iemand vliegen en kan met een paar aanwijzingen iemand echt een flink stap laten maken.
Voor mijzelf was het, naast een leuke tijd met vrienden, ook leuk om te zien dat het kringetje rond was. Naruke was toch een beetje de inspirator om F3A te gaan vliegen en nu was hij aan het helpen om weer een stapje verder te komen.
Hier is nog een kleine impressie, bij de tweede helft maar stoppen want dat is alleen maar het diner:
Dat was het weer voor deze keer
Groet
Roald
Laatst bewerkt door een moderator:
Weer een geweldig verhaal Roald, ik heb weer genoten! Wat ik me afvraag bij het zien van de foto's van de instruktiebijeenkomsten, welke taal wordt er gebruikt? Spreken de japanners chinees of zijn de talen dusdanig verwant dat de chinezen het toch wel begrijpen? (zoiets als duits en nederlands) En Jij, spreek je onderhand genoeg chinees om een en ander te begrijpen, of moet dat allemaal in het engels? ( en hebben de chinezen karakters op hun zenderschermpjes of gaat dat gewoon in het engels?).
Blijf vooral zo doorgaan! F3A is niet echt mijn ding, maar het hele gebeuren daar interesseert me bijzonder.
Groeten,
Max.
Blijf vooral zo doorgaan! F3A is niet echt mijn ding, maar het hele gebeuren daar interesseert me bijzonder.
Groeten,
Max.
Laatst bewerkt:
jitze
PH-SAM
geweldig weer om te zien en te lezen. Met behulp van deze foto's kun je ook goed het verschil tussen een chinees en een japanner zien.
Dat filmpje is geweldig, ik vind de tweede helft zeker zo leuk als de eerste!
Van dat eten zou ik iedere dag aan de schijt raken volgens mij
Dat filmpje is geweldig, ik vind de tweede helft zeker zo leuk als de eerste!
Van dat eten zou ik iedere dag aan de schijt raken volgens mij
Laatst bewerkt:
wat een prachtig verhaal.
maar wat een ontzettend smerig eten zeg bij die vismarkt blech!!!
maar wat een ontzettend smerig eten zeg bij die vismarkt blech!!!
Henri Kaper
verslagschrijvers
Wat is dat voor beest ? 
serge pot
Forum veteraan
volgens mij als ik de 1e foto's en de laatste bekijk is het eten daar zo dermate lekker dat je wel aankomt ,maar kwijtraken is geen optie .
wel wijs om zo in zo'n korte tijd in de f3a te geraken en veel te leren .en dat er op zo'n makkelijke basis mee omgegaan wordt zonder geheimen onderling .
.wel wijs om zo in zo'n korte tijd in de f3a te geraken en veel te leren .en dat er op zo'n makkelijke basis mee omgegaan wordt zonder geheimen onderling .