FORUMLEDEN met NOSTALGIE......"vreemde" kisten

Status
Niet open voor verdere reacties.
Pjotrrr zei:
Dat is de Spruce Goose van Howard Hughes ;)
Nog steeds het grootste vliegtuig ooit gemaakt, heeft echter nooit een echte vlucht op hoogte gemaakt.

qua wingspan is het de grootste maar qua inhoud
is de antonov an 225 mriya de grootste.
 
De Russische Orlyonok WIG boat (Wing In Groundeffect)
image.php

krijg het plaatje er weer eens niet bij...
 
Nou, ik weet al dat-ie goed is want jouw afbeelding stond ook al op die site...
Deze dan: (tja ik weet eigenlijk niet of dit wel echt gevlogen heeft...)

4.jpg
 
bdoets zei:
De Russische Orlyonok WIG boat (Wing In Groundeffect)
image.php

krijg het plaatje er weer eens niet bij...

je moet ook niet de link kopieren maar op het plaatje rechtsklikken
en dan op eigenschappen, dan de url kopieren en plaatsen maar.
Verder is de afbeelding van die url ook veel te groot voor dit forum.
 
bdoets zei:
Nou, ik weet al dat-ie goed is want jouw afbeelding stond ook al op die site...
Deze dan: (tja ik weet eigenlijk niet of dit wel echt gevlogen heeft...)

4.jpg

Ik heb heel geen verstand van vliegtuigen, maar ik ben er van
overtuigt dat dat toestel nooit gevlogen heeft omdat die tailwings
er nooit voor kunnen zorgen dat het toestel niet om z'n eigen as
gaat draaien, en kan het alleen maar rechtop staand opstijgen
en landen en dat lijkt me niet te doen met dat ingewikkelde
roterende vleugel systeem, en als er ook maar 1 van de 3 motoren storing krijgt, stort het meteen neer omdat het dan niet meer
in ballans is.
 
Een helicopter waarbij de rotor zichzelf aandrijft zal in principe geen last hebben van het tegenroteren van de romp. Hooguit door de wrijving van het lager, maar er is geen sprake van torsie.
De oudhollandse Kolibrie helicopter (met 2 ramjets op de rotortippen, vijftiger jaren) had ook geen staartrotor.
Als één van de drie motoren uitvalt? En hoe zit dat dan met alle éénmotorige vliegtuigen? :?
Bart
 
bdoets zei:
Een helicopter waarbij de rotor zichzelf aandrijft zal in principe geen last hebben van het tegenroteren van de romp.
Hooguit door de wrijving van het lager, maar er is geen sprake van torsie.De oudhollandse Kolibrie helicopter (met 2 ramjets op de rotortippen, vijftiger jaren) had ook geen staartrotor.

mee eens


Als één van de drie motoren uitvalt? En hoe zit dat dan met alle éénmotorige vliegtuigen? :?
Bart

maakt niet uit of je nou een 1 of meerder motorig vliegtuig hebt,
want dan heb je het over gewone vaste vleugels die voor de lift
zorgen, maar met dat toestel met die roterende vleugels is dat
wel even heel iets anders.
 
Niet zeuren, niet discuseren, gewoon spelletje spelen!

The Focke-Wulf Triebflugel

In 1944, at Focke-Wulf, Professor Otto Pabst worked on an interesting fast vertical takeoff aircraft named the Triebflugel. Its purpose was to rise quickly from just about anywhere and attack the allied bombers.
Similar to a helicopter, it was powered by THREE large wing-like rotors but unlike a helicopter, the rotors turned around the fuselage. To preclude fuselage torque, the rotors were powered by small ramjets mounted on the tips and these were to be boosted to start speed by rockets. The landing gear casters in the tail were retractable.The use of the ramjet made it possible to use various cheap fuels.
The big problem consisted, however, in passing from the vertical flight to the level flight and back. The landing presented a particularly delicate moment because the pilot did not have good rearward visibility because of revolving airfoil. One wonders how he/she would have bailed out.
 
jammer.... juist te laat.....

en ik had juist een schitterende vertaling gevonden uit het zuid afrikaans over de triebvlughel........ :roll: :roll:

'n Polsende straalmotor (of polsstraalmotor) is 'n eenvoudige soort binnebrandmotor waar die verbranding in polsende slae gebeur. Die gevolglike straal gas wat aan die agterkant van die motor uitgewerp word veroorsaak 'n voorwaartse stuwing in ooreenstemming met Newton se derde wet.

'n Tipiese polsstraalmotor bestaan uit 'n luginlaat wat voorsien is van 'n eenrigtingklep, 'n verbrandingskamer en 'n akoestiese resonante uitlaatpyp. Die klepreëling word verrig deur gebruik te maak van bladkleppe of in kleplose polsstraalmotors deur middel van aerodinamika. Brandstof in die vorm van 'n gas of 'n vloeistofsproei word of met die lug in die inlaatkamer vermeng of daar ingespuit. Wanneer die enjin eers aan die gang kom is slegs die brandstoftoevoer nodig en is die meganisme selfonderhoudend. 'n Toestel om lugvloei te forseer en 'n ontstekingsmeganisme word egter aanvanklik benodig om die enjin aan die gang te kry.

steffe
 
volgens mij is deze juist heel moeilijk omdat-ie niet zo vreemd is. Awacs-achtig, Russisch... maar verder nogal gewoontjes toch? Heb al flink gezocht maar niks...
 
flying pancake


The XF5U discoidal aircraft was an invention of Charles H. Zimmerman, who conceived the design in the early 1930s. He won a 1933 National Advisory Committee for Aeronautics (NACA) design competition with a disc-shaped concept capable of flying at high speeds or hovering; NACA rejected further development because they thought the design was "too advanced".


Volgende
SU-T4.gif

su-100_front.jpg

SU-T4a.gif
 
De Tupolev TU-144 H, de "Russische Concorde".
tu144.gif


Volgende, beetje makkelijk:
U2.gif
 
Fout!!!

Sukhoi-T4.jpg


Sukhoi T-4

Sukhoi T-4, or "Aircraft 100", or "Project 100", or "Sotka" was a Soviet high speed reconnaissance and interceptor aircraft that did not proceed beyond the prototype stage.

Development

Despite design similarities the Sukhoi T-4 was not intended as a Soviet equivalent of the North American XB-70 Valkyrie supersonic bomber, but was rather intended to take advantage of many of the XB-70's aeronatical innovations to develop a smaller reconnaissance and interceptor aircraft capable of reaching MACH 3. In this respect the T-4 is more closely a Soviet attempt to develop an aircraft comparable to the Lockheed SR-71.

The T-4 was made largely from titanium and stainless steel, and featured a primitive fly-by-wire control systems but also employed a mechanical system as a backup. The aircraft's nose lowered to provide visibility during takeoff and landing. A periscope was used for forward viewing when the nose was retracted, and could be employed at speeds of up to 373 mph ((600 km/h). Braking parachutes were used in addition to conventional wheel brakes.

Testing

The first T-4, designated "101," first flew on August 22, 1972. The test pilot was Vladimir Ilyushin, son of famed aircraft designer, Sergei Ilyushin. It has flown only ten times for a total of less than eleven hours. It is believed to have reached at least Mach 1.3 using four Kolesov RD36-41 engines. These engines each produced 16,000 kgf (35,300 lbf or 157 kN) thrust with afterburners. The aircraft was designed to achieve speeds of up to Mach 3.0, but the program was cancelled before the full performance of the aircraft could be determined.

Survivors

One T-4 survives today. Aircraft "101" is on display at the Monino Museum near Moscow. At least two additional prototypes ("102" and "103") were under construction, but only aircraft "101" was completed and flown before the project was cancelled in 1974 or 1975. The other two prototypes were scrapped.

Specifications

General characteristics
Crew: Two
Length: 44.5 m
Wingspan: 22.0 m
Height: 11.2 m
Wing area: 295.7 m²
Empty weight: 55,600 kg
Max takeoff weight: 100,000-110,000 kg (220,000-243,000 lb)
Powerplant: 4× Kolesov RD-36-41 turbofans, 16,000 kgf (35,274 lbf) each

Performance

Maximum speed: 3,000-3,200 km/h (estimated) (1,864-1,988 mph
Cruise speed: 3,000 km/h (1,864 mph) (estimated))
Range: 6,000 km ferry (3,728 mi)
Service ceiling: 20,000-24,000 m (66,000-79,000 ft)

Nogal een verschil met een Tu-144, hoor...

Voor straf mag ik nu...
 
Zoals de groep U2


pilot: Powers
neergeschoten boven de USSR

en Bresznjef in koleire maar met zijne schoen slaan op zijn tafeltje bij de veiligheidsraad.....
 
Status
Niet open voor verdere reacties.
Back
Top