Daar heb jij ook geen last van .
Mvg Johan
Mvg Johan
Modelvliegen in China, India, Singapore en Maleisie.....
- Topicstarter brabo in het buitenland
- Startdatum
M
mark
Guest
Zoals vanouds leuk om te lezen!
Niet dat ik een vlieger ben, maar het is modelbouw
Niet dat ik een vlieger ben, maar het is modelbouw
Daar heb jij ook geen last van .
Mvg Johan
En johan misschien willen ze daar wel je aggregaat voor het opladen van hun zenders
deel 24
Inderdaad……..Uiteraard heeft de recessie ook in Azië huisgehouden, maar toch een stuk minder dan in de rest van de wereld. Sowieso zijn Chinezen hele vlijtige spaarders en kunnen ze gemakkelijker een slechte periode overkomen. Dat is meteen ook weer een probleem, want door al dat sparen is er heel veel geld beschikbaar wat weer gebruikt werd om de overconsumptie in het Westen en dan voornamelijk in Amerika te financieren met de bekende gevolgen.
De regering is nu constant bezig om dat spaargedrag om te buigen en mensen aan te zetten tot het uitgeven ervan omdat dat de economie zal aanjagen. Dat zal echter niet meevallen want een van de redenen voor al dat sparen is het ontbreken van een sociaal verzekeringssysteem.
Overigens zie je in Hong Kong nog veel meer dan in mainland China dat het vliegen alleen maar door de happy few gedaan wordt en die hebben altijd wel geld.
Weer even terug naar het vliegen:
Na de wedstrijd in Hong Kong hadden we de smaak goed te pakken gekregen en hebben we snel de volgende wedstrijd gepland. Dit werd uiteindelijk het open nationale kampioenschap in..…….de Filippijnen !!!!
Wie had nou ooit gedacht dat ik daar ooit zou gaan vliegen…..
Het verhaal was dat de Filippijnen in de race waren voor de organisatie van de F3A Asia Cup 2010, het regionale kampioenschap in Azië. Omdat er wat zorgen waren over de capaciteiten van de organisatie moesten ze zich eerst bewijzen met een wat kleinere, doch nog steeds een internationale wedstrijd.
Dus, via Alex Lau, werd de hele club uit China en Hong uitgenodigd. Uiteindelijk kwamen uit China alleen Louis Peng en mijzelf, maar uit Hong Kong een 4-tal vliegers dus uiteindelijk was het toch een behoorlijke club.
Ik keek enorm op tegen de logistiek van deze reis, maar dat bleek gelukkig mee te vallen. Zolang je het maar goed voorbereid ;-)
Ik vloog van Xi’an naar Hong Kong en moest daar overnachten, terwijl de doos met het vliegtuig een nachtje in de opslag ging op het vliegveld. Louis Peng, die in Guangzhou woont, kwam via Shenzhen de grens over. Daarbij is de auto van een van de Hong Kong vliegers onmisbaar, want die heeft een dubbel kenteken en rijdt zo de grens over en wordt nauwelijks gecontroleerd.
Vanuit Hong Kong was het een rechtstreekse vlucht naar Cebu in de Filippijnen. Ik dacht dat het inchecken wel een drama zou worden, maar dat bleek ontzettend mee te vallen. Het ging juist ontzettend gladjes en was zo gebeurd, alsof ze iedere dag een grote groep krijgen die met 6 enorme dozen en teveel koffers en tassen in hetzelfde vliegtuig willen.
In Cebu aangekomen ging het ietwat moeizamer want de douane is er erg kien op heffen van invoerrechten maar met hulp van de lokale organisatie ging dat ook zonder problemen.
Na ons eerste in het hotel geïnstalleerd te hebben, gingen we eerste eens op de vlieglocatie kijken. Nou, dat was wel even slikken. Dichtbij de zee, erg smal, erg kort en geen uitwijkmogelijkheden. Dus de landingen moesten perfect worden. Er werd ons verteld dat door de vele regen ze nauwelijks tijd hadden gehad om alles klaar te krijgen en ook tijdens de laatste dagen voor het eigenlijke evenement werd er nog druk gewerkt.
De wind was erg sterk, maar wel stabiel. Door het ontbreken van obstakels was er dus weinig turbulentie.
De dag na aankomst hebben we de modellen maar eens opgebouwd en wat testvluchten gemaakt om een beetje aan de omstandigheden te wennen en de motoren af te stellen. Dat verliep verder zonder grote problemen.
De dag erna kwamen ook de vlieger uit de andere delen van de Filippijnen, wat voor sommigen niet zo eenvoudig is omdat er zo veel eilanden zijn.
Leuk was het om een aantal mensen te treffen die ik 1,5 jaar ervoor had leren kennen tijdens de Radar Cup in Guangzhou. Een ervan, Obi Mapua, is de grote drijfveer van het F3A vliegen in de Filippijnen en ook degene die uiteindelijk ervoor gezorgd heeft dat de Asia Cup door hen georganiseerd kon worden.
De wedstrijd had naast de F3A klasse ook twee andere klasses, nl. novice en intermediair. Elke klasse vloog op zijn minst 5 rondes, dus er werd heel wat gevlogen gedurende de drie dagen.
Op zich ging de wedstrijd best wel goed, alhoewel de eerste ronde wat gedoe kende met de juryleden die er een ietwat vreemde jurering op nahielden met betrekking tot de hoogte overschrijdingen. Maar na wat discussies was dat ook opgelost. Helaas bleef de score wel staan wat uiteindelijk de uitslag wel wat beïnvloed heeft.
Het kon uiteindelijk ook niet uitblijven dat de korte en smalle baan ook wat slachtoffers zou opleveren. Het viel uiteindelijk toch wel mee maar er waren er toch een drietal die te kort landde en aan het repareren moesten.
Minder leuk voor de gastheren was dat de buitenlanders met alle prijzen wegliepen ;-) Met mijzelf uiteindelijk een 4e plek waar ik tevreden mee was.
Het inchecken in Hong Kong
Het baantje in Cebu. Ze vertelde me later dat de betonbaan pas nieuw was en dat ze ervoor op die asfaltplaat landde……;-)
Mooie omgeving
Grappig project van Obi Mapua. Een low kost trainingskist voor F3A met benzine motor. Leuk idee, maar vloog matigjes
Een van de slachtoffers van het kleine baantje
Het tweede slachtoffer, in dit geval Dragon Li. Hij landde gewoon veel te kort en had niets door totdat de kist zonder landsgestel op het beton lag…
Aan het einde van de competitie was er combat met heel veel kisten tegelijkertijd in de lucht.
Prijsuitreiking was tijdens een diner. Daar kregen we Lechon (gebraden big), een van de nationale gerechten in de Filippijnen.
Tweede van links is Alex Lau, tweede van rechts Obi Mapua, de drijfveer van F3A in de Filippijnen en uiterst links Jayjay Neri, de lokale organisator in Cebu
De complete club uit Hong Kong en China met aanhang
De dag na de wedstrijd werden we door Jayjay meegenomen naar een openlucht restaurant in de zee, dichtbij Cebu. Daar houden ze de dagvangst onder het restaurant in het water.
Heerlijke seafood
Iets wat ik in Europa nog nooit heb gezien, maar hier regelmatig eet: mantis shrimp (ken de Nederlandse naam niet)
En natuurlijk een beetje snorkelen….
Was wel een leuke: een van de bikinibars in de stad met de naam Volvo. Op dit moment misschien wel een beter business plan dan het verkopen van die trucks en bussen…..
De trip was een ontzettend mooie ervaring, zowel sportief als persoonlijk. Wat mij wel opviel was dat ik weer een nieuwe definitie zag van armoede dan in China en hoe daar op een andere manier mee wordt omgegaan. De mensen daar waren echt ontzettend aardig en we zijn echt van plan om weer terug te komen.
De Asia Cup was geplanned voor eind april dit jaar. Helaas is die recentelijk gecancelled vanwege het geweld in het zuiden van de Filippijnen. In mei zijn er verkiezingen en in de aanloop ernaar toe is het geweld flink toegenomen met als triest dieptepunt het vermoorden van tientallen politieke aanhangers op Mindanao, een eiland in het zuiden en redelijk dicht bij Cebu. Er is dus door de lokale autoriteiten besloten om het evenement niet door te laten gaan aangezien ze de veiligheid van al die buitenlandse deelnemers niet konden garanderen.
Tot nu toe weten we nog steeds niet wat er nu gaat gebeuren…..
Groet
Roald
Recessie, wat is dat?
Inderdaad……..Uiteraard heeft de recessie ook in Azië huisgehouden, maar toch een stuk minder dan in de rest van de wereld. Sowieso zijn Chinezen hele vlijtige spaarders en kunnen ze gemakkelijker een slechte periode overkomen. Dat is meteen ook weer een probleem, want door al dat sparen is er heel veel geld beschikbaar wat weer gebruikt werd om de overconsumptie in het Westen en dan voornamelijk in Amerika te financieren met de bekende gevolgen.
De regering is nu constant bezig om dat spaargedrag om te buigen en mensen aan te zetten tot het uitgeven ervan omdat dat de economie zal aanjagen. Dat zal echter niet meevallen want een van de redenen voor al dat sparen is het ontbreken van een sociaal verzekeringssysteem.
Overigens zie je in Hong Kong nog veel meer dan in mainland China dat het vliegen alleen maar door de happy few gedaan wordt en die hebben altijd wel geld.
Weer even terug naar het vliegen:
Na de wedstrijd in Hong Kong hadden we de smaak goed te pakken gekregen en hebben we snel de volgende wedstrijd gepland. Dit werd uiteindelijk het open nationale kampioenschap in..…….de Filippijnen !!!!
Wie had nou ooit gedacht dat ik daar ooit zou gaan vliegen…..
Het verhaal was dat de Filippijnen in de race waren voor de organisatie van de F3A Asia Cup 2010, het regionale kampioenschap in Azië. Omdat er wat zorgen waren over de capaciteiten van de organisatie moesten ze zich eerst bewijzen met een wat kleinere, doch nog steeds een internationale wedstrijd.
Dus, via Alex Lau, werd de hele club uit China en Hong uitgenodigd. Uiteindelijk kwamen uit China alleen Louis Peng en mijzelf, maar uit Hong Kong een 4-tal vliegers dus uiteindelijk was het toch een behoorlijke club.
Ik keek enorm op tegen de logistiek van deze reis, maar dat bleek gelukkig mee te vallen. Zolang je het maar goed voorbereid ;-)
Ik vloog van Xi’an naar Hong Kong en moest daar overnachten, terwijl de doos met het vliegtuig een nachtje in de opslag ging op het vliegveld. Louis Peng, die in Guangzhou woont, kwam via Shenzhen de grens over. Daarbij is de auto van een van de Hong Kong vliegers onmisbaar, want die heeft een dubbel kenteken en rijdt zo de grens over en wordt nauwelijks gecontroleerd.
Vanuit Hong Kong was het een rechtstreekse vlucht naar Cebu in de Filippijnen. Ik dacht dat het inchecken wel een drama zou worden, maar dat bleek ontzettend mee te vallen. Het ging juist ontzettend gladjes en was zo gebeurd, alsof ze iedere dag een grote groep krijgen die met 6 enorme dozen en teveel koffers en tassen in hetzelfde vliegtuig willen.
In Cebu aangekomen ging het ietwat moeizamer want de douane is er erg kien op heffen van invoerrechten maar met hulp van de lokale organisatie ging dat ook zonder problemen.
Na ons eerste in het hotel geïnstalleerd te hebben, gingen we eerste eens op de vlieglocatie kijken. Nou, dat was wel even slikken. Dichtbij de zee, erg smal, erg kort en geen uitwijkmogelijkheden. Dus de landingen moesten perfect worden. Er werd ons verteld dat door de vele regen ze nauwelijks tijd hadden gehad om alles klaar te krijgen en ook tijdens de laatste dagen voor het eigenlijke evenement werd er nog druk gewerkt.
De wind was erg sterk, maar wel stabiel. Door het ontbreken van obstakels was er dus weinig turbulentie.
De dag na aankomst hebben we de modellen maar eens opgebouwd en wat testvluchten gemaakt om een beetje aan de omstandigheden te wennen en de motoren af te stellen. Dat verliep verder zonder grote problemen.
De dag erna kwamen ook de vlieger uit de andere delen van de Filippijnen, wat voor sommigen niet zo eenvoudig is omdat er zo veel eilanden zijn.
Leuk was het om een aantal mensen te treffen die ik 1,5 jaar ervoor had leren kennen tijdens de Radar Cup in Guangzhou. Een ervan, Obi Mapua, is de grote drijfveer van het F3A vliegen in de Filippijnen en ook degene die uiteindelijk ervoor gezorgd heeft dat de Asia Cup door hen georganiseerd kon worden.
De wedstrijd had naast de F3A klasse ook twee andere klasses, nl. novice en intermediair. Elke klasse vloog op zijn minst 5 rondes, dus er werd heel wat gevlogen gedurende de drie dagen.
Op zich ging de wedstrijd best wel goed, alhoewel de eerste ronde wat gedoe kende met de juryleden die er een ietwat vreemde jurering op nahielden met betrekking tot de hoogte overschrijdingen. Maar na wat discussies was dat ook opgelost. Helaas bleef de score wel staan wat uiteindelijk de uitslag wel wat beïnvloed heeft.
Het kon uiteindelijk ook niet uitblijven dat de korte en smalle baan ook wat slachtoffers zou opleveren. Het viel uiteindelijk toch wel mee maar er waren er toch een drietal die te kort landde en aan het repareren moesten.
Minder leuk voor de gastheren was dat de buitenlanders met alle prijzen wegliepen ;-) Met mijzelf uiteindelijk een 4e plek waar ik tevreden mee was.
Het inchecken in Hong Kong
Het baantje in Cebu. Ze vertelde me later dat de betonbaan pas nieuw was en dat ze ervoor op die asfaltplaat landde……;-)
Mooie omgeving
Grappig project van Obi Mapua. Een low kost trainingskist voor F3A met benzine motor. Leuk idee, maar vloog matigjes
Een van de slachtoffers van het kleine baantje
Het tweede slachtoffer, in dit geval Dragon Li. Hij landde gewoon veel te kort en had niets door totdat de kist zonder landsgestel op het beton lag…
Aan het einde van de competitie was er combat met heel veel kisten tegelijkertijd in de lucht.
Prijsuitreiking was tijdens een diner. Daar kregen we Lechon (gebraden big), een van de nationale gerechten in de Filippijnen.
Tweede van links is Alex Lau, tweede van rechts Obi Mapua, de drijfveer van F3A in de Filippijnen en uiterst links Jayjay Neri, de lokale organisator in Cebu
De complete club uit Hong Kong en China met aanhang
De dag na de wedstrijd werden we door Jayjay meegenomen naar een openlucht restaurant in de zee, dichtbij Cebu. Daar houden ze de dagvangst onder het restaurant in het water.
Heerlijke seafood
Iets wat ik in Europa nog nooit heb gezien, maar hier regelmatig eet: mantis shrimp (ken de Nederlandse naam niet)
En natuurlijk een beetje snorkelen….
Was wel een leuke: een van de bikinibars in de stad met de naam Volvo. Op dit moment misschien wel een beter business plan dan het verkopen van die trucks en bussen…..
De trip was een ontzettend mooie ervaring, zowel sportief als persoonlijk. Wat mij wel opviel was dat ik weer een nieuwe definitie zag van armoede dan in China en hoe daar op een andere manier mee wordt omgegaan. De mensen daar waren echt ontzettend aardig en we zijn echt van plan om weer terug te komen.
De Asia Cup was geplanned voor eind april dit jaar. Helaas is die recentelijk gecancelled vanwege het geweld in het zuiden van de Filippijnen. In mei zijn er verkiezingen en in de aanloop ernaar toe is het geweld flink toegenomen met als triest dieptepunt het vermoorden van tientallen politieke aanhangers op Mindanao, een eiland in het zuiden en redelijk dicht bij Cebu. Er is dus door de lokale autoriteiten besloten om het evenement niet door te laten gaan aangezien ze de veiligheid van al die buitenlandse deelnemers niet konden garanderen.
Tot nu toe weten we nog steeds niet wat er nu gaat gebeuren…..
Groet
Roald
Iets wat ik in Europa nog nooit heb gezien, maar hier regelmatig eet: mantis shrimp (ken de Nederlandse naam niet)
en wat ben ik blij dat dat niet bij mijn bami speciaal schotel van hier op de hoek zit
en wat ben ik blij dat dat niet bij mijn bami speciaal schotel van hier op de hoek zit
Waarom niet ik heb nog geen ongezonde mensen op de foto's gezien......:-D
Maar wat is het eigenlijk, krab of garnalen?
Ik denk dat de meeste ongezonde mensen in China zich niet zo erg met modelvliegen bezighouden...
A
Andrieske
Guest
Geweldige artikels (als ik het zo mag noemen) die je hebt geschreven :O
Heel indrukwekkende dingen die je daar ziet/meemaakt.
Ook de vele verschillende plaatsen die je al hebt bezocht en waar je al hebt gevlogen zijn heel indrukwekkend.
Doe zo verder en nog veel plezier daar.
Heel indrukwekkende dingen die je daar ziet/meemaakt.
Ook de vele verschillende plaatsen die je al hebt bezocht en waar je al hebt gevlogen zijn heel indrukwekkend.
Doe zo verder en nog veel plezier daar.
nou eerlijk ben ik meer zon "ken ik nie" eter, ik zou van zoiets echt letterlijk over mijn nek gaan vrees ik.
Jij lijkt me niet iemand om in China te gaan wonen...nou eerlijk ben ik meer zon "ken ik nie" eter, ik zou van zoiets echt letterlijk over mijn nek gaan vrees ik.
Misschien krijg je 't in Frankrijk al moeilijk...
Henri Kaper
verslagschrijvers
nou eerlijk ben ik meer zon "ken ik nie" eter, ik zou van zoiets echt letterlijk over mijn nek gaan vrees ik.
Had ik vroeger ook altijd. Bij ons in Twente zeggen ze "Wat 'n boer niet kent, dat vret e nich". Maar als je regelmatig verre oosten reizen maakt zoals ik (voor mijn werk), en je je oosterse tafelgenoten ziet smullen, dan ga je vanzelf een beetje moeite doen, en weet je ook zeker de soms, althans voor ons, vreemd uitziende gerechten te waarderen. Ik ben ook zeker dat Roald enorm zit te smullen van dit soort lekkernijen.
Noot: Ik heb wel eens een stel Belgische gasten over hun nek zien gaan in Thailand nadat onze gastheren en dame ons getracteerd hadden op de lokale specialiteit, een soort van rivierkreeft (ik weet al die namen ook niet). Ik moet eerlijk toegeven dat het een beetje vreemd ruikt als het wordt opgediend, maar als je daar even langsheen ruikt, en het overheerlijke vlees proeft, dan kijk je uit naar de volgende gelegenheid dat je dit soort gerechten weer op tafel ziet verschijnen.